Używana Skoda Octavia III (2012 -2016 lifting). Wady i zalety

Trzecia generacja czeskiego szlagieru zadebiutowała w 2012 roku. Do budowy auta wykorzystano płytę podwoziową MQB, którą Octavia współdzieli m.in z Audi A3 i Seatem Leonem. Początkowo oferowano wyłącznie wersję liftback, rok później do palety dołączyło kombi. W październiku 2016 r. Octavia przeszła facelifting. Zmieniono m.in kształt pasa przedniego, w tym reflektorów, wprowadzono nowy system inforozrywki, a pod maski trafiła nowa trzycylindrowa jednostka 1.0 TSI.

Pod względem rozmiarów mierząca 4659 mm Octavia to „wyrośnięty” kompakt. Kabina pasażerska jest przestronna i pod tym względem czeskiemu autu trudno cokolwiek zarzucić. W stosunku do poprzedniej generacji, znacznie poprawił się komfort jazdy - nawet standardowe fotele nie męczą w długich trasach, a we wnętrzu jest znacznie ciszej. Jedynym czynnikiem, który może ograniczać miejsce nad głową z tyłu jest dach panoramiczny w wersji kombi. Nie występuje on jednak zbyt często w Octaviach oferowanych na rynku wtórnym. Możliwościami transportowymi czeski kompakt deklasuje rywali. W liftbacku bagażnik ma pojemność 590 l, a w kombi jest o 20 l większy. Wnętrze Octavii jest nieźle wykonane. Większość materiałów wykończeniowych jest miękka w dotyku. Twarde elementy można spotkać w dolnych partiach deski rozdzielczej, drzwi i konsoli środkowej, przy czym i tak są one mniej podatne na zarysowania i uszkodzenia niż w poprzedniczce. Nawet po kilku latach eksploatacji nic nie skrzypi, co dobrze świadczy o staranności montażu kabiny pasażerskiej.

Zobacz też: test używanej Skody Octavii II

Pod maskami Octavii montuje się silniki znane z innych modeli koncernu Volkswagena. Jednostka napędowa o najmniejszej pojemności, jaką można spotkać ma trzy cylindry, litr pojemności i rozwija moc 115 KM. Najsłabszym silnikiem jest 85-konny 1.2 TSI. Na drugim końcu tabeli są silniki 2.0 TSI montowane w odmianie RS - mają 220 i 230 KM. Gama diesli zawiera różne warianty mocy jednostek o pojemnościach 1.6 oraz 2 l. Rozpiętość mocy wynosi w tym przypadku 90-184 KM. Pewną egzotyką, praktycznie niespotykaną na rynku aut używanych jest odmiana 1.4 G-TEC zasilana gazem ziemnym CNG.

Z punktu widzenia trwałości trzeba dobrze ocenić jednostki napędowe Octavii. Najpopularniejszy diesel o pojemności 1,6 l w zasadzie nie ma słabych punktów, chociaż zdarzają się problemy z czujnikiem ciśnienia doładowania i pompą wody. Motor 2.0 TDI miewa problemy z napinaczem rozrządu, ale to raczej jednostkowe przypadki niż plaga. Z racji tego, że większość aut używana jest w trasach (floty), mechanicy nie donoszą o problemach z filtrem cząstek stałych. Wśród „beznyniaków” najwięcej Octavii napędza silnik 1.4 TSI. Jest to poprawiona jednostka o kodzie EA211 pozbawiona problemów z nadmiernym spalaniem oleju oraz z bezproblemowym, paskowym napędem rozrządu.

W mocniejszych silnikach benzynowych pozostawiono napęd łańcuchowy, ale nie ma doniesień o tym, by były z nim problemy. O ile trudno mieć zastrzeżenia do silników, warto zwrócić uwagę jaką skrzynię biegów ma interesujący nas egzemplarz. Przekładnie manualne czasami trapią problemy z łożyskami, ale nie jest to częsta przypadłość. Większej uwagi wymaga automatyczna skrzynia DSG o oznaczeniu DQ200 montowana w Octavii do 2013 roku. Ma siedem biegów i suche sprzęgła. Trapią ją drogie awarie mechatroniki, zużycie dwumasowego koła zamachowego oraz usterki łożysk i sprzęgieł. Lepiej wybrać sześciobiegowy model DQ250 - ze sprzęgłami w kąpieli olejowej. Mimo tego, że ryzyko uszkodzenia dwumasu jest wysokie (niszczy je szybkie tempo zmian biegów) to całą przekładnię należy uznać za trwalszą.

O trwałości układów napędowych dobrze świadczy fakt, że mnóstwo Octavii jeździ w firmach nie mając stałych kierowców, a mimo to opinia o aucie jest dobra. Szukając używanego egzemplarza warto sprawdzić jego historię i jeżeli auto pochodzi z floty, spróbować dowiedzieć się gdzie jeździło i jak było serwisowane.

Płyta podłogowa MQB pozwala na stosowanie różnych konstrukcji tylnego zawieszenia. Z tej możliwości skorzystał producent wykorzystując - zależnie od wersji silnikowej, belkę skrętną lub układ wahaczy. To pierwsze rozwiązanie spotkamy w odmianach: 1.0 TSI, 1.2 TSI, 1.4 TSI, 1.6 TDI i 2.0 TDI 150 KM. Zawieszenie wielowahaczowe występuje w odmianach 4x4 oraz mocniejszych wariantach 2.0 TDI 184 KM i 2.0 TSI. Nie ma informacji, by podwozie Octavii było nadmiernie awaryjne.

Na pokładzie każdego egzemplarza Octavii III generacji znajdziemy klimatyzację, elektryczne przednie szyby, 7 poduszek powietrznych, elektryczne lusterka i radio z czterema głośnikami. Za dopłatą czeskie auto można doposażyć w wiele dodatków - okno dachowe, aktywny tempomat, asystenci pasa ruchu czy zmęczenia kierowcy to tylko niektóre z nich. Niestety, poszukujący bogato wyposażonych wersji Octavii będą rozczarowani. Większość aut na rynku wtórnym pochodzi z flot. Najczęstszymi wersjami wyposażenia są podstawowe Active i Ambition, ewentualnie doposażone o automatyczną klimatyzację. Najbogatsze - Laurin & Klement trafiają się sporadycznie i pochodzą głównie z importu. Ciekawymi propozycjami mogą być wersje specjalne - Scout i RS. Pierwsza z nich zadowoli wszystkich, którzy od czasu do czasu zjeżdżają z utwardzonych dróg, druga będzie świetnie się spisywała jako auto rodzinne o osiągach GTI.

[page_break]

Ciekawostką jest fakt, że w Polsce auto jest oferowane w zaledwie 13 kolorach, a w Czechach dostępnych barw nadwozia jest aż 69 (porównując wersje wyposażenia Style). Wyposażenie auta nie jest szczególnie awaryjne, chociaż w pierwszych egzemplarzach zdarzały się problemy elektroniczne - np. zawieszające się radia czy zapalająca się „choinka” na desce rozdzielczej. Po aktualizacji oprogramowania, większość z tych usterek nie powracała.

Mimo niezbyt długiego stażu rynkowego, w ogłoszeniach jest dostępnych blisko 1500 egzemplarzy używanych Octavii. Ponad połowa z nich pochodzi z polskiego salonu. Najtańsze samochody kosztują poniżej 30 tys. zł za poflotowe auta z silnikami 1.6 TDI lub 1.4 TSI i z przebiegami oscylującymi w granicach 200-300 tys. km. Na drugim końcu tabeli mamy podemonstracyjne Octavie RS z niewielkimi przebiegami, za które trzeba zapłacić ponad 120 tys. zł. Trzeba założyć, że nie warto podchodzić do poszukiwań czeskiego auta mając na ten cel przeznaczone mniej niż 40 tys zł. W każdym przypadku polecamy sprawdzenie historii serwisowej auta w ASO Skody. Na szczęście, w zdecydowanej większości przypadków samochody flotowe były w niej serwisowane także po zakończeniu okresu gwarancji.

Warto się zainteresować ofertami autoryzowanych salonów sprzedaży - oferują one używane auta  drożej od handlarzy, ale ryzyko trafienia na auto powypadkowe lub z cofniętym licznikiem jest zdecydowanie mniejsze.

Plusy:
+  przestronne wnętrze
+  niezła jakość wykonania
+  ogólna trwałość i niezawodność

Minusy:
-     awaryjna skrzynia DSG
-     dużo aut poflotowych i powypadkowych

Dane techniczne wybranych wersji silnikowych Skody Octavia III

Przykładowe ceny wybranych wersji silnikowych