Określenie pojazdu – VDS

.

Część VDS składa się z sześciu znaków przeznaczonych do opisu pojazdu. Znaki oraz ich kolejność i znaczenie określane są przez producenta i powinny charakteryzować konstrukcję pojazdu, rodzaj nadwozia, typ silnika, bądź inne istotne cechy.

Trzeba przyznać, że w tej dziedzinie panuje absolutna dowolność, nawet ten sam producent w zależności od modelu, roku produkcji czy kraju odbiorcy stosuje często inne oznakowanie pojazdu. Stosunkowo jasne kryteria oraz konsekwentne znakowanie realizują firmy Mercedes-

Benz i BMW.

Każdy inaczej

Mercedes-Benz do określenia typu pojazdu wykorzystuje wszystkie sześć znaków VDS, przy czym pierwsze trzy znaki jednoznacznie określają model, trzy ostatnie - typ i ewentualnie rodzaj paliwa.

BMW wykorzystuje cztery pierwsze znaki na określenie typu, ostatni znak VDS zarezerwowany jest na liczbę kontrolną, piąta nie wykorzystana pozycja wypełniona jest znakiem 0 (zero).

FORD uparcie trzyma się swojego systemu i w jego pojazdach pierwszy znak określa rodzaj nadwozia, dwa kolejne nie wykorzystane miejsca wypełnione są XX dalej podawany jest kraj produkcji, zakład montażowy oraz model.

FIAT zrezygnował z potencjalnej możliwości szerszego informowania i wykorzystuje we współcześnie produkowanych modelach jedynie pierwsze trzy znaki, wolne miejsca zaś wypełnia zerami.

OPEL podobnie w starszych modelach cztery pierwsze miejsca zapełniał  zerami, model zaś był kodowany na piątym i szóstym miejscu.

est zasadą, że nie używane przez producenta pozycje są wypełniane wybranymi przez niego znakami bez określonego znaczenia.

Człon VDS podaje informacje dotyczące głównych cech pojazdu. Przepisy ISO nie narzucają producentom w tej mierze żadnych ograniczeń.

W USA

W przypadku pojazdów dopuszczonych do ruchu w USA sprawa ma się nieco odmiennie. Obowiązujące przepisy federalne jasno precyzują,  jakie informacje i w jakiej formie mają być w tej części zawarte. Nie wchodząc zbytnio w szczegóły należy podkreślić, że  konsekwencją  takiego stanu rzeczy jest fakt, iż pojazdy wyprodukowane poza Ameryką, a sprzedawane na tamtejszym rynku mogą różnić się członem VDS od identycznych egzemplarzy sprzedawanych na terenie kraju, w którym zostały wyprodukowane.

Pozostałe człony oznakowania VIN pozostają w zasadzie bez zmian.

Liczba kontrolna

Dodatkową sprawą jest liczba kontrolna, której obecność w pojazdach "amerykańskich" jest obligatoryjna. Liczba ta (dopuszcza się znak X oraz wszystkie cyfry) zlokalizowana jest na ostatniej, szóstej pozycji kodu WMI. Służy ona do zabezpieczenia treści oznakowania przed fałszowaniem, ponieważ jakkolwiek przeróbka powoduje zmianę tej liczby. Wyliczana jest ona wg algorytmu, który przedstawiono w tabeli 2.

Na marginesie należy podkreślić, że niektóre firmy przejęły ten godny polecenia standard i stosują go powszechnie dla wszystkich produkowanych pojazdów, a nie tylko przeznaczonych na amerykański rynek.

Sposób wyznaczania liczby kontrolnej z tabeli 2

- należy wpisać 17 znaków numeru VIN w wierszu A,

- w wierszu B umieszczamy odpowiednie przeliczenia (współczynniki z tabeli 3) poszczególnych liter VINu , cyfry przenosimy bez zmiany.

- w wierszu D umieszczamy kolejno iloczyny z wartości komórek  B i C,

- wartości z wiersza D sumujemy i dzielimy przez 11.

- Uzyskana reszta z dzielenia jest poszukiwaną liczbą kontrolną . Jeśli reszta wynosi 10, to liczbę kontrolną oznaczamy literą X.

Fot. 1 (Fot. Maciej Pobocha) - Część VDS numeru identyfikacyjnego pojazdu składa się z sześciu znaków przeznaczonych do opisu pojazdu. Niestety, każdy producent pojazdów stosuje własne ustalenia.

Fot. 2 (