Używana Alfa Romeo Giulietta (2010-). Zalety, wady i typowe usterki

Giulietta jest produkowana od 2010 roku, jako następczyni popularnej 147. Chociaż pierwotnie miała się nazywać 149, a później Milano, ostatecznie zdecydowano się nawiązać nazwą do samochodu produkowanego we Włoszech w latach 1954-1965. Auto powstało na nowej płycie podłogowej nazwanej przez Fiata „Compact”. Projektując nadwozie styliści nawiązali nie tylko do starej Giulietty, ale również do 8C Competizione, co widać przede wszystkim z przodu auta. Nowy model rynkowy sukces odniósł już w 2011 roku, ustępując w plebiscycie Car Of The Year tylko elektrycznemu Nissanowi Leaf. Pod względem poziomu sprzedaży w polskich salonach daleko mu do niemieckich konkurentów, ale na rynku wtórnym jest samochodem poszukiwanym i wartościowym.

Gama silnikowa Giulietty bazuje na dwóch jednostkach benzynowych i dwóch dieslach. Wersji jest jednak osiem, a różnice widać przede wszystkim w mocy i osiągach. Jednostka wyjściowa to 105-konny benzyniak o pojemności 1.4 litra. Występuje ona jednak także jako silnik 120-konny i 170-konny. Jest także wersja 120 KM z fabryczną instalacją LPG. Najmocniejsza odmiana benzynowa to 1,75-litrowy silnik o mocy aż 235 KM. Diesel 1.6 oferuje 105 KM, a dwulitrowy może mieć 140 lub 170 KM.

We wszystkich jednostkach, zarówno benzynowych jak i wysokoprężnych  układ rozrządu jest napędzany paskiem, który zgodnie z zaleceniem producenta wymienia się co 5 lat, lub co 120 tys. km. Koszt takiej operacji na oryginalnych częściach w zależności od wersji waha się między 1500 a 2200 zł. ASO zaleca wymianę całego zestawu wraz z pompą wody, która w przeciwnym razie może się zablokować przed kolejną wymianą paska. Atutem takiego rozwiązania jest obniżenie kosztów robocizny – rozrząd rozbiera się wówczas tylko raz.

W silnikach diesla mamy do czynienia z filtrem DPF (tzw. suchy). Jeśli samochód jest tankowany dobrej jakości paliwem i od czasu do czasu pokonuje trasę dłuższą niż dojazd do pracy lub sklepu, problemy z tym elementem raczej nie występują. W odróżnieniu od innych marek, DPF w autach koncernu FCA jest elementem w miarę trwałym. Mocnym punktem silników diesla są dopracowane układy wtryskowe common rail, które FCA wprowadził na rynek jako pierwszy. Co jaki czas serwis zaleca wymianę oleju? Teoretycznie należy wykonać ją co 30 tysięcy kilometrów, ale w przypadku samochodów użytkowanych głównie w mieście okres skraca się do 12 miesięcy. Elementy, które najczęściej wymienia się w Giulieccie to łączniki stabilizatora i końcówki drążków w przednim zawieszeniu. Zawieszenie tylne to komfortowy układ wielowahaczowy, który jest bardzo trwały i rzadko wymaga ingerencji mechanika. W normalnych warunkach klocki hamulcowe wytrzymują około 60-70 tysięcy kilometrów. Korozja w bezwypadkowych Giuliettach w zasadzie nie występuje. Nadwozie jest ocynkowane i dobrze znosi eksploatację w polskich warunkach zimowych.

[page_break]

Mocną stroną tego modelu jest bogate wyposażenie. Na rynku wtórnym można znaleźć sporo egzemplarzy, które poza standardem zostały doposażone w opcjonalne pakiety dodatków. Dlatego znalezienie auta z efektowną, skórzaną tapicerką, dwustrefową klimatyzacją i biksenonowymi reflektorami jest stosunkowo łatwym zadaniem. Wiele aut ma także 17-calowe alufelgi, sportowe zawieszenie i aluminiowe nakładki na pedały, które były oferowane na polskim rynku w pakiecie sportowym dostępnym za 2500 zł. Poszukiwanym rarytasem są auta malowane trójwarstwowym, perłowym lakierem czerwonym znanym z modelu 8C Competizione. W salonie trzeba było za niego dopłacić aż 8000 zł. Ale uwaga! Chociaż jest bardzo efektowny, nie każdy lakiernik potrafi wiernie go odtworzyć, co może być problemem w przypadku konieczności lakierowania auta po kolizji.

Giulietta jest wyposażona w system „Alfa D.N.A.” Stworzono go z myślą o jak najlepszym dopasowaniu auta do warunków panujących w danym momencie na drodze. Przy pomocy jednego przełącznika kierowca może regulować ustawienia zawieszenia i charakterystykę pracy silnika. Wybierając tryb „Dynamic” usztywniamy zawieszenie i dodajemy Alfie wigoru. „Normal” to optymalne ustawienia, przeznaczone do codziennej jazdy, np. po mieście. Pod literą „A”, kryje się tryb „All Weather”, stawiający w stan gotowości wszystkie pokładowe systemy bezpieczeństwa. Kosztem dynamiki samochód zyskuje lepszą przyczepność, co przydaje się szczególnie zimą, kiedy na drogach jest ślisko.

Wnętrze samochodu jest świetnie wykonane. Materiały użyte do wykończenia są dobrej jakości, a ich spasowanie nie budzi zastrzeżeń. Stylistyka to efektowne połączenie sportowych akcentów z surową elegancją znaną z pozostałych modeli tej marki. Zastrzeżenia można mieć jedynie do pojemności wnętrza, które w tylnej części jest ciasne. Pasażerowie mający po około 180 cm i więcej nie będą się tu czuli komfortowo, jeśli z przodu wygodnie usiądą osoby podobnego wzrostu. Na kolana nie powala także bagażnik, który bez rozkładania kanapy mieści zaledwie 350 l ładunku. Wnioski? Giulietta bardziej niż jako samochód rodzinny, służący do długich wyjazdów sprawdzi się do jazdy po mieście. Ale jeśli wyposażymy ją w boks dachowy, nie jest powiedziane, że nad morze nie da się nią w przyjemny sposób dojechać.

Plusy
- Nowoczesna stylistyka
- Wysoka jakość wykonania
- trwałe silniki

Minusy
- Kiepska trwałość zawieszenia
- Słaba widoczność do tyłu
- Mała liczba egzemplarzy na rynku wtórnym