Używane Renault Clio III (2005 – 2013). Czy warto kupić?

Clio to model z niezbyt długą tradycją, wytwarzany od 1990 r. Kilkanaście lat produkcji pozwoliło jednak zebrać firmie Renault sporo doświadczeń, co zaowocowało solidnym dopracowaniem drugiej generacji popularnego, miejskiego samochodu. Dlatego tworząc trzecie wydanie Clio producent nie musiał wprowadzać żadnych radykalnych zmian konstrukcyjnych.

Skupiono się na poprawie jakości, w tym również na zmniejszeniu awaryjności, a także na podwyższeniu poziomu bezpieczeństwa. Clio II otrzymało w testach zderzeniowych ocenę 4 gwiazdek na 5 możliwych, Clio III zdobyło najwyższą notę. Także w kwestii niezawodności odnotowano pewien postęp, ale nie tak duży jak można by sobie życzyć. Clio III to udany od strony koncepcyjnej i użytkowej samochód, co najlepiej potwierdza prestiżowy tytuł Samochodu Roku 2006.

Dobrze się prowadzi, jest poprawnie wykończony, ma przestronne wnętrze i spory bagażnik (hatchback 3d i 5d 288/1028 l, kombi 439/1277 l). Techniczna prostota modelu pozwala utrzymać koszty utrzymania większości wersji na niskim poziomie.  Wyłamują się z tego jedynie mocne, sportowe odmiany oraz wersja TCe. Ich eksploatacja stawia portfelowi właściciela znacznie wyższe wymagania. Obsługi najpopularniejszych odmian Clio III może podjąć się niemal każdy warsztat mechaniczny czy elektryczny a oferta części zamiennych i ich zamienników jest bardzo bogata.

Silniki

Clio III wszedł na rynek w 2005 r. z benzynowymi silnikami 1.2 (65 KM), 1.2 (75 KM), 1.4 (98 KM), 1.6 (88 KM) i 1.6 (112 KM), oraz turbodieslami 1.5 dCi (68 KM), 1.5 dCi (86 KM) i 1.5 (106 KM). W 2006 r. dołączyły do nich benzynowce 2.0 o mocach 140 KM i 197 KM (wersja Sport, potem RS RS). W 2007 r. pojawił się 100-konny, turbodoładowany silnik benzynowy 1.2 TCe.

Dwa lata później gama silników wzbogaciła się o nowe wersje benzynowe – 1.6 (128 KM) i 2.0 (201 KM, dla wersji Gordini RS). W 2010 r. zaproponowano turbodiesle 1.5 dCi (75 KM) i 1.5 dCi (88 KM). Gwarantami taniej eksploatacji są tylko silniki 1.2, 1.4 i 1.6. Silnik 1.2 ma słabą dynamikę, ale jest najmniej problematyczny i wyjątkowo oszczędny. Z kolei jednostki 1.4 i 1.6 mają dużo lepsze osiągi, ale czasami niedomagają. Wersje z turbodoładowaniem i z silnikami dwulitrowymi wymagają sporych nakładów finansowych, ze względu na wysokie zużycie paliwa, kosztowny serwis i drogie części zamienne. Zakup turbodiesla to spore ryzyko. Występują w nich poważne awarie po przebiegu 100 000 km, a właśnie takie auta są głównie na rynku wtórnym. Najmniej problemów można się spodziewać po wersji o mocy 68 KM, ale w jej przypadku trzeba pogodzić się z bardzo słabymi osiągami.

Eksploatacja

Powszechnym mankamentem w Clio III jest hałaśliwa pokrywa bagażnika. Problematyczne jest także mocowanie koła zapasowego pod podłogą bagażnika. Ciągły kontakt z wodą i błotem sprzyja korozji, a w razie konieczności użycia go trzeba przygotować się na wyjątkowo brudną robotę.

Przednie błotniki wykonane są z tworzywa sztucznego, dlatego w ich przypadku trzeba liczyć się z pęknięciami i zniekształceniami, a nie z korozją. Z silników najbardziej niezawodna jest wersja 1.2. Psuje się sporadycznie, ale ma słabe osiągi. Bardziej dynamiczne silniki 1.4 i 1.6 miewają problemy z układem zapłonowym, przepustnicami i poduszkami w punktach mocowania silnika.

Benzynowce generalnie są bardziej godne polecenia niż Turbodiesle po przebiegu 100 000 km (a czasami nawet wcześniej) wymagają kosztownych interwencji serwisu. Wady układu smarowania skutkują uszkodzeniami łożysk na wale korbowym. Zawodzi układ wtryskowy, wymiany wymaga dwumasowe koło zamachowe (tego elementu nie ma w wersji 68-konnej).

Podwozie Clio III chwalone jest za dobry komfort jazdy, ale nie grzeszy ono trwałością. W przednim zawieszeniu szybko wybijają się łożyska kolumn, tuleje wahaczy i łączniki stabilizatora. Nietrwałe są łożyska piast kół. Słabym punktem Clio III jest instalacja elektryczna i elektronika. Zdarzyć może się tutaj dosłownie wszystko, kaprysy są na porządku dziennym. Najczęściej zawodzą klimatyzacja, silnik wycieraczek, sterowniki szyb w drzwiach, kluczyk zapłonu w formie karty, wskaźniki na desce rozdzielczej i przełączniki przy kierownicy.

Ważniejsze daty

1990 – Clio I

1998 – Clio II

2005 – premiera Clio III, nadwozie hatchback 3d i 5d

2006 – wersja Sport
2007 – wersja kombi (Grandtour)
2009 – niewielka modernizacja nadwozia (nowy pas przedni), wersja GT

2012 – premiera Clio IV

Zalety

• dobre własności jezdne
• dobry komfort jazdy
• przestronne wnętrze
• duży bagażnik
• szeroka gama silników

Wady

- nietrwałe zawieszenia
- poważne awarie turbodiesli

Podsumowanie

Clio III to samochód którym jeździ się przyjemnie, i to nie tylko po mieście. Dobre wyciszenie i wygodne fotele świetnie sprawdzają się także w dłuższych czasach. Szeroki wybór silników pozwala dobrać odpowiednią wersję do własnych potrzeb i zasobności portfela. W wizerunek Clio III wciąż wpisują się jednak kaprysy i awarie. W przypadku turbodiesli nawet bardzo poważne. I z tym trzeba się liczyć, by nie być rozczarowanym po zakupie auta.