Używana Skoda Rapid (2012-2019). Wady, zalety, typowe usterki, polecane wersje

Debiut Rapida przypada na rok 2011. To wtedy, na salonie samochodowym we Frankfurcie, Skoda pokazała model MissionL bazujący na płycie podłogowej A05 wykorzystanej w innych modelach segmentu B produkowanych przez koncern Volkswagena. Rok później do salonów Skody wjechała produkcyjna wersja Rapida. W ciągu 7 lat produkcji, auto przeszło dwa liftingi - w 2013 i na przełomie 2016 i 2017 r.

W drugim przypadku zakres zmian był większy - wyprowadzono m.in. litrowe, trzycylindrowe silniki TSI, a do listy wyposażenia opcjonalnego dodano m.in system dostępu bezkluczykowego, czy aktywny tempomat z radarem. Samochód był oferowany w dwóch wersjach nadwozia - jako liftback i hatchback (Spaceback), który wprowadzono do sprzedaży w 2013 r. Produkcję omawianej generacji Rapida zakończono w 2019 r.

O stylizacji Rapida trudno powiedzieć coś więcej niż to, że jest klasyczna i spójna z innymi modelami w gamie czeskiego producenta. Poszukiwanie ciekawych akcentów designerskich można zakończyć na opcjonalnej, lakierowanej na czarno klapie bagażnika modelu Spaceback. Reszta jest proporcjonalna, poprawna i… nudna. Na szczęście Rapid nie zawodzi pod względem funkcjonalności. 550 l pojemności bagażnika w wersji liftback i 415 l w hatchbacku to wyniki, które są nieosiągalne dla wielu aut wyższych segmentów.

Oprócz tego - tradycyjnie dla Skody - Rapida wyposażono w szereg rozwiązań „Simply Clever”. Skrobaczka w klapce wlewu paliwa, dwustronna wykładzina bagażnika, czy pojemnik na odpadki to tylko niektóre z nich. Jak na auto bazujące na „wyrośniętej” platformie segmentu B, wnętrze Rapida jest zaskakująco przestronne. Nawet osoby o wzroście 185 cm siedzące na tylnej kanapie nie powinny narzekać na ciasnotę. Przednie fotele są stosunkowo wygodne, komfort jazdy z tyłu jest nieco ograniczony przez kiepsko wyprofilowaną kanapę. Wnętrze wykonano w całości z twardych plastików. Dość szybko się rysują i po większym przebiegu zdarza im się trzeszczeć podczas jazdy na wybojach.

Nie ma powodów do narzekania na ergonomię wnętrza - ta, wzorem innych modeli Skody, jest bez zarzutu. Rapid to auto proste w obsłudze, bez wyrafinowanych systemów pokładowych. Rapida rzadko trapią usterki pokładowej elektroniki. Użytkownicy czasem skarżą się na działający ospale, albo wręcz wieszający się system nawigacyjny. Problem często ustępuje po aktualizacji oprogramowania w autoryzowanej stacji obsługi. Zastrzeżenia jakościowe można mieć do miękkich szyb, które bardzo łatwo uszkodzić i do nietrwałych uszczelek drzwiowych.

Pod maski Rapida trafiało kilkanaście wersji motorów benzynowych i wysokoprężnych. Na rynku wtórnym dominują benzyniaki, diesle zaś stanowią ok. 1/3 ofert. Silnikiem o najmniejszej pojemności jest oferowana od 2017 r. trzycylindrowa jednostka 1.0 TSI. W Rapidzie rozwija moc 95 lub 110 KM. Szczególnie w mocniejszej wersji zapewnia przyzwoitą dynamikę (czas 0-100 km/h - poniżej 10 s) i niskie zużycie paliwa. Póki co, nie ma doniesień o awariach i typowych usterkach tego silnika.

Kupujesz auto? Kliknij i sprawdź historię pojazdu

Podstawowa jednostka 1.2 MPI występuje często. Chętnie jest przerabiana na zasilanie LPG. Zasadniczo jest to trwały silnik. Usterkami, które zgłaszają użytkownicy są awaryjne cewki zapłonowe. Objawem ich uszkodzenia jest nierówna praca motoru i świecąca się kontrolka „check engine”. Poza tym, czasami wymiany wymaga łańcuchowy napęd rozrządu - głównie w autach, w których rzadko wymieniano olej. Diesle miały pojemności 1.4 i 1.6 l. Zdecydowanie polecamy warianty mocniejsze. Motor 1.6 TDI ma dobrą opinię, którą potwierdzają przebiegi Rapidów TDI wystawionych na sprzedaż. Wyniki powyżej 300 tys. km zdarzają się nadzwyczaj często, a licznik rekordzisty (na moment pisania tego tekstu) pokazuje 634 tys. km. Nieźle!

Zakup słabszego diesla nie ma sensu - nie jest zauważalnie oszczędniejszy od silnika 1.6 l, a zapewnia dużo gorszą dynamikę. Przy sprawdzaniu wysokoprężnego Rapida przed zakupem, należy zwrócić szczególną uwagę na stan osprzętu silnika, sprzęgła i poziom zapełnienia filtra cząstek stałych. Zawieszenie omawianej Skody ma prostą konstrukcję - z przodu pracują kolumny McPhersona, z tyłu zaś belka skrętna. Mimo to, trudno mieć zastrzeżenia do prowadzenia czeskiego auta. W połączeniu z precyzyjnym układem kierowniczym, jazda po krętej drodze to spora przyjemność. Zawieszenie jest dość trwałe, jako pierwsze najczęściej poddają się łączniki stabilizatorów i końcówki drążków kierowniczych.

Spośród ponad 700 egzemplarzy Rapidów wystawionych na sprzedaż, 90% aut pochodzi z polskich salonów Skody. Z racji tego, że samochód ten był chętnie wybierany przez floty oraz często wykorzystywany w różnego rodzaju usługach przewozu osób, przebiegi wielu aut przekraczają 150, a nawet 200 tys. km. Najtańsze egzemplarze, pochodzące z początku produkcji, wyceniono na 18-19 tys. zł. Większość z nich jest napędzana przez słabszego diesla, albo wolnossący motor 1.2 MPI. Najdroższe Rapidy stanowią byłe dealerskie auta testowe. Zazwyczaj mają przebieg nie przekraczający 10 tys. km, bogate wyposażenie, a ich ceny przekraczają 60 tys. zł. Mimo zakończenia produkcji, u dealerów są jeszcze pojedyncze egzemplarze fabrycznie nowych Rapidów. Bywają przecenione nawet o kilkanaście tysięcy złotych.

Rapid przekonuje funkcjonalnym wnętrzem, dużym bagażnikiem i niezłą ogólną trwałością. Nie ma co liczyć na jakość wykonania premium i to właśnie w kwestii materiałów wykończeniowych trzeba będzie pójść na największe kompromisy. Nasz typ to 115-konna wersja 1.0 TSI z manualną skrzynią biegów.

ZALETY:

• duży bagażnik, wiele praktycznych rozwiązań we wnętrzu;
• rozsądne koszty eksploatacji;
• niezłe właściwości jezdne.

WADY:

• kiepska jakość materiałów wykończeniowych;
• ubogie wyposażenie wielu egzemplarzy.

Skoda Rapid - podstawowe dane techniczne

Zobacz także: Testujmy Skodę Kamiq - najmniejszego SUV-a Skody