Czujnik temperatury silnika

We współczesnych autach temperatura  silnika mierzona jest za pomocą czujnika rezystorowego typu NTC , umieszczonego w

cieczy chłodzącej silnik. Skrót NTC oznacza ujemny współczynnik temperaturowy, czyli w przypadku takiego czujnika jego rezystancja maleje wraz ze wzrostem temperatury.

Temperatura  jest parametrem korekcyjnym do obliczeń kąta wyprzedzenia zapłonu przez sterownik silnika. W przypadku braku informacji o temperaturze silnika do obliczeń przyjmowana jest wartość zastępcza, przeważnie 80 – 110 stopni Celsjusza. Jednocześnie zmniejszony zostaje kąt wyprzedzenia zapłonu. W ten sposób silnik jest chroniony przed przeciążeniem, ale jego osiągi ulegają zmniejszeniu.

Podstawowa dawka wtrysku, określona w zależności od prędkości obrotowej i obciążenia silnika , w fazie rozruchu zimnego silnika, a także w innych stanach pracy musi być odpowiednio korygowana. Korekta składu mieszanki odbywa się m.in. na podstawie sygnału z czujnika temperatury silnika. W razie jego braku do obliczeń brana jest podobnie jak w przypadku sterowania zapłonem, zastępcza wartość temperatury. Może to jednak powodować utrudniony rozruch ( czasami jest wręcz niemożliwy) i nierównomierną pracę jednostki napędowej w podczas nagrzewania. Wynika to z faktu, że zastępcza temperatura odnosi się przeważnie do nagrzanego już silnika.

Jeśli brak jest wartości zastępczej, albo nastąpiło zwarcie w obwodzie, mieszanka nie jest wzbogacana, bo zwarcie, czyli mała rezystancja obwodu odpowiada gorącemu silnikowi (rezystancja czujnika NTC maleje wraz ze wzrostem temperatury). Z kolei przerwa w obwodzie elektrycznym , czyli nieskończenie duża rezystancja odczytywana jest przez sterownik jako stan ekstremalnego wychłodzenia silnika, co powoduje możliwe największe wzbogacenie dawki paliwa.

Czujnik typu NTC sprawdza się mierząc jego rezystancję, najlepiej w kilku punktach jego charakterystyki. Wymaga to celowego podgrzewania czujnika do określonych temperatur.