Używany Volkswagen Polo (2001 – 2009). Czy warto kupić?

Od momentu swojej premiery w 1975 r. miejskie Polo coraz bardziej upodabniało się do kompaktowego Golfa. Przede wszystkim „rosło”, w swym czwartym wydaniu osiągając długość prawie 390 cm. Przejmowało też rozwiązania techniczne i nowinki technologiczne, dzięki czemu zawsze było samochodem nowoczesnym i konkurencyjnym. Zapewniało coraz wyższy poziom bezpieczeństwa, coraz lepszy komfort jazdy i coraz lepsze osiągi.

Podczas kolejnych modernizacji eliminowano wady poprzednika, auto zyskiwało na funkcjonalności i niezawodności. I takie właśnie jest Polo czwartej generacji – lepsze od poprzednika pod każdym względem, bezpieczniejsze, bardziej komfortowe, solidnie wykonane i dysponujące szeroką gamą silników.

Równanie do Golfa widać w nim na każdym kroku, dlatego Polo nie czeka długo na nabywcę. Wnętrze jest poprawnie wykończone dobrej jakości materiałami, wolnej przestrzeni nie brakuje. Nie wszystkim może się jednak spodobać pojemność bagażnika (270/1030 l).

Mocnymi punktami Polo IV są również własności jezdne i szeroki silników. Każdy znajdzie wśród nich coś dla siebie. Miejski Volkswagen w swych podstawowych wersjach jest stosunkowo tani w utrzymaniu. Nie ma problemów z częściami zamiennymi i z warsztatami, wyspecjalizowanymi w obsłudze tego modelu.

Silniki

Czwarta generacja Volkswagena Polo wystartowała jesienią 2001 r. z silnikami benzynowymi 1.2 (54 KM), 1.2 (64 KM) oraz 1.4 (75 KM), dieslem 1.9 D (64 KM) i turbodieslami 1.4 TDI (75 KM) oraz 1.9 TDI (101 KM). W 2002 r. oferta wzbogaciła się o benzynowce 1.4 (101 KM) i 1.4 FSI (86 KM) z bezpośrednim wtryskiem benzyny. W 2003 r. pojawił się z kolei nowy turbodiesel 1.9 TDI o mocy 130 KM. W 2005 r. wprowadzono nowy silnik 1.6 o mocy 105 KM.

W 2006 r. do gamy dołączyły dwa silniki benzynowe. Najpierw 1.8 o mocy 150 KM, zarezerwowany dla sportowej wersji GTI, a nieco później 1.8 o mocy 180 KM montowany tylko w sportowej wersji GTI Cup. Do codziennej eksploatacji godne polecenia są benzynowe silniki 1.4 (101 KM), 1.4 16V FSI oraz 1.6, zapewniające dobrą relację między osiągami a kosztami utrzymania. Wersje 1.2 mają zbyt mało wigoru, trudno jeździ się nimi w mieście a jeszcze gorzej w trasie. Ich zaleta to niskie spalanie.

Dobrze spisują się mocne i oszczędne turbodiesle 1.9 TDI o mocy 101 i 130 KM. Są trwałe i dynamiczne. Wersja 130-konna zapewnia wręcz sportowe emocje. Do turbodiesli 1.4 TDI radzimy podchodzić ostrożnie, nie są bowiem tak trwałe jak większe turbodiesle. Z kolei 1.9 SDI, który imponuje żywotnością a do tego jest niezwykle oszczędny, kompletnie rozczarowuje osiągami i kulturą pracy. Trzeba jednak pamiętać, że zasilane pompowtryskiwaczami silniki wysokoprężne serii TDI również hałasują i wibrują, obniżając komfort jazdy.

Eksploatacja

W Polo IV normę stanowią awarie osprzętu – pompy cieczy chłodzącej, cewek zapłonowych (1.2 i 1.4), kierownicy spalin w turbosprężarce (1.9 TDI), przepływomierzy powietrza (1.9 TDI) i wtryskiwaczy (1.9 TDI po przebiegach 100-150 tys km). W silnikach 1.2 trzeba liczyć się z wyciekami oleju oraz wypalaniem gniazd zaworowych, w silnikach 1.4 z niską trwałością pierścieni tłokowych (duże zużycie pleju), niedomaganiami hydraulicznych regulatorów luzu zaworowego i awariami układu zapłonowego (moduł, czujnik impulsów), a w silnikach 1.4 FSI z osadzaniem się nagaru na zaworach ssących (konieczny demontaż głowicy i czyszczenie).

Napęd rozrządu w jednostkach benzynowych nie wymaga szczególnej troski. Najmniejsze silniki 1.2 mają trwały i praktycznie bezobsługowy łańcuch rozrządu. Wyjątkiem są pierwsze egzemplarze Polo IV, w których łańcuch jest kiepsko prowadzony i napinany, przez co czasami może dochodzić do jego „przeskoczenia” na kołach zębatych. Jeśli tak się zdarzy to niezbędna będzie naprawa silnika. Regularne sprawdzanie stanu łańcucha może zapobiec sporym wydatkom. Prowadzenie łańcucha zostało szybko poprawione i problem przestał się pojawiać. W innych wersjach benzynowych z paskiem w napędzie rozrządu, wystarczy dbać o jego wymianę przy zalecanym przez producenta przebiegu.

Uważniej trzeba pilnować stanu paska rozrządu w turbodieslach. Najlepiej wymieniać go nieco wcześniej, niż zaleca producent. Dalekie od ideału jest działanie instalacji elektrycznej. Awarie rozmaitych odbiorników prądu zdarzają się często, najwięcej kłopotów sprawiają centralny zamek, sterowniki szyb, przełączniki przy kierownicy, włącznik świateł „stop” i sterownik klimatyzacji. W podwoziu kłopoty z trwałością mają głównie metalowo-gumowe tuleje przednich wahaczy. Wzmocniono je podczas modernizacji w 2005 r. W układzie napędowym słaby punkt stanowią przeguby napędowe od strony skrzyni biegów. Drgania kierownicy to sygnał, by zdiagnozować przeguby, a w razie potrzeby je wymienić.

Ważniejsze daty

1975 – Polo I
1981 – Polo II
1994 – Polo III
2001 – Polo IV, nadwozie hatchback 3d i 5d
2003 – rekreacyjna wersja Fun
2004 – wersja GT
2005 – niewielka modernizacja (nowe reflektory, pokrywa silnika, przednie błotniki, przednie kierunkowskazy w lusterkach  bocznych, poprawki w podwoziu, podwyższenie mocy niektórych silników), wersja Cross (następca Fun)
2006 – sportowe wersje GTI oraz GTI Cup
2009 – Polo V

Zalety

• wysoki komfort jazdy
• wygodne wnętrze
• szeroka gama silników
• bardzo dobre własności jezdne

Wady

- mały bagażnik
- hałaśliwe turbodiesle
- wysoka cena

Wybrane dane techniczne (wersje hatchback z manualną skrzynią biegów)

Orientacyjne ceny w tys. zł