Używany Opel Insignia. Czy konkurent Passata jest godny uwagi?

Insignia zajęła miejsce Vectry. Model dokonał prawdziwej rewolucji w klasie średniej Opla. Zmiana nazwy, używanej przez 20 lat, była w pełni uzasadniona, bo ten samochód wyznaczył zupełnie nowe standardy i kompletnie zerwał z przeszłością.

Dynamiczna linia karoserii z nisko prowadzonym dachem w tylnej części prezentuje się znakomicie, ale ogranicza przestronność wnętrza. Jadący na tylnej kanapie mają niewiele miejsca nad głowami, a wyższe osoby wręcz dotykają podsufitki. Dużo miejsca jest z przodu a szerokie fotele potęgują poczucie komfortu. W Insigni nie trzeba ograniczać się z bagażami. Kufer wersji sedan ma 500/1010 l, a wersji hatchback 530 l/1470 l. W kombi, które jest dłuższe od sedana i hatchbacka o 8 cm i mierzy blisko 5 m, na pakunki przewidziano 500/1530 l. Insignia to samochód nowoczesny i dobrze wyposażony. Jego utrzymanie nie jest szczególnie drogie, ale dotyczy to raczej słabszych silnikowo wersji, pozbawionych zaawansowanej techniki. Gdy w grę wchodzą nowinki takie jak aktywne zawieszenie, automatyczna przekładnia czy napęd 4x4 z elektronicznym sprzęgłem koszty serwisowania znacząco wzrastają. 

Insignia weszła na rynek w 2008 r. z benzynowymi silnikami 1.6 (115 KM), 1.6 Turbo (180 KM), 1.8 (140 KM), 2.0 Turbo (220 KM) i 2.8 V6 Turbo (260 KM) oraz turbodieslami 2.0 CDTi (110 KM), 2.0 CDTi (130 KM) i 2.0 CDTi (160 KM). W 2009 r. do gamy dołączył benzynowiec 2.8 V6 Turbo o mocy 325 KM, zarezerwowany dla sportowej wersji OPC. Pojawił się też turbodiesel 2.0 CDTi o mocy 190 KM. W 2011 r. Insignia zyskała benzynowe silniki 1.4 Turbo (140 KM) oraz 2.0 Turbo o mocy 250 KM, a także turbodiesla z podwójnym doładowaniem 2.0 CDTi Biturbo (195 KM). Na początku 2015 r. zadebiutował turbodiesel 2.0 CDTi o mocy 170 KM. Silniki Insignii nie mogą pochwalić się szczególnym nowatorstwem technologicznym, są za to sprawdzone i pewne. Wszystkie turbodiesle pochodzą od Fiata (wynik współpracy koncernów GM i Fiat), powstały na bazie wysokoprężnych jednostek 1.9.

Wśród wersji benzynowych najbardziej godna polecenia jest odmiana 1.8 (140 KM), która zapewnia dobre osiągi przy umiarkowanym zużyciu paliwa. Osobom, które mogą wydać nieco więcej na benzynę polecamy wersje 1.6 Turbo i 2.0 Turbo. Mają sporo wyższe spalanie, ale zapewniają bardzo dobrą dynamikę. Wśród turbodiesli największą popularność zdobyła wersja 130-konna, i ona właśnie jest godna największego zainteresowania ze względu na dobrą relację kosztów utrzymania do osiągów. Miewa jednak kłopoty z elektroniką. Kto nie chce mieć takich problemów może zrezygnować z dodatkowych 20 KM i zdecydować się na odmianę 110-konną.[page_break]

Głównym mankamentem Insigni jest instalacja elektryczna i elektronika. Ale dotyczy to głównie starszych roczników. Im nowszy egzemplarz tym mniej niedomagań. Posłuszeństwa odmawia co jakiś czas centralny zamek i elektryczny zamek pokrywy bagażnika. Kaprysy elektroniki objawiają się włączaniem kontrolek bez potrzeby i błędnymi komunikatami na desce rozdzielczej. Bywa, że klimatyzacja ignoruje zadane ustawienia i zmienia je samoczynnie.

Własnym życiem potrafią żyć również wycieraczki, mogą włączyć się bez polecenia kierowcy. W wielu przypadkach problem leży w błędnym oprogramowaniu, dlatego trzeba dbać o to, by było jak najbardziej aktualne. A to jest możliwe tylko wówczas, gdy będziemy serwisować samochód w warsztatach o odpowiednim poziomie wyposażenia.

Silniki benzynowe są trwałe i niezawodne. Wiele z nich ma turbodoładowanie, ale trwałość „turbo” raczej nie budzi zastrzeżeń. Sygnały o awariach turbiny pojawiają się głównie w wersji 2.0 Turbo. Bardziej kłopotliwe są turbodiesle. Miewają problemy z zaworami EGR w układach recyrkulacji spalin i przepływomierzami. Trzeba się liczyć również w ich przypadku z koniecznością wymiany dwumasowego koła zamachowego  i możliwością zapchania filtra cząstek stałych. Wersja 130-konna znana jest z wadliwego oprogramowania i niedomagań układu wtryskowego.

Podwozie to mocny punkt Insigni, pracuje długo i bezawaryjnie. Podzespołem, który czasami zawodzi jest przekładnia kierownicza. Stuki podczas skręcania zwiastują problemy z przekładnią. Insignia jest samochodem ciężkim, co ma znaczący wpływ na szybkie zużywanie się tarcz i okładzin hamulcowych. Przy intensywnej eksploatacji tarcze przegrzewają się i krzywią, co objawia się nieprzyjemnym pulsowaniem kierownicy.

Ważniejsze daty
2008 – premiera modelu, wersja
2009 – sportowa wersja OPC
2011 – kosmetyczne zmiany wnętrza, nowe wzory obręczy kół
2013 – modernizacja modelu (nowe reflektory i osłona chłodnicy, zmieniona deska rozdzielcza z dotykowym wyświetlaczem, modernizacja silników), wersja rekreacyjna Country Tourer

Zalety

• atrakcyjne nadwozie i wnętrze
• wysoka jakość wykonania
• bardzo dobre własności jezdne
• bogate wyposażenie
• duży bagażnik

Wady
- poczucie ciasnoty na tylnej kanapie
- głośna praca zawieszeń (pierwsze roczniki)

Wybrane dane techniczne

Orientacyjne ceny w tys. zł

Podsumowanie

Insignia porywa przede wszystkim estetyką nadwozia i wnętrza. Ale wystarczy przejechać tym autem kilka kilometrów by przekonać się, jak wiele ma jeszcze innych zalet – nienaganne prowadzenie, precyzyjny układ kierowniczy, wygodne fotele, bogate wyposażenie. Insignia ma wyjątkowo mało mankamentów i nie zaskakuje właściciela kosztownymi w naprawie awariami. Drobne niedomagania zdarzają się, ale nie stanowią większego problemu, ani dla nerwów ani dla portfela właściciela. Dla tych, którzy szukają solidnego auta klasy średniej Insignia stanowi dobrą propozycję. Zwłaszcza, jeśli nabywcy są skłonni zapłacić nieco więcej sięgając po nowsze roczniki. Te starsze mają trochę za dużo kłopotów z elektroniką.