Używany Mercedes klasy C W204 (2007-2014). Wady i zalety

Wersja produkowana w latach 2007-2014 to jej czwarta generacja, oznaczona symbolem W204. Samochód jest dostępny w trzech odmianach nadwozia – sedan, kombi i coupe. W porównaniu do poprzednika auto jest większe i sprawia wrażenie bardziej masywnego. Nadwozie zostało wydłużone o 55 mm i poszerzone o 40 mm, Rozstaw osi urósł o 45 mm. Mercedes rozstał się także z niezbyt udanym zabiegiem stylistycznym, polegającym na wprowadzeniu w poprzedniej generacji okrągłych przednich świateł, nazywanych przez kierowców okularami. Dzięki temu model W204 prezentuje się znacznie bardziej elegancko.

W 2010 roku auto przeszło lifting, który objął przede wszystkim przednie i tylne światła. Zmieniono także kształt zderzaków oraz maskę, która od tej pory była wykonywana z aluminium. Ten zabieg miał na celu m.in. obniżenie masy elementu, a także auta, przy jednoczesnym zwiększeniu odporności na korozję. Wśród nowinek technicznych, jakie przyniosło wprowadzenie na rynek W204, warto zwrócić uwagę w szczególności na nowe zawieszenie Agility Control, wyposażone w selektywny system amortyzacji. Dzięki temu jego charakterystyka w pewnym sensie dopasowuje się do jakości nawierzchni, po której porusza się auto. Ten system jest dostępny w standardzie. Dla bardziej wymagających kierowców Mercedes przygotował opcjonalny układ Advanced Agility pozwalający uruchomić tryb jazdy komfortowej, lub sportowej, obniżający nadwozie o 15 mm. Ponadto samochód wyposażono w nowe, elektrohydrauliczne wspomaganie kierownicy o zmiennej wydajności. Pomysł nie jest może przełomowy, ale jego odświeżenie sprawia, że podobnie jak zawieszenie, także kierownica świetnie adaptuje się do warunków drogowych.

Znakomite silniki

Gama silnikowa jest niezwykle bogata. Wersji benzynowych mamy do wyboru aż jedenaście, diesli jest siedem. Wśród silników zasilanych benzyną wersja podstawowa jest oznaczona symbolem C180. Rozwija moc 156 KM i występuje jako silnik o pojemności 1796 ccm wspomagany mechanicznie kompresorem, lub klasyczny wolnossący, o pojemności 1595 ccm. Inna popularna wersja to C200 Kompressor o mocy 184 KM. Wersja C230 bazuje na jednostce o pojemności 2496 ccm i rozwija moc 204 KM. Taką samą moc oferuje C250 automat, ale tu konie mechaniczne są wyciśnięte z silnika 1796 ccm. C280 i C300 to silnik trzylitrowy, widlasty, sześciocylindrowy o mocy 231 KM. Wśród wersji standardowych największy jest motor 3,5-litrowy (3498 ccm) dostępny w samochodach oznaczonych symbolami C350 i C350 CGI. W zależności od konfiguracji może mieć 272 KM, 292 KM albo 306 KM. Sportowa odmiana C63 AMG to 457 KM wyciśniętych z 6,2 litra pojemności.

Wyjściowy diesel to C180 CDI. Podobnie jak C200 CDI, C220 CDI i C250 CDI jest zbudowany na bazie silnika o pojemności 2143 ccm. W poszczególnych odmianach rozwija moc od 120, przez 136 i 170 po 204 KM. Dopiero wersje C300, 320 i 350 CDI to silnik o pojemności 2987 ccm, o mocy 231, 224 i 265 KM.

Uwaga na łańcuchy rozrządu

Spośród silników benzynowych najbardziej polecane są oznaczone symbolami 271 i 272. Pierwszy z nich to jednostka występująca w wersji C200 Kompressor. Jest bardzo trwała, ale pod warunkiem, że kierowca pilnuje stanu łańcucha rozrządu. Dlaczego to takie istotne? W początkowych latach produkcji, czyli autach z lat 2007 – 2009 ten element jest bardzo słaby. Chociaż producent deklaruje, że łańcuch nie wymaga wymiany, w dobrym stanie wytrzymuje maksymalnie 100 tys. km. Zużycie polega na rozciągnięciu, skutkującym uszkodzeniem kół łańcuchowych, których w aucie jest dwa. Jeśli kierowca nie wychwyci problemu w porę, poza wymianą łańcucha, co kosztuje wraz z uszczelką pokrywy głowicy i usługą ok. 1000 zł, będzie musiał kupić oba koła, po ok. 2500 zł za sztukę. W najgorszej wersji, gdy dodatkowo łańcuch przeskoczy na zębach, może dojść do uszkodzenia zaworów ssących, a wówczas koszt naprawy rośnie o kolejne 2000 zł.

Dlatego w samochodach z tym silnikiem z początku produkcji rozrząd zaleca się kontrolować co 50-60 tys. km. Kupując samochód z nieznaną historią stan rozrządu należy ocenić wyjątkowo wnikliwie, ponieważ nierzadko silnik jest w tak opłakanym stanie, że bardziej od naprawy opłaca się wymiana całej jednostki na używaną, ale sprawną. Przy odrobinie szczęścia taki motor można kupić za ok. 8000-9000 zł.

W samochodach produkowanych po 2010 roku ten problem wyeliminowano stosując inny łańcuch, przypominający bardziej kształtem żelazny pasek zębaty. On także się rozciąga i wymaga kontroli, jednak jego zużycie nie prowadzi już do tak kosztownych usterek. Niezależnie od rocznika, silnik stosunkowo często trapią usterki przewodów odmy. Kiedy na tablicy rozdzielczej zaświeci się kontrolka „Chceck engine”, a silnik zacznie nierówno pracować, może to być znak, że zasysa fałszywe powietrze przez pęknięty przewód. Na szczęście naprawa nie powinna kosztować więcej niż kilkaset złotych.

Silnik V6 o pojemności ponad 3 litrów oznaczony jest symbolem 272. To zdaniem mechaników drugi trafiony wybór wśród benzyniaków. Najpoważniejszy problem w tym przypadku także dotyczy rozciągających się łańcuchów. Schemat działania jest bardzo podobny, koszty napraw nieco wyższe. Szczególnie w egzemplarzach z 2007 roku zdarzały się jeszcze usterki wałka wyrównoważającego. Przyczyną problemu jest słaby materiał użyty do jego produkcji. Efekt? łańcuch wyciera zęby na wałku. Wymiana wałka i łańcucha wiąże się tu z koniecznością wyciągnięcia silnika, demontażem jego tylnego dekla i misek. Pracy jest bardzo dużo, podobnie uszczelek do wymiany. Dlatego wizyta u mechanika z tym problemem to minimum 8000 zł. Poza tymi usterkami, wspomniane benzyniaki są jednak bardzo trwałe i przy odpowiednim, regularnym serwisie nie powinny sprawiać dodatkowych kłopotów.

2,2-litrowy diesel występuje w dwóch wersjach. W tym przypadku lepsze są auta z pierwszych lat produkcji, które do 2010 roku były wyposażone w osprzęt firmy Bosch. Chodzi przede wszystkim o elementy układu wtryskowego, odporne na gorszej jakości paliwo i niezwykle trwałe. Później Mercedes wprowadził silnik 651 na osprzęcie firmy Delphi, której produkty kiepskie recenzje zbierają także u producentów innych marek samochodów. Mechanicy narzekają, że w wielu egzemplarzach W204-ki to przyczyna niekończącego się pasma usterek wtryskiwaczy, które w wielu przypadkach już na gwarancji były wymieniane. Przy okazji płukano zbiorniki paliwa. Bardzo często naprawa wiąże się dodatkowo z koniecznością demontażu pompy, która jest zamontowana z boku silnika, przy obudowie sprzęgła. Z tego powodu koszt robocizny jest tu wysoki. Problemy z układem wtryskowym najczęściej objawiają się spadkiem mocy wynikającym z niskiego ciśnienia paliwa. Jeden wtryskiwacz kosztuje ok. 1400 zł. W przypadku tej jednostki rozrządy są bardzo wytrzymałe.

Najlepszy wybór to silnik wysokoprężny o pojemności 3 litrów. W tym modelu mówimy o jednostce znanej m.in. z E-klasy, Sprintera i ML. W zasadzie jedyna powtarzająca się usterka dotyczy kolektorów ssących. Ich klapy zamykające wyrabiają się, co skutkuje koniecznością wymiany całego podzespołu. Nowy kolektor kosztuje 1400 zł, sprawny, używany ok. 700 zł.

Manualne skrzynie biegów są bardzo trwałe, automatyczne wymagają regularnego serwisu, powtarzanego co ok. 60 tys. km. Polega on na wymianie oleju, filtra i uszczelki, co nie powinno kosztować więcej niż 600 zł. Jeśli dopilnujemy tych czynności, o bezawaryjną prace przekładni możemy być spokojni.

Zawieszenie tego samochodu jest bardzo wytrzymałe. Tył to układ wielowahaczowy, w którym w razie problemów można wymieniać same tuleje, bez konieczności zakupu całych wahaczy. Awarie są jednak niezwykle rzadkie. Nieco częściej ingerencji mechanika może wymagać przednie zawieszenie. Tu w razie problemów zazwyczaj mówimy o wymianie całego, aluminiowego wahacza. Dobrej klasy zamiennik kosztuje ok. 450 zł. Solidne łączniki stabilizatorów można kupić już za ok. 70 zł. Korozja w bezwypadkowym W204 to temat, którego nie ma. Po wpadce z rdzewiejącą, poprzednią generacją modelu, Mercedes położył olbrzymi nacisk na odpowiednie zabezpieczenie tego samochodu.

Elegancko i estetycznie

Wykonanie tej generacji C-klasy jest na bardzo wysokim poziomie. Materiały wykończeniowe i tapicerskie są bardzo dobrej jakości, a ich spasowanie nie budzi zastrzeżeń. W porównaniu do poprzedniej generacji samochodu pod tym względem można mówić o olbrzymim skoku naprzód. Na pochwałę zasługuje także wysoki poziom wyposażenia auta. Standardem są tu niemal wszystkie podstawowe systemy bezpieczeństwa, poduszki powietrzne i klimatyzacja. Pod względem komfortu kabina jest przeciętna. Z przodu miejsca jest dużo, z tyłu wystarczająco, aby zmieścić dwie dorosłe osoby i dziecko. Różnica pomiędzy w 204 a E-klasą jest niestety odczuwalna. Bagażnik w wersji sedan oferuje wyjściowo sporo, bo aż 475 litrów. W Kombi to 450 litrów, które po rozłożeniu kanapy powiększają się do 1500 litrów.

Podsumowanie

Czy warto kupić to auto? Zdecydowanie tak, ale pod warunkiem, że mówimy o egzemplarzu z udokumentowaną historią. Paradoksalnie, najtańsze w utrzymaniu są wersje z większymi silnikami, które są po prostu bardzo trwałe. Decydując się na mniejsze silniki, benzyniaka 271 kupujemy z produkcji po 2010 roku, a diesla 2,2 sprzed tego roku. Unikamy samochodów skorodowanych, bo rdza to prawdopodobnie skutek napraw blacharsko lakierniczych. Mercedes W204 to auto dynamiczne, komfortowe i stosunkowo ekonomiczne, warte swojej wysokiej ceny.

Zalety:

- szeroka gama silników

- świetny stosunek zużycia paliwa do osiągów

- wysoka jakość wykonania

- bogate wyposażenie

Wady:

- wysokie ceny części zamiennych

- kosztowny serwis silników

- umiarkowana ilość miejsca w kabinie