Wielkie projekty komunistycznej Warszawy

Wisłostrada

„W 1972 r. powróciła tradycja powojennych spontanicznych czynów społecznych. Wisłostradę budowali wszyscy ci którym nieobojętny jest kształt naszego miasta” - pisała komunistyczna propaganda. W rzeczywistości Wisłostrada została otwarta dwa lata później, oczywiście 22 lipca. Była to kluczowa trasa, przecinająca miasto z północy na południe. Droga niezwykle potrzebna, lecz jej niefortunne ułożenie na lata odcięło Warszawę od Wisły. Podobno w budowie wzięło udział aż 400 tys. osób. W tym większa część, z przymusu w ramach tzw. „czynu społecznego”.

„Oglądając to, co zrobiono, podziwiając nowe skrzyżowania, piękne przejścia podziemne, korzystając z urządzeń Wisłostrady nie zapominajmy o wysiłku jaki włożono w jej budowę” - pisała w dniu otwarcia „Stolica”. Szeroka droga miała aż 16 kilometrów długości. Z czasem dobudowano kolejne pięć kilometrów. Prace trwały 36 miesięcy. Wisłostrada połączyła dwa krańce miasta i wprowadziła ruch z użyciem bezkolizyjnych skrzyżowań.

Trasa Łazienkowska

Tego samego dnia co Wisłostrada, otwarta została „Szeroka jak morze Trasa Łazienkowska”. Słowa tej piosenki pojawiają się w filmie „Miś”, a sama budowa była dokumentowana w „Czerdziestolatku”, gdyż główny bohater inż. Stefan Karwowski pracował przy kluczowej drodze dla Warszawy.

Trasa była projektowana już w 1938 roku, jednak ostatecznie powstawała w latach 1971-74. „Trasa” jak nazywa się drogę z Ochoty na Pragę ma 8,1 km długości. Była to pierwsza w kraju drogą szybkiego ruchu. Tuż po otwarciu można było pędzić po niej z prędkością nawet 90 km/h.

„Podjęta przez władze państwowe i miejskiej decyzja o pilnej realizacji Trasy Mostowej Łazienkowskiej stałą się przełomowym zwrotem w rozwoju Warszawy” - tłumaczył inż. Wiesław Rososiński, projektant trasy.

Zobacz także: Kultowa Syrena z napędem elektrycznym Źródło: TVN Turbo/x-news

[page_break]

Fabryka samochodów osobowych

Tym razem kluczowa data – 22 lipca – została wykorzystana nie na końcu, a na początku inwestycji. Umowę na produkcję samochodu GAZ-M20 Pobieda (później znany jako FSO Warszawa) podpisano 22 lipca 1950 roku. Rok później prace na Żeraniu trwały w najlepsze, a 5 listopada 1951 roku z linii produkcyjnej zjechał pierwszy samochód.

Fabryka FSO na Żeraniu była jednym z największych zakładów pracy w stolicy. Produkowano to kultową Syrenkę, Warszawę, Malucha czy Poloneza. Każdego roku z zakładu wyjeżdżały dziesiątki tysięcy aut. FSO była samodzielnym miasteczkiem z walcowniami, taśmami produkcyjnymi, stacją kolejową i torem doświadczalnym. Była to pierwsza w Polsce Fabryka Samochodów Osobowych.

Trasa W-Z

Pierwszy propagandowy sukces inwestycyjny komunistycznej władzy. Trasa W-Z (Wschód-Zachód) została otwarta 22 lipca 1949 roku. Była to pierwsza tak duża budowa w powojennej Polsce. Droga przebiega tunelem pod Starówką i dalej mostem na Pragę.

Opis tej inwestycji w ówczesnej prasie świadczy o wielkiej wadze, jaką przykładano otwarciu tej drogi. W artykule o wszystko mówiącym tytule: „Trasa W-Z rozpoczyna pracę w służbie ludności stolicy i kraju” pisano: „Dzięki ofiarności całego społeczeństwa, dzięki wspaniałemu wysiłkowi załogi budowniczych Trasy W-Z, została wykonania niezwykle szybko, została wykonana dobrze i starannie.”

Warto pamiętać, że budowniczowie nie wyzbyli się błędów. Wzorowany na paryskim Saint-Cloud tunel spowodował pęknięcie fundamentów kościoła św. Anny, a Kolumnę Zygmunta trzeba było przenieść o sześć metrów na północny-wschód. Mimo to architekci mogli mówić o sukcesie. Droga była chętnie używana, tak samo jak pierwsze w naszym kraju ruchome schody. Radziecki mechanizm ważył aż 150 ton i zajmował całe piętro.

Wraz z Trasą W-Z, 22 lipca 1949 roku otwarto pobliskie osiedla na Mariensztacie, odnowioną Kolumnę Zygmunta oraz wybieg dla niedźwiedzi przy Praskim ZOO. Wszystkie te atrakcje znajdują się w najbliższej okolicy Trasy W-Z.

Więcej w serwisie warszawa.naszemiasto.pl