Formuła 1 w Warszawie

Bolidy Formuły 1 można było oglądać dotychczas jedynie na torach wyścigowych. Teraz nadarza się niepowtarzalna okazja - od 9 do 20 listopada pojazdy można podziwiać w warszawskim centrum handlowo-rozrywkowym**Blue City.**
 

Na terenie Blue City zaparkowało osiem bolidów:

- Lotus JPS 98 (Ayrton Senna, 1986)

- Jordan 191 (Michael Schumacher, 1991)

- Williams FW 14 (Nigel Mansell, 1992)

- Jordan 196 (Rubens Barrichello, 1996)

- Williams FW 18 (Damon Hill, 1996)

- Arrows A 19 (Pedro Diniz, 1998)

- Williams FW 21 (Ralf Schumacher, 1999)

- Sauber C 22 (Heinz-Harald Frentzen, Nick Heidfeld, 2003).

Zwiedzający mogą nie tylko podziwiać samochody. W Blue City znajduje się także symulator, dzięki któremu chętni wrażeń poczują przedsmak prawdziwego wyścigu lub choćby West Race Day - konkursu dla miłośników Formuły 1. Dodatkową atrakcję stanowią cztery motocykle Harley Davidson.

Historia Formuły 1

Pierwsze mistrzostwa świata F1 odbyły się w 1950 r. Kwestia bezpieczeństwa była wtedy sprawą drugorzędną. W latach 50. koncentrowano się na wprowadzaniu innowacji poprawiających sprawność samochodów. Zaczęto wtedy stosować hamulce tarczowe i po raz pierwszy umieszczono silnik z tyłu samochodu.

Pierwsze środki bezpieczeństwa zastosowano w latach 60. Zredukowano pojemność silnika z 2,5 do 1,5 litra, wprowadzono sygnały flagowe, które funkcjonują do dzisiaj, ulepszono konstrukcję zbiornika na paliwo, wprowadzono obowiązek stosowania kasków z osłoną na twarz. Krótko

mówiąc: w ciągu jednego dziesięciolecia położono fundament pod późniejszy rozwój badań i testów nad kwestią bezpieczeństwa w Formule 1. Dzięki działaniom FIA (Międzynarodowej  Federacji Automobilizmu) zaczęto się również zastanawiać, jak wdrażać te rozwiązania do zwykłych samochodów.

Prawdziwe zainteresowanie kwestią bezpieczeństwa przyszło wraz z latami 70., kiedy skoncentrowano się nie tylko na samych samochodach, ale też zwrócono uwagę na wyposażenie kierowców i konstrukcję torów.

W 1971 roku FIA wprowadziła wymóg, by konstrukcja kokpitu umożliwiała kierowcy wydostanie się z niego w ciągu pięciu sekund. W latach 1970-79 ulepszony został sposób tankowania samochodów, wprowadzono szereg innowacji, np. w konstrukcji podwozia, powiększenie włazu do kokpitu i obowiązek posiadania dwóch zewnętrznych lusterek. Od 1972 roku obowiązują zagłówki i tylne czerwone światła. W 1970 roku FIA wprowadziła inspekcje torów przed

wyścigami. W przepisach określono, że wokół trasy powinna biec podwójna bariera zgniotu. Widownię od ogrodzenia powinna oddzielać trzymetrowa strefa bezpieczeństwa. Między pit lane (strefą serwisową) a trasą wyścigu powinien być mur. W 1974 roku obowiązkowy stał się ochronny mur wokół toru. Od 1975 roku podczas wyścigu wymagana jest obecność władz toru. W 1977 roku FIA określiła jednolite przepisy dotyczące żwirowego obszaru hamowania. W 1972 roku obligatoryjna stała się sześciopunktowa uprząż (pasy bezpieczeństwa). FIA określa kodeks postępowania kierowców F1. W 1973 roku wprowadzone zostają testy medyczne dla wszystkich kierowców. W 1975 roku FIA określa standard ognioodporności kombinezonów kierowców. W 1977 roku FIA określa standard używanych kasków. Od 1978 roku z wyścigach Formuły 1 mogą brać udział jedynie kierowcy posiadający super licencję FIA.