Używane Renault Clio IV (2012-2019). Wady, zalety, typowe usterki, sytuacja rynkowa

Renault Clio z pewnością nie jest tak popularne i często spotykane na drogach, jak rywale tj. VW Polo czy Skoda Fabia, a nawet Ford Fiesta, ale miłośnicy francuskiej motoryzacji nie wyobrażają sobie segmentu B bez właśnie tego modelu. Czwarta generacja miejskiego auta z Francji pojawiła się niemal po dwudziestu latach od debiutu swojego protoplasty i choć wizualnie kompletnie się od niego różni, założenie pozostało takie samo – typowo francuska, modna i ciekawa stylistyka z dużą ilością ciekawych smaczków i rozwiązań. Tak samo jest z „czwórką” – bardzo duże i zachodzące na nadkola klosze lamp z charakterystycznym wnętrzem, niewielki grill z solidnym logo, śmiałe przetłoczenia i listwy po bokach oraz schowane w słupku C klamki drzwi tylnych. Również tył prezentuje się ciekawie z niewielkimi, ale smukłymi kloszami lamp oraz zderzakiem z dużym wcięciem i wypełnieniem w czarnym kolorze, które dodaje sportowego klimatu i kojarzy się z dyfuzorami aut wyścigowych.

Warto zwrócić uwagę, że czwarta generacja Clio była oferowana również z nadwoziem kombi o nazwie Grandtour, co nie było i wciąż nie jest zbyt powszechnym zjawiskiem w tym segmencie. Fakt, było dość ciasne i nie tak praktyczne jak odpowiedniki z wyższych segmentów, ale oferowało więcej przestrzeni i praktyczności w bagażniku. Oprócz tego wyobraźnię rozpalała wersja sportowa RS, której niestety w obecnej generacji brakuje i linie wyposażeniowe RS Line na pewno tego nie zastąpią. A co znajdziemy we wnętrzu?

Renault Clio ma cieszyć oko i robi to doskonale zarówno z zewnątrz, jak w środku. Oczywiście można mieć zastrzeżenia do przeciętnej jakości materiałów, dużej ilości połyskujących elementów w czarnym kolorze czy skromnego wyposażenia, ale forma tego wszystkiego jest bardzo ładna i podobnie jak nadwozie - na wskroś francuska. Łagodne kształty, delikatne przejścia i przetłoczenia, choć nowoczesny sznyt wprowadza obecność sporego ekranu z systemem info-rozrywki, który jest prosty i co prawda mało wyszukany, ale ma najważniejsze funkcje. Na uwagę zasługują bardzo ładne zegary w głębokich tubach i cyfrowy wyświetlacz w centralnej części. Ciekawostką są również wersje kolorystyczne – możemy trafić na stonowaną tapicerkę w odcieniach szarości lub brązu, jak również jaskrawą z czerwonymi elementami. Jeśli chodzi o przestrzeń – to segment B, więc nie oczekujmy zbyt wiele. W wersji 5-drzwiowej bagażnik ma pojemność 300 litrów a po złożeniu oparć kanapy – 1146 litrów. W wersji Grandtour jest to odpowiednio 443 i 1380 litrów. To ciekawa alternatywa dla wersji 5-drzwiowych w segmencie C.

Oferta silnikowa jest dość szeroka i dość często ulegała zmianom, choć zakres mocy jest stosunkowo wąski. Na początku pod maskę trafiały silniki 0.9 TCe o mocy 90 KM oraz 1.2 w różnych odmianach tj. 16V o mocy 74 KM oraz TCe o mocy 120 KM. Ten najmocniejszy (120 KM i 190 Nm) to ciekawa propozycja dla szukających odpowiedniej dynamiki. Nie jest to sportowiec, ale przyspieszenie od 0 do 100 km/h zajmuje przyzwoite 9,4 sekundy (ze skrzynią automatyczną) a prędkość maksymalna to 199 km/h. Nie można również zapomnieć o topowej wersji RS z silnikiem 1.6 Turbo o mocy 200 oraz 220 KM (po 2015). Tu już nie ma żartów bowiem sprint od 0 do 100 km/h zajmuje 6,7 sekundy a prędkość maksymalna to 230 km/h. Coś dla oszczędnych?

Silnik wysokoprężny to 1.5 dCi o mocy 75 lub 90 KM. Warto zdecydować się na mocniejszy wariant, który oferuje 220 Nm i raczej przeciętną dynamikę – 12 sekund do setki i 180 km/h prędkości maksymalnej – ale imponująco niskie spalanie – zaledwie 3,3 l/100km.

W przypadku samochodów tak popularnych, jak Renault Clio, naprawdę nie ma sensu godzić się na takie rzeczy, jak brak historii serwisowej czy poważne zaniedbania, ponieważ jeśli samochód, który oglądamy ma tego typu braki i wady, w kolejce stoją inne propozycje. Podczas oględzin należy również zwrócić szczególną uwagę na stan karoserii, ponieważ Clio zawsze cieszyło się popularnością wśród młodych kierowców, którzy mogą mieć nieco inne podejście do precyzji parkowania niż doświadczeni użytkownicy. Ponieważ widoczność do tyłu jest dość przeciętna, a nie każdy model posiada czujniki parkowania, należy szukać uszkodzeń głównie w tylnej części. Zarówno silnik benzynowy 1.2 TCe, jak i silnik wysokoprężny 1.5 dCi mają łańcuch rozrządu, który należy wymienić po ok. pięciu latach, dlatego też przy każdym samochodzie, który osiągnie ten kamień milowy, warto sprawdzić, czy zostało to wykonane ew. uwzględnić w negocjacjach koszt takiej operacji.

W dniu publikacji na jednym z popularnych portali z ogłoszeniami aut używanych było ponad 750 ogłoszeń. To daje ogromny wybór oraz spore pole manewru jeśli chodzi o negocjacje ceny. Przykładowo model z 2019 roku z przebiegiem 95 000 kilometrów z silnikiem 0.9 TCe o mocy 75 KM kosztuje 48 800 złotych. Za nieco starszy model z 2017 w odmianie Grandtour z silnikiem 1.5 dCi o mocy 90 KM i przebiegiem 130 000 kilometrów trzeba zapłacić około 40 000 złotych.

Renault Clio IV nie jest tak popularne jak Fabia czy Polo, ale ma sporą zaletę – ciekawa stylistyka i ogromny wybór na rynku wtórnym. Sporo wersji do wyboru, dla wybrednych nawet 200-konna, do tego praktyczna odmiana Grandtour – jest w czym przebierać. Jakość wykonania nie jest najwyższa, podobnie jak niezawodność – jak to we „francuzach” szwankuje elektronika. Mimo to, jako materiał na praktyczne i zwinne auto miejskie, Renault Clio jest godną polecenia propozycją.

Używane Renault Clio IV zalety:

• bardzo ładna i ciągle świeża stylistyka;
• ładnie zaprojektowane i praktyczne wnętrze;
• spory wybór wersji i konfiguracji;
• niezłe prowadzenie i oszczędne silniki.

Używane Renault Clio IV wady:

• przeciętne wykończenie i dobór materiałów we wnętrzu;
• pomijając wersję RS, raczej podstawowa (lub słaba) dynamika;
• na rynku znajdziemy mnóstwo mocno zużytych modeli poflotowych.

Fabian z Gniezna
Samochód zwinny i dynamiczny. Czuć wyraźnie „turbodziurę” ale to drobiazg. Przyjemnie się jeździ. Clio najlepiej czuje się w zakresie 90-120km/h. Można jechać szybciej, ale większe szumy, hałas z zewnątrz, mniejsza pewność prowadzenia i wyższe spalanie. Przy kierowcy 2-metrowym miejsca za nim jest tylko na krótkie przejazdy (więc traktuję auto jako 3 osobowe dla komfortowych podróży) - idealne do miasta i na codzienne dojazdy z dalszych okolic. Zawieszenie jest przeciętne, czasem coś zastuka na głębszych nierównościach a układ kierowniczy mało precyzyjny (mało sportowy) bardziej miejski żeby łatwo i przyjemnie manewrować. Bardzo przyjemne „daily” - a LEDowe światła mijania rewelacyjne, bardzo dobra widoczność a długie są potężne.

Daria z Przasnysza
Jestem bardzo zadowolona z mojego autka. Jest to pierwszy samochód, który kupiłam z salonu. Po atrakcyjnym rabacie cena była bardzo konkurencyjna (55 tys.). Od początku tankowałam i jeździłam. Wymieniałem w ASO według rozpiski serwisowej i nie miałam żadnych problemów. Dopiero po 120 tys. musiałam wymienić wiele elementów w zawieszeniu, ale to na polskich drogach dość normalne. Jestem mile zaskoczona Clio przede wszystkim dlatego, że nigdy na trasie mnie nie zawiódł. Największym jego atutem jest wg mnie atrakcyjne wygląd, i na zewnątrz i w środku. Spędzam codziennie w samochodzie kilka godzin dlatego musze się w nim czuć przytulnie. Korzystam z wersji Limited. Gorąco polecam.

Patryk z Pabianic
Ciężko się do czegoś przyczepić, ale nic również nie zachwyca. To uczciwy samochód, spokojnie dla rodziny 2+2. Mało pali, sporo pomieści. Jeśli szuka się samochodu, który zapakuje dzieciaki, zakupy i po prostu będzie samochodem - jak najbardziej tak. Bardzo oszczędny i jak dotąd (ok. 40 tys. km) niezawodny. Trochę brakuje dynamiki przy komplecie pasażerów, ale to miejskie auto, a nie mocne kombi z segmentu D.

Wybrane jednostki napędowe w Renault Clio IV: