Kierunkowskazy

Obecnie żarówki są zastępowane przez diody świetlne LED. Są wydajniejsze i prędzej się zapalają niż tradycyjne żarówki.

Diody świetlne stanowią przełom w oświetleniu samochodu, podobnie jak na początku XX wieku takim przełomem była instalacja elektryczna. Początkowo żarówki wykorzystywano w reflektorach przednich i oświetleniu tylnym. Zmianę kierunku jazdy sygnalizowały wysuwające się dźwigienki, wprowadzone w latach 20. XX wieku.

Gdy w latach 20. XX wieku znacznie nasilił się ruch w miastach, w poszczególnych państwach wydano przepisy mające zapobiegać chaosowi na drogach. W Niemczech pojawił się wtedy wymóg sygnalizowania przez kierowcę zamiaru zmiany kierunku jazdy oraz czynności hamowania, aby jadące z tyłu samochody mogły odpowiednio wcześniej zareagować. W Polsce pierwsze działania w celu ustanowienia przepisów drogowych pojawiły się w 1921 roku, kiedy wydano zbiór ogólnych przepisów o ruchu pojazdów mechanicznych na drogach publicznych.

Bardzo pomocne w przestrzeganiu przepisów ruchu drogowego i co ważniejsze pozwalające uniknąć wielu kolizji okazały się kierunkowskazy. Po naciśnięciu odpowiedniego przycisku elektromagnes wysuwał z obudowy ok. 20-centymetrowe ramię kierunkowskazu, sygnalizujące chęć zmiany kierunku jazdy. W późniejszym okresie ramię kierunkowskazu zostało wyposażone w podświetlenie, co zapewniało mu jeszcze lepszą widoczność.

Producenci samochodów korzystali z gotowych urządzeń produkowanych przez firmy zewnętrzne. W Niemczech rozpowszechnił się kierunkowskaz firmy Bosch, wprowadzony na rynek w 1928 r., w USA popularna była firma Delco. Kierunkowskazy elektromagnetyczne zostały zastąpione przez znane do dziś migacze dopiero w latach 50.