Używane Volvo XC90 (2002–2014). Zalety, wady i usterki

Model XC90 zbudowano na tej samej płycie podłogowej co limuzyny S60 i S80 oraz kombi V70. Ich podzespoły również wykorzystano w nowej konstrukcji. Jak widać stopień unifikacji tego dużego, mierzącego prawie 4,8 m długości SUV-a z innymi Volvo jest znaczący. Z punktu widzenia codziennej eksploatacji nie ma to większego znaczenia. Istotniejszy jest fakt, że w XC90 jednostki napędowe montowane są poprzecznie z przodu, co ogranicza skręt kół. Im większy silnik tym trudniej manewruje się samochodem.

Auto jest bardzo funkcjonalne, można w nim przewozić 5 lub 7 osób w wersji z trzecim rzędem siedzeń. W siedmioosobowej konfiguracji bagażnik ma pojemność zaledwie 250 l, w pięcioosobowej aż 615. Po złożeniu foteli XC90 staje się małą furgonetką, w której pojemność przestrzeni ładunkowej sięga 1838 l. Funkcjonalność zdecydowanie podnosi system napędu AWD, przenoszący stale moment obrotowy na przednie koła i dołączający w razie potrzeby napęd na tylną oś poprzez elektronicznie sterowane, wielopłytkowe sprzęgło typu Haldex.

Napęd obu osi to również jeden z elementów bezpieczeństwa, zapewniający większą pewność prowadzenia w trudnych warunkach drogowych. W terenie spisuje się przeciętnie, własności terenowe auta są raczej słabe. Dodajmy, że niektóre wersje XC90 nie mają napędu AWD, moment obrotowy z silnika trafia w nich jedynie na oś przednią. Poza napędem AWD, jak w każdym Volvo, znajdziemy wiele innych systemów i cech zapobiegających wypadkom albo łagodzących ich skutki. Niezwykle solidna jest na przykład struktura nadwozia, a podwoziowa elektronika mocno rozbudowana. W przedziale pasażerskim zwraca uwagę wysoka jakość wykończenia, wyciszenie i funkcjonalność. Jadący mają do dyspozycji liczne schowki i wnęki, komfort jazdy stoi na bardzo wysokim poziomie. Na ogromną przyjemność jazdy XC90 składa się między innymi bardzo dobra dynamika silników benzynowych. Każdy z nich przyśpiesza do „setki” w mniej niż 10 s. Turbodiesle nie mają aż tyle wigoru, ale odznaczają się miłą dla ucha pracą.

Podwozie dobrze radzi sobie z wysokim temperamentem jednostek napędowych i zapewnia niezłe prowadzenie, ale do sportowych wyczynów nie zachęca. Dla konstruktorów bardziej liczył się komfort, bo samochód konstruowano głównie pod kątem rynku amerykańskiego. W przypadku XC90 można by pozostać przy licznych zaletach, gdyby nie koszty. Gdy w grę wchodzą pieniądze, blask tego auta wyraźnie blednie. Samochód jest drogi w zakupie i utrzymaniu. Wymaga serwisowania i napraw (a psuje się często) w wyspecjalizowanych placówkach z dobrze wyszkoloną kadrą mechaników, co słono kosztuje. Ceny niektórych napraw drenują portfel bezlitośnie, rachunki bywają wielotysięczne.

Choć ceny używanych egzemplarzy, zwłaszcza tych najstarszych, zachęcają nawet mniej zamożnych klientów, to tak naprawdę na XC90 mogą sobie pozwolić tylko nabywcy o odpowiednio zasobnych portfelach. Nie wystarczy bowiem wysupłać odpowiednią sumę na zakup tego modelu, bo po stronie wydatków trzeba zarezerwować odpowiednio wysokie kwoty na codzienne utrzymanie szwedzkiego SUV-a.

Silniki

Model XC90 zadebiutował w 2002 r. z benzynowymi silnikami 2.5 Turbo (210 KM) i T6 (272 KM, dwie turbosprężarki) oraz z turbodieslem D5 (163 KM). W 2004 r. dołączył do nich benzynowy 4.4 V8 (315 KM). Rok później pojawiły się turbodiesle 2.4D (163 KM) i D5 o mocy 185 KM. W 2006 r. do gamy dołączył benzynowy 3.2 (238 KM). W 2010 r. zadebiutowały silniki benzynowe 3.2 o mocy 243 KM oraz turbodiesle D3 o mocy 163 KM (od maja 2012 r. oznaczany jako D4) i 200-konny D5. Dodajmy, że silnik 2.5 Turbo oraz wszystkie turbodiesle to konstrukcje rzędowe, pięciocylindrowe. Silniki T6 oraz 3.2 mają sześć cylindrów w rzędzie. Silnik V8 to oczywiście widlasty ośmiocylindrowiec. Najbardziej godnym polecenia i cieszącym się największym uznaniem na rynku jest turbodiesel D5 o mocy 163 lub 185 KM. Rekomendacji można udzielić również bardzo trwałemu i praktycznie bezawaryjnemu silnikowi V8, który został zbudowany we współpracy z japońską firmą Yamaha, słynącą z produkcji bardzo nowoczesnych motocykli. W jego przypadku trzeba jednak pogodzić się z wyjątkowo wysokim zużyciem paliwa. Dobrą rekomendacją może być informacja, że silnik T6 został opracowany we współpracy z firmą Porsche. Z kolei silnik 3.2 to konstrukcja Forda, przebudowana przez inżynierów Volvo.

Eksploatacja

W silnikach D5 bardzo czułe na jakość paliwa są wtryskiwacze. Gdy niedomagają uruchomienie silnika jest utrudnione a zużycie paliwa podwyższone. Filtr paliwa musi być wymieniany terminowo, należy unikać tankowania w podrzędnych stacjach paliw. Słabym punktem silnika D5 jest napinacz wielorowkowego paska napędzającego osprzęt silnika. Pasek wraz z napinaczem powinien być wymieniany co 60 tys km, ale lepiej robić to wcześniej. W wielu przypadkach koło pasowe napinacza nie wytrzymuje takiego przebiegu, rozpada się i doprowadza do poluzowania, spadnięcia lub pęknięcia paska. W zestawie wskaźników włącza się kontrolka sygnalizująca brak ładowania akumulatora, przestaje też działać układ wspomagania kierownicy. Jeśli dojdzie do pęknięcia paska wielorowkowego, to zagrożony jest również pasek rozrządu. Zniszczony pasek wielorowkowy może dostać się do napędu rozrządu, doprowadzając do jego zablokowania i pęknięcia zębatego paska rozrządu. Dochodzi do poważnych uszkodzeń silnika, przeważnie głowicy (popękane mocowania wałków rozrządu) a czasami także bloku silnika. Ze względu na bardzo wysokie koszty naprawy może być ona nieopłacalna. Awaryjny napinacz daje o sobie znać także w silniku D3/D4. Filtry cząstek stałych w turbodieslach zapychają się w autach, które jeżdżą stale w ruchu miejskim. Sygnałem do odwiedzin warsztatu jest zwiększający się poziom oleju w silniku (rozcieńczanie oleju paliwem). Poważnym mankamentem XC90 są awaryjne przekładnie automatyczne. Nietrwałe są łożyska (raczej we wcześniejszych rocznikach) i moduły sterujące.

Najpowszechniejszym objawem niedomagań „automatu” jest szarpanie podczas jazdy. To znak, że elektrozawory będą wymagały interwencji warsztatu. Koszty napraw idą w tysiące złotych. W wersjach produkowanych od 2006 r. problemy z „automatami” pojawiają się rzadziej. Oddzielny temat to brak napędu AWD. Bardzo często użytkownik dowiaduje się o tym fakcie podczas jazdy po wyjątkowo śliskiej nawierzchni, albo gdy ugrzęźnie w piasku czy śniegu. Powód awarii może być błahy – zepsuty czujnik temperatury i ciśnienia oleju w sprzęgle wielopłytkowym. Niestety, częściej okazuje się, że albo uszkodzona jest tuleja między skrzynią biegów a przekładnią kątową, albo również przekładnia kątowa. Wymiana samej tulei to koszt kilkuset złotych, jeśli dojdzie do tego wymiana przekładni to łączna suma sięga zazwyczaj kilku tysięcy. By obniżyć wydatek użytkownicy XC90 ratują się regeneracją w wyspecjalizowanych placówkach, ale nie każdy warsztat potrafi fachowo wykonać taką usługę.

„Dziewięćdziesiątka” ma też kilka drobniejszych przypadłości, takich choćby jak szybkie zużywanie się łożysk w piastach kół i elementów układu hamulcowego (tarcze i klocki), szybkie wybijanie się sworzni i tulei wahaczy oraz końcówek drążków kierowniczych, wycieki z przekładni kierowniczej czy uszkodzenia poduszek pod silnikiem (objawem są duże wibracje silnika). Powszechne są również kaprysy systemu audio i systemu sterowania klimatyzacją.

Ważniejsze daty
2002 – premiera XC90, nadwozie kombi 5d
2006 – niewielka modernizacja, kosmetyczne zmiany przedniego i tylnego pasa, kierunkowskazy w lusterkach bocznych, modyfikacje napędu AWD
2007 – wersja Sport
2010 – niewielka modernizacja, nowe zderzaki, nakładki na progi i nadkola malowane w kolorze nadwozia
2012 – niewielka modernizacja - diodowe światła do jazdy dziennej, bogatsze wyposażenie
2014 – zakończenie produkcji XC90, premiera XC90 II

Zalety

• Mocne silniki benzynowe
• Wysoki poziom bezpieczeństwa
• Bardzo dobry komfort jazdy
• Przestronne wnętrze
• Nienaganne wykończenie
• Bogate wyposażenie
• Funkcjonalne wnętrze

Wady
- słabe własności terenowe
- mała zwrotność
- paliwożerne silniki benzynowe
- wysokie koszty utrzymania

Wybrane dane techniczne:

Orientacyjne ceny (w tys zł; wersje AWD):

Podsumowanie
Zakup używanego Volvo XC90 nie zmienia faktu, że auto jest zaawansowane technologicznie i ma ekskluzywny charakter. A to przekłada się na wysokie koszty serwisu i napraw, które nie należą niestety do rzadkości. Chcąc korzystać z uroków tego modelu, a jest ich wiele, trzeba być dobrze przygotowanym finansowo. W przeciwnym wypadku XC90 skończy „pod płotem” albo będzie musiał być odsprzedany za cenę dużo niższą od rynkowej.