Historia rekordów prędkości: 1922 Sunbeam

Do ustanowienia kolejnego rekordu prędkości doszło dopiero w 1922 roku. Brytyjczyk K.L. Guiness, pochodził z rodziny, w której adrenalina związana z szybką jazdą samochodem była niemal wpisana w geny. Kierowca był młodszym bratem Sir Algernona Lee, który już w 1906 roku brał udział w wyścigach za kierownicą 200-konnego Darraqa.

**CZYTAJ TAKŻE

**

Sunbeam, którym wystartował K.L. Guiness na torze w Brooklands był wyposażony w 18.3-litrowy silnik benzynowy V12, o mocy ponad 350 KM, osiąganych przy 2100 obr./minutę. Jednostka ta charakteryzowała się wieloma ciekawymi rozwiązaniami technicznymi, jak np. aluminiowe tłoki, trzy zawory na cylinder (dwa wydechowe), podwójne wałki rozrządu w każdej z głowic, a także podwójne świece. Napęd przekazywany był na tylną oś za pośrednictwem czterobiegowej przekładni i wału napędowego.

Tuż za kierowcą znajdował się zbiornik paliwa, zaś drążek zmiany biegów umieszczono... na zewnątrz pojazdu! Aby zmienić przełożenie, kierowca musiał sięgnąć prawą ręką uchwyt znajdujący się poza kabiną. Z kolei w przedniej części auta wyróżniającym się elementem była chłodnica, częściowo przysłonięta przez zwężającą się ku przodowi metalową maskownicę. Okazuje się, że taki kształt tego elementu zwiększał ilość powietrza poprawiał wydajność całego układu. Zdjęcie pojazdu można zobaczyć TUTAJ
.

Guiness postanowił podjąć się próby bicia rekordu prędkości 17 maja 1922 roku. Z powodu silnego wiatru, musiał czekać aż do późnego popołudnia, aby wykonać dwa mierzone przejazdy. Obie próby przebiegły bez żadnych zakłóceń. Oficjalni sędziowie z Francji wykonali obliczenia, po czym ogłosili, że średnia prędkość wyniosła 214 km/h. K.L. Guiness był nowym rekordzistą świata.

Jego pojazd był ostatnim, który ustanowił rekord na torze w Brooklands. Co ciekawe, rekordowy Sunbeam Guinessa jest dziś w pełni sprawny i można go podziwiać w muzeum motoryzacji w Montagu.