Ubezpieczenie OC pokrywa wszystkie szkody

Mało kto bowiem pamięta, że jeżeli w spowodowanym przez nas wypadku zostanie poszkodowana osoba, to ona lub jej rodzina

może oczekiwać od nas zadośćuczynienia.

Zadośćuczynienie przyznawane jest w związku z utratą osoby bliskiej lub za doznaną krzywdę. Jeśli więc do takiej sytuacji doszło w wyniku wypadku drogowego, rekompensata za szkodę może zostać sfinansowana z polisy OC sprawcy wypadku, o ile taką polise posiadał. Jeśli zaś posiadacz pojazdu, którym ją wyrządzono  nie ma wykupionego obowiązkowego ubezpieczenia, roszczenie takie rozpatruje dowolnie przez niego wybrany zakład ubezpieczeń, a po skompletowaniu dokumentów przekazuje je do Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego. UFG dokonuje wypłaty odszkodowania, a następnie występuje o jego zwrot (regres) do sprawcy zdarzenia. 

Przepisy ubezpieczeniowe oraz Kodeks cywilny wskazują, że z polisy OC można uzyskać zarówno odszkodowanie, jak i zadośćuczynienie. Odszkodowanie służy naprawie szkód materialnych, np. dokonaniu napraw innych uszkodzonych w kolizji drogowej pojazdów. Natomiast zadośćuczynienie ma pokryć szkody niemajątkowe, wyrządzone osobom poszkodowanym, a jego funkcją jest przede wszystkim kompensacja doznanych przez poszkodowanych krzywd. Zadośćuczynienie może być przyznane tylko osobom, które tych krzywd doznały. Odszkodowanie z tego tytułu ma mieć charakter realny, a nie symboliczny, a jego wysokość nie może przekroczyć wartości finansowej kompensującej faktycznie doznane krzywdy.

Kwoty przyznanego zadośćuczynienia uzależnia się od takich czynników m. in. jak: ból fizyczny czy cierpienie psychiczne, a także krzywda moralna, przebyte zabiegi i operacje, rozmiar kalectwa i jego trwałość, wpływ trwałego uszczerbku na zdrowiu na życie osobiste i społeczne.

Pod uwagę bierze się również widoczne nieodwracalne następstwa medyczne wypadku. Istotne znaczenie mają także skutki zdarzenia na dalsze warunki życiowe poszkodowanego, zakres cierpień fizycznych i psychicznych. Przy ustalaniu wysokości zadośćuczynień uwzględnia się także wiek i płeć poszkodowanego.

Za finansową kompensatę doznanej krzywdy odpowiedzialność finansową powinien ponieść sprawca, a jeśli był ubezpieczony – jego ubezpieczyciel.

Dlatego jeśli do takich krzywd i konsekwencji dojdzie w wyniku wypadku drogowego, roszczenia należy zgłosić do zakładu ubezpieczeń, w którym polisę ma wykupioną sprawca zdarzenia. Jeżeli zgromadzone w aktach szkody dokumenty pozwolą na przyjęcie odpowiedzialności, asekurator w ciągu 30 dni zaproponuje tzw. kwotę bezsporną zadośćuczynienia. Jeśli poszkodowany zgodzi się z jej wysokością, będzie to oznaczało, że przyjmuje ją jako rekompensatę za doznane krzywdy.

Jeśli osoba pokrzywdzona nie zgadza się z zaproponowaną wysokością świadczenia, dochodzi do dalszych negocjacji, których wynik zależy od udokumentowania faktu dalszego leczenia, mającego związek z przedmiotową szkodą. Oczywiście poszkodowanemu przysługuje prawo wystąpienia na drogę postępowania sądowego, jednakże nie ma gwarancji, że wydany wyrok będzie obligował zakład ubezpieczeń do dopłaty odszkodowania. 

W kontekście wysokości orzeczeń w dalszym ciągu daje się zaobserwować duże rozbieżności.

Zatem wydane kilkaset złotych na ubezpieczenie OC komunikacyjne może nas ochronić przed znacznie wyższymi kosztami zadośćuczynienia, w przypadku ewentualnego wypadku lub stłuczki.