Tory Formuły 1: Yas Marina Circuit

Lokalizacja:

Tor Yas Marina położony jest na wyspie Yas, zdominowanej przez architekturę ekskluzywnego i ultranowoczesnego hotelu o tej samej nazwie, przeznaczonego dla 500 gości. Pętla leży zaledwie 30 minut drogi od stolicy Zjednoczonych Emiratów Arabskich – Abu Dhabi. Piękne zachody słońca, piasek i wysokie temperatury powietrza to tylko wybrane elementy krajobrazu, które doskonale uzupełniają scenerię wyścigu.

Budowa i historia:

Prace nad „luksusowym” torem, który zawierał w sobie wiele odniesień do tego w Monako, rozpoczęły się w 2007 roku. Zrezygnowano jednak z początkowego projektu wykorzystania ulic miasta obok nabrzeża, co uczyniło go obiektem w pełni zamkniętym.

Tor Yas Marina został otwarty 30 października 2009 roku, na ostatni wyścig sezonu Formuły 1 (odbył się 1 listopada), Etihad Airways Abu Dhabi Grand Prix. Zawody obejrzało wtedy na miejscu 50.000 widzów. Po 2 latach intensywnego planowania i konstruowania obiektu, do którego powstania zaangażowano ponad 14.000 ludzi, którzy łącznie wypracowali 35 milionów roboczogodzin i ogromne pieniądze w kwocie 400 mln USD, zdywersyfikowana pętla, leżąca na przestrzeni około 162 ha przywitała publikę. Sam park maszynowy rozpościera się na powierzchni 40.000 m², a strefy bezpieczeństwa mają łącznie 59.100 m². Na potrzeby budowy toru i jego infrastruktury zużyto 140.000 m² betonu.

Yas Marina miał wesprzeć wzrost kultury sportowej w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i wkrótce stać się centrum motosportu na Bliskim Wschodzie. Choć Yas Marina wciąż rozwija paletę swoich możliwości i ofertę, już został uznany za jeden z najbardziej zaawansowanych technologicznie torów na świecie. Ambicją właścicieli toru jest utrzymanie zawodów Formuły 1 u siebie przez 10 lat.

Tor został wybudowany na naturalnej wyspie Yas, sztucznie powiększonej do 2.550 hektarów, na północno-wschodnim krańcu miasta, na wschód od innej wyspy – Abu Dhabi. Yas Marina realizuje nowe podejście do architektury, w którym nowoczesność spotyka się z tradycyjnymi elementami, charakterystycznymi dla lokalnej kultury. Ponieważ projekt nie miał ograniczeń finansowych, zainwestowano też w budowę hoteli, pól golfowych i centrum handlowego. Tuż obok pętli powstał również ultranowoczesny, kryty park rozrywki Ferrari World o powierzchni 200.000 m² – jedyny taki obiekt tej marki na świecie, charakteryzujący się czerwonym zadaszeniem, inspirowanym sylwetką produkowanych przez tę markę samochodów, który przyozdobiony jest herbem z cavallino rampante o średnicy 66 metrów.

Park został zbudowany dzięki współpracy wiodącego w kraju dewelopera Aldar Properties i biura architektonicznego Jack Rouse Associates. Obecność wspaniałego hotelu, parku wodnego, pięknej przystani jachtów i zakrytych artystycznie trybun miały dodawać obiektowi atrakcyjności. Tor miał być zapamiętany jako arcydzieło architektury i wizytówka kraju.
Pętla została zaprojektowana przez Niemca Hermanna Tilke, jednak w przeciwieństwie do wielu wcześniejszych obiektów jego autorstwa (np. Sepang, Szanghaj), uznawanych za zbyt „sterylne” i nudne, Yas Marinę udało się uczynić bardziej spektakularną – przynajmniej w założeniu.

Nowością na skalę światową jest tu rozwiązanie wyjazdu z alei serwisowej, który prowadzi przez bardzo wąski tunel pod pierwszym zakrętem (na to rozwiązanie narzekał Giancarlo Fisichella), nad którym góruje 60-metrowa wieża Sun Tower, nazwana tak ze względu na obecność paneli słonecznych na niej. Wylot z alei położony jest prawie równolegle do meandrującego wirażu, którego promień skrętu jest porównywalny do tego z odcinka Eau Rouge/Raidillon na torze Spa-Francorchamps. W Yas Marinie nie ma tylko takiej różnicy w poziomie elewacji.

Prosta startowa jest relatywnie krótka, a pierwszy wiraż ciasny, co definiuje nikłe możliwości wyprzedzenia. Na jej końcu strefa bezpieczeństwa przechodzi pod jedną z trybun. Większość manewrów wyprzedzania może mieć miejsce pod koniec najdłuższej prostej, pomiędzy północną a południową trybuną. Następna, lekko zakrzywiona szybka prosta również dysponuje takim potencjałem, jest jednak znacznie krótsza. Kolejną nowinką jest poprowadzenie fragmentu pętli pod pomostem – częścią hotelu Yas Marina (zaprojektowanego przez nowojorskich architektów z Asymptote Architecture), który przy zachodzącym słońcu zaczyna iluminować wielorakimi barwami zamontowanego oświetlenia, co budzi skojarzenia z obiektem Allianz Arena w Monachium.

Należy dodać, że wyścigi Formuły 1 zaczynają się tu późnym popołudniem a kończą po zachodzie słońca przy sztucznym oświetleniu. Na obiekcie ma miejsce wiele nie tylko motoryzacyjnych imprez. Oprócz wyścigów GP2 Asia Series, V8 Supercars, Drag Racing, GT1 World i oczywiście Formuły 1, organizowane są tu koncerty międzynarodowych gwiazd muzycznych.

Na torze usytuowanych jest 5 stref dla kibiców – główna, zachodnia, północna, południowa i Marina. Za budynkiem serwisowym znajduje się budynek dla teamów, centrum prasowe, odcinek dla dragsterów. Jedna z pułapek żwirowych przebiega pod zachodnią widownią. Główna trybuna może pomieścić 7.000 osób. Leżący naprzeciwko budynek dysponuje 40 garażami na potrzeby teamów, a centrum mediów jest w stanie obsłużyć 600 dziennikarzy i fotografów z całego świata. Trybuny i budynki są długie na 400-600 metrów. Każda z rozpościerających się dookoła toru trybun jest kryta, by zapewnić widzom ochronę przed słońcem. To nowinka w Formule 1.

Charakterystyka:

Obiekt posiada długość 5,554 km. Do przejechania jest 55 okrążeń. Całkowity dystans do pokonania podczas wyścigu to 305,470 km. Wyścig odbywa się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Łączna ilość zakrętów to 21 (12 lewych, 9 prawych). Pętla może być podzielona na dwie mniejsze, niezależne o długości 3,15 i 2,36 km.

Tor posiada 5 prostych oraz 5 wolnych zakrętów. 3 wiraże idealnie nadają się do wykonania manewru wyprzedzania (6, 8, 11). Prędkość maksymalna osiągana przez bolidy F1 została określona podczas symulacji na ok. 320 km/h. Można tu osiągnąć średnią prędkość przejazdu rzędu 198 km/h.

Z prostej startowej bolidy kierują się do pokonywanego przy sporym przeciążeniu 3.40 G i prędkości 150 km/h 90-stopniowego zakrętu 1. Trudno na początku wyczuć, gdzie znajduje się jego wierzchołek. Przechodzi on prawie natychmiast w drugi, o wiele łagodniejszy wiraż, który pokonuje się nie zdejmując stopy z pedału gazu przy ok. 215 km/h na 5. biegu. Przeciążenie osiąga podobne wartości jak wcześniej.

Zakręt 3. jest jeszcze szybszy (prędkość ok. 255 km/h) i prowadzi w przeciwnym kierunku – w prawo, w górę wzniesienia. Odbija on w mgnieniu oka ponownie w lewo, przemieniając się w łuk 4., na który przeciążenie jest znacznie mniejsze, a prędkość wyższa – na poziomie 275 km/h na 7. biegu.

Zjeżdżając w dół, bolidy mocno hamują do 140 km/h, by zmieścić się w zakręcie 5., rozpoczynającym szykanę lewo-prawo.
Szybko pojawiający się zakręt 7. to już ostry i bardzo wolny nawrót (kierowcy wpinają 1. lub 2. bieg), prowadzący na najdłuższą na obiekcie prostą, mierzącą 1,2 km długości. 100 metrów przed następnym zakrętem 8., kierowcy muszą zacząć wytracać prędkość, ostatecznie redukując ją do 80 km/h, ponieważ prosty odcinek drogi kończy się sekwencją dwóch 90-stopniowych zakosów. Przed zakrętem 9., na wejściu mając odrobinę wyższą prędkość niż w trakcie mijania poprzedniego, teren wspina się delikatnie pod górę. Następuje kolejna akceleracja na łukowatym, długim odcinku. Bolidy przyhamowuje dopiero wiraż 11., pokonywany przy ok. 95 km/h na 3. biegu. Wartości G zbliżają się do granicy 2.3. Rozpoczyna on sekwencję wiraży „S” lewo-prawo-lewo. Jej charakterystyka wymusza korzystanie z tarek, choć z umiarem, szczególnie podczas jej opuszczania, gdyż autem może zarzucić, a bandy są blisko.

Przy 110 km/h kierowcy przejeżdżają kolejny 90-stopniowy zakręt 14. i korzystają z obecności krótkiej prostej, by dodać więcej gazu. Choć odcinek za nią, przełamany zakrętami 15 i 16, nie stanowi typowego łuku, prędkość na nim stale rośnie do granicy 270 km/h na 6. biegu. Przeciążenie tutaj to 3.4 G. Kolejna sekwencja dwóch wiraży zakręcających pod kątem prostym, pomiędzy którymi nie przekracza się tempa 110 km/h, prowadzi pod hotelem.

Wychodząc z zakrętu 19. należy uważać na tył samochodu, gdyż występuje tu silna nadsterowność. Na wejściu w relatywnie szybki wiraż 20. następuje redukcja do 4.biegu (186 km/h). Ostatni zakręt 21., na którego wyjściu ważna jest wczesna akceleracja, prowadzi bezpośrednio na metę. Atutami toru jest architektura oraz kilka fragmentów, nawiązujących do obiektu typowo ulicznego. Czas pokaże, czy będą miały tu miejsce równie efektowne jak na francuskiej riwierze zawody, choć po 3 sezonach na Abu Dhabi niewiele wskazuje na to, by rozkład toru temu specjalnie sprzyjał.

Ciekawostki:

• Grand Prix Abu Dhabi w sezonie 2009 było pierwszym wyścigiem w historii Formuły 1, który zaczynał się, gdy nad torem panowały jeszcze warunki do jazdy przy naturalnym oświetleniu, a kończył się wieczorem, przy sztucznym. Aby kierowcy nie musieli gwałtownie przyzwyczajać się do sztucznego oświetlenia w trakcie wyścigu i by nie miało ono wpływu na ich jazdę, zostały one włączone już przed zapadnięciem ciemności, a dokładnie na początku zawodów.

• Pierwsze Grand Prix Abu Dhabi na Yas Marina Circuit obejrzało 150 pracowników niemieckiej firmy Stahlbau Claus Queck z miejscowości Düren, odpowiedzialnej za dostarczenie i montaż stalowych konstrukcji budynków i trybun.

• W roku 2010, a więc podczas drugiego Grand Prix Abu Dhabi, błąd strategiczny zespołu Ferrari oraz błędy samego kierowcy pogrzebały szanse Fernando Alonso na lepszy wynik i zdobycie tytułu mistrza świata (uplasował się on na 7. miejscu za Witalijem Pietrowem z Renault, nie mogąc go wyminąć przez ok. 40 okrążeń). Wygrał Sebastian Vettel. Było to jego drugie zwycięstwo na tym obiekcie. Najszybsze okrążenie w historii toru należy do Lewisa Hamiltona. Wynik 1:38.976 min. osiągnął w 2011 roku podczas 3. sesji treningowej.

• W sezonie 2011, na torze Yas pech spotkał Sebastiana Vettela (Red Bull), który ze względu na pęknięcie opony po zaliczeniu dobrego startu z pole position i doskonałemu wykorzystaniu DRS, musiał wycofać się z wyścigu (znalazł się poza torem). Szczęście uśmiechnęło się za to do Lewisa Hamiltona z McLaren-Mercedes, który nie tylko sensacyjnie równo i bezbłędnie prowadził, ale też zaliczał krótsze postoje serwisowe niż konkurencja, co dało mu przewagę nad goniącym go Fernando Alonso w Ferrari.

Lokalizacja:

Tor Yas Marina położony jest na wyspie Yas, zdominowanej przez architekturę ekskluzywnego i ultranowoczesnego hotelu o tej samej nazwie, przeznaczonego dla 500 gości. Pętla leży zaledwie 30 minut drogi od stolicy Zjednoczonych Emiratów Arabskich – Abu Dhabi. Piękne zachody słońca, piasek i wysokie temperatury powietrza to tylko wybrane elementy krajobrazu, które doskonale uzupełniają scenerię wyścigu.

Budowa i historia:

Prace nad „luksusowym” torem, który zawierał w sobie wiele odniesień do tego w Monako, rozpoczęły się w 2007 roku. Zrezygnowano jednak z początkowego projektu wykorzystania ulic miasta obok nabrzeża, co uczyniło go obiektem w pełni zamkniętym.

Tor Yas Marina został otwarty 30 października 2009 roku, na ostatni wyścig sezonu Formuły 1 (odbył się 1 listopada), Etihad Airways Abu Dhabi Grand Prix. Zawody obejrzało wtedy na miejscu 50.000 widzów. Po 2 latach intensywnego planowania i konstruowania obiektu, do którego powstania zaangażowano ponad 14.000 ludzi, którzy łącznie wypracowali 35 milionów roboczogodzin i ogromne pieniądze w kwocie 400 mln USD, zdywersyfikowana pętla, leżąca na przestrzeni około 162 ha przywitała publikę. Sam park maszynowy rozpościera się na powierzchni 40.000 m², a strefy bezpieczeństwa mają łącznie 59.100 m². Na potrzeby budowy toru i jego infrastruktury zużyto 140.000 m² betonu.

Yas Marina miał wesprzeć wzrost kultury sportowej w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i wkrótce stać się centrum motosportu na Bliskim Wschodzie. Choć Yas Marina wciąż rozwija paletę swoich możliwości i ofertę, już został uznany za jeden z najbardziej zaawansowanych technologicznie torów na świecie. Ambicją właścicieli toru jest utrzymanie zawodów Formuły 1 u siebie przez 10 lat.

Tor został wybudowany na naturalnej wyspie Yas, sztucznie powiększonej do 2.550 hektarów, na północno-wschodnim krańcu miasta, na wschód od innej wyspy – Abu Dhabi. Yas Marina realizuje nowe podejście do architektury, w którym nowoczesność spotyka się z tradycyjnymi elementami, charakterystycznymi dla lokalnej kultury. Ponieważ projekt nie miał ograniczeń finansowych, zainwestowano też w budowę hoteli, pól golfowych i centrum handlowego. Tuż obok pętli powstał również ultranowoczesny, kryty park rozrywki Ferrari World o powierzchni 200.000 m² – jedyny taki obiekt tej marki na świecie, charakteryzujący się czerwonym zadaszeniem, inspirowanym sylwetką produkowanych przez tę markę samochodów, który przyozdobiony jest herbem z cavallino rampante o średnicy 66 metrów.

Park został zbudowany dzięki współpracy wiodącego w kraju dewelopera Aldar Properties i biura architektonicznego Jack Rouse Associates. Obecność wspaniałego hotelu, parku wodnego, pięknej przystani jachtów i zakrytych artystycznie trybun miały dodawać obiektowi atrakcyjności. Tor miał być zapamiętany jako arcydzieło architektury i wizytówka kraju.
Pętla została zaprojektowana przez Niemca Hermanna Tilke, jednak w przeciwieństwie do wielu wcześniejszych obiektów jego autorstwa (np. Sepang, Szanghaj), uznawanych za zbyt „sterylne” i nudne, Yas Marinę udało się uczynić bardziej spektakularną – przynajmniej w założeniu.

Nowością na skalę światową jest tu rozwiązanie wyjazdu z alei serwisowej, który prowadzi przez bardzo wąski tunel pod pierwszym zakrętem (na to rozwiązanie narzekał Giancarlo Fisichella), nad którym góruje 60-metrowa wieża Sun Tower, nazwana tak ze względu na obecność paneli słonecznych na niej. Wylot z alei położony jest prawie równolegle do meandrującego wirażu, którego promień skrętu jest porównywalny do tego z odcinka Eau Rouge/Raidillon na torze Spa-Francorchamps. W Yas Marinie nie ma tylko takiej różnicy w poziomie elewacji.

Prosta startowa jest relatywnie krótka, a pierwszy wiraż ciasny, co definiuje nikłe możliwości wyprzedzenia. Na jej końcu strefa bezpieczeństwa przechodzi pod jedną z trybun. Większość manewrów wyprzedzania może mieć miejsce pod koniec najdłuższej prostej, pomiędzy północną a południową trybuną. Następna, lekko zakrzywiona szybka prosta również dysponuje takim potencjałem, jest jednak znacznie krótsza. Kolejną nowinką jest poprowadzenie fragmentu pętli pod pomostem – częścią hotelu Yas Marina (zaprojektowanego przez nowojorskich architektów z Asymptote Architecture), który przy zachodzącym słońcu zaczyna iluminować wielorakimi barwami zamontowanego oświetlenia, co budzi skojarzenia z obiektem Allianz Arena w Monachium.

Należy dodać, że wyścigi Formuły 1 zaczynają się tu późnym popołudniem a kończą po zachodzie słońca przy sztucznym oświetleniu. Na obiekcie ma miejsce wiele nie tylko motoryzacyjnych imprez. Oprócz wyścigów GP2 Asia Series, V8 Supercars, Drag Racing, GT1 World i oczywiście Formuły 1, organizowane są tu koncerty międzynarodowych gwiazd muzycznych.

Na torze usytuowanych jest 5 stref dla kibiców – główna, zachodnia, północna, południowa i Marina. Za budynkiem serwisowym znajduje się budynek dla teamów, centrum prasowe, odcinek dla dragsterów. Jedna z pułapek żwirowych przebiega pod zachodnią widownią. Główna trybuna może pomieścić 7.000 osób. Leżący naprzeciwko budynek dysponuje 40 garażami na potrzeby teamów, a centrum mediów jest w stanie obsłużyć 600 dziennikarzy i fotografów z całego świata. Trybuny i budynki są długie na 400-600 metrów. Każda z rozpościerających się dookoła toru trybun jest kryta, by zapewnić widzom ochronę przed słońcem. To nowinka w Formule 1.

Charakterystyka:

Obiekt posiada długość 5,554 km. Do przejechania jest 55 okrążeń. Całkowity dystans do pokonania podczas wyścigu to 305,470 km. Wyścig odbywa się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Łączna ilość zakrętów to 21 (12 lewych, 9 prawych). Pętla może być podzielona na dwie mniejsze, niezależne o długości 3,15 i 2,36 km.

Tor posiada 5 prostych oraz 5 wolnych zakrętów. 3 wiraże idealnie nadają się do wykonania manewru wyprzedzania (6, 8, 11). Prędkość maksymalna osiągana przez bolidy F1 została określona podczas symulacji na ok. 320 km/h. Można tu osiągnąć średnią prędkość przejazdu rzędu 198 km/h.

Z prostej startowej bolidy kierują się do pokonywanego przy sporym przeciążeniu 3.40 G i prędkości 150 km/h 90-stopniowego zakrętu 1. Trudno na początku wyczuć, gdzie znajduje się jego wierzchołek. Przechodzi on prawie natychmiast w drugi, o wiele łagodniejszy wiraż, który pokonuje się nie zdejmując stopy z pedału gazu przy ok. 215 km/h na 5. biegu. Przeciążenie osiąga podobne wartości jak wcześniej.

Zakręt 3. jest jeszcze szybszy (prędkość ok. 255 km/h) i prowadzi w przeciwnym kierunku – w prawo, w górę wzniesienia. Odbija on w mgnieniu oka ponownie w lewo, przemieniając się w łuk 4., na który przeciążenie jest znacznie mniejsze, a prędkość wyższa – na poziomie 275 km/h na 7. biegu.

Zjeżdżając w dół, bolidy mocno hamują do 140 km/h, by zmieścić się w zakręcie 5., rozpoczynającym szykanę lewo-prawo.
Szybko pojawiający się zakręt 7. to już ostry i bardzo wolny nawrót (kierowcy wpinają 1. lub 2. bieg), prowadzący na najdłuższą na obiekcie prostą, mierzącą 1,2 km długości. 100 metrów przed następnym zakrętem 8., kierowcy muszą zacząć wytracać prędkość, ostatecznie redukując ją do 80 km/h, ponieważ prosty odcinek drogi kończy się sekwencją dwóch 90-stopniowych zakosów. Przed zakrętem 9., na wejściu mając odrobinę wyższą prędkość niż w trakcie mijania poprzedniego, teren wspina się delikatnie pod górę. Następuje kolejna akceleracja na łukowatym, długim odcinku. Bolidy przyhamowuje dopiero wiraż 11., pokonywany przy ok. 95 km/h na 3. biegu. Wartości G zbliżają się do granicy 2.3. Rozpoczyna on sekwencję wiraży „S” lewo-prawo-lewo. Jej charakterystyka wymusza korzystanie z tarek, choć z umiarem, szczególnie podczas jej opuszczania, gdyż autem może zarzucić, a bandy są blisko.

Przy 110 km/h kierowcy przejeżdżają kolejny 90-stopniowy zakręt 14. i korzystają z obecności krótkiej prostej, by dodać więcej gazu. Choć odcinek za nią, przełamany zakrętami 15 i 16, nie stanowi typowego łuku, prędkość na nim stale rośnie do granicy 270 km/h na 6. biegu. Przeciążenie tutaj to 3.4 G. Kolejna sekwencja dwóch wiraży zakręcających pod kątem prostym, pomiędzy którymi nie przekracza się tempa 110 km/h, prowadzi pod hotelem.

Wychodząc z zakrętu 19. należy uważać na tył samochodu, gdyż występuje tu silna nadsterowność. Na wejściu w relatywnie szybki wiraż 20. następuje redukcja do 4.biegu (186 km/h). Ostatni zakręt 21., na którego wyjściu ważna jest wczesna akceleracja, prowadzi bezpośrednio na metę. Atutami toru jest architektura oraz kilka fragmentów, nawiązujących do obiektu typowo ulicznego. Czas pokaże, czy będą miały tu miejsce równie efektowne jak na francuskiej riwierze zawody, choć po 3 sezonach na Abu Dhabi niewiele wskazuje na to, by rozkład toru temu specjalnie sprzyjał.

Ciekawostki:

• Grand Prix Abu Dhabi w sezonie 2009 było pierwszym wyścigiem w historii Formuły 1, który zaczynał się, gdy nad torem panowały jeszcze warunki do jazdy przy naturalnym oświetleniu, a kończył się wieczorem, przy sztucznym. Aby kierowcy nie musieli gwałtownie przyzwyczajać się do sztucznego oświetlenia w trakcie wyścigu i by nie miało ono wpływu na ich jazdę, zostały one włączone już przed zapadnięciem ciemności, a dokładnie na początku zawodów.

• Pierwsze Grand Prix Abu Dhabi na Yas Marina Circuit obejrzało 150 pracowników niemieckiej firmy Stahlbau Claus Queck z miejscowości Düren, odpowiedzialnej za dostarczenie i montaż stalowych konstrukcji budynków i trybun.

• W roku 2010, a więc podczas drugiego Grand Prix Abu Dhabi, błąd strategiczny zespołu Ferrari oraz błędy samego kierowcy pogrzebały szanse Fernando Alonso na lepszy wynik i zdobycie tytułu mistrza świata (uplasował się on na 7. miejscu za Witalijem Pietrowem z Renault, nie mogąc go wyminąć przez ok. 40 okrążeń). Wygrał Sebastian Vettel. Było to jego drugie zwycięstwo na tym obiekcie. Najszybsze okrążenie w historii toru należy do Lewisa Hamiltona. Wynik 1:38.976 min. osiągnął w 2011 roku podczas 3. sesji treningowej.

• W sezonie 2011, na torze Yas pech spotkał Sebastiana Vettela (Red Bull), który ze względu na pęknięcie opony po zaliczeniu dobrego startu z pole position i doskonałemu wykorzystaniu DRS, musiał wycofać się z wyścigu (znalazł się poza torem). Szczęście uśmiechnęło się za to do Lewisa Hamiltona z McLaren-Mercedes, który nie tylko sensacyjnie równo i bezbłędnie prowadził, ale też zaliczał krótsze postoje serwisowe niż konkurencja, co dało mu przewagę nad goniącym go Fernando Alonso w Ferrari.