Mercedes-Benz Klasa A II (2004 – 2012)

Wprowadzając Klasę A na rynek Mercedes utrzymywał, że jest to samochód kompaktowy, choć wymiary zewnętrzne lokowały go w klasie miejskiej. Pretekstem do takiej klasyfikacji było dla producenta wyjątkowo przestronne wnętrze, obszerniejsze niż u rywali o podobnej długości karoserii. Tak naprawdę jednak do klasy kompaktów zaliczyć można dopiero drugą generację Klasy A, dłuższą aż o 23 cm. Ten samochód jest bardziej funkcjonalny i wygodniejszy, ma też większy bagażnik (435/1485 l). Nie imponuje jednak komfortem jazdy. To wina sztywno zestrojonych zawieszeń. Mercedes najwyraźniej nie chciał problemów z prowadzeniem, takich jak w pierwszej generacji Klasy A. Przypomnijmy, że tamten model nie zaliczył w dziennikarskich testach tak zwanej „próby łosia”, dachując przy próbach gwałtownych manewrów kierownicą. W drugim wydaniu Klasy A nie może być o tym mowy. Samochód prowadzi się pewnie i bezpiecznie, pozostaje stabilny w każdych warunkach. Kompaktowy Mercedes, choć ma nie najlepiej wykończone wnętrze, jest na swój sposób ekskluzywny. Decydują o tym bogate wyposażenie i nowoczesne rozwiązania konstrukcyjne, podnoszące między innymi poziom bezpieczeństwa. Przykładem może być płyta podłogowa. Ukształtowano ją w taki sposób, by silnik w razie zderzenia czołowego wsunął się pod nią, a nie do przedziału pasazerskiego. Doskonale chroni też jadących przed uderzeniami bocznymi.

Ekskluzywność Klasy A odczuwa się niestety w serwisie. Komora silnika jest mocno zabudowana, niektóre czynności w jej obrębie są

wyjątkowo pracochłonne. Dodajmy, że nie każdy warsztat może zająć się tym modelem. Taka placówka musi mieć odpowiednią kadrę i sprzęt. A to kosztuje. Sporo trzeba też płacić za części zamienne. Do tego trzeba doliczyć jeszcze koszty ewentualnych awarii, które wcale nie należą do rzadkości.

Silniki

Większość silników pojawiło się w drugiej generacji Klasy A przy wejściu tego modelu na rynek. Były to trzy silniki benzynowe 1.5 (95 KM), 1.7 (115 KM) i 2.0 (136 KM) oraz turbodiesle 2.0 CDI (82 KM), 2.0 CDI (109 KM) i 2.0 CDI (140 KM). W 2005 r. do gamy dołączył najmocniejszy z silników, dwulitrowiec o mocy 193 KM. Na wersję benzynową mogą decydować się ci, którzy pogodzą się z wysokim zużyciem paliwa. W praktyce jest ono dużo wyższe niż w danych technicznych. Oszczędnym, ale nie rezygnującym z dobrych osiągów polecamy turbodiesle o mocy 109 lub 140 KM. Zaletą 82-konnego turbodiesla jest tylko oszczędność, o dynamice w jego przypadku można zapomnieć. Nie wolno jednak zapominać, że silniki wysokoprężne po dłuższych przebiegach rzędu 100-150 tys km wymagają kosztownych napraw.

Eksploatacja

Silniki benzynowe ganione są za wysokie zużycie paliwa, ale za to mogą pochwalić się one niską awaryjnością i wysoką trwałością. W przypadku turbodiesli trzeba się liczyć z koniecznością wymiany dwumasowego koła zamachowego i sprzęgła po przebiegu 100-150 tys km, a to sporo kosztuje. Kupując Klasę A warto zwrócić uwagę na stan wieloklinowego paska napędzającego osprzęt silnika. Jego wymiana w warsztacie nie należy do tanich. Podwozie nie jest szczególnie trwałe, stan polskich dróg kiepsko znoszą końcówki drążków kierowniczych i tuleje przednich wahaczy. Wymiana tych elementów nie jest jednak bardzo kosztowna. Jeśli odmawia posłuszeństwa wspomaganie układu kierowniczego warto najpierw sprawdzić czujnik skrętu kierownicy. Gdy jest sprawny czeka nas wymiana modułu elektrycznego, który sporo kosztuje. Inne elementy instalacji elektrycznej też lubią kaprysić. Między innymi te na desce rozdzielczej – wskaźniki i system multimedialny. Czasami niedomagają też elektryczne sterowniki szyb. Typowym problemem Klasy A jest przepalanie się żarówek w reflektorach.  Jest to dokuczliwe, bo do żarówek niełatwo się dostać. Na koniec warto dodać, że układ przeniesienia napędu nie przepada za dynamiczną jazdą. Sportowe traktowanie Klasy A kończy się często awariami skrzyni biegów i uszkodzeniami półosi napędowych.

Ważniejsze daty

2004 – premiera modelu, nadwozie minivan 3d i 5d

2008 – modernizacja: nowy zderzak przedni, reflektory, osłona chłodnicy, nowe lampy tylne, system start-stop przy silnikach 1.5 i 1.7, zmiana nazewnictwa niektórych wersji

2012 – premiera trzeciej generacji Klasy A

Zalety

- nienaganne prowadzenie

- wysoki poziom bezpieczeństwa

- przestronne wnętrze

- duży bagażnik

- bogate wyposażenie

Wady

- wysoka cena

- wysokie koszty utrzymania

- niski komfort jazdy

Wybrane dane techniczne

Ceny

Orientacyjne ceny w tys zł

Podsumowanie

Mercedes Klasy A drugiej generacji to przestronny, wygodny, bezpieczny i dobrze wyposażony samochód, który może pełnić nawet rolę auta rodzinnego. Ale wybór tego modelu powinien być poprzedzony analizą finansów, bo za Klasę A trzeba sporo zapłacić nie tylko przy zakupie. To samochód stosunkowo drogi w utrzymaniu i trzeba być do tego przygotowanym by uniknąć bolesnych dla portfela rozczarowań. Prestiż kosztuje, drugie wydanie kompaktowego Mercedesa nie jest pod tym względem wyjątkiem.