Toyota Aygo I (2005-2014). Wady, zalety, typowe usterki, sytuacja rynkowa

Pierwsza generacja miejskiego auta Toyoty zadebiutowała w 2005 roku. Aygo jest technicznie spokrewnione z Peugeotem 107 i Citroenem C1. Cała trójka jest produkowana w czeskiej fabryce w Kolinie koło Pragi.

W 2014 r. zaprezentowano drugą, wytwarzaną do dziś, generację małej Toyoty. W cyklu produkcji Aygo I przeszło dwa faceliftingi. Pierwszy w 2009 r., kiedy to delikatnie przestylizowano przedni zderzak oraz przednie i tylne lampy. Drugi miał miejsce w 2012 r. Wówczas, oprócz niewielkich zmian stylistyki obu zderzaków dodano światła do jazdy dziennej wykonane w technologii LED. Aygo produkowano w wersjach trzy- i pięciodrzwiowej. Ok. 70% aut na rynku wtórnym to „pięciodrzwiówki”.

Mierzące 3405 mm długości nadwozie Aygo mieści 4 osoby. O ile z przodu można mówić o relatywnie niezłej przestronności, tak z tyłu wygodnie usiądą wyłącznie niżsi pasażerowie. Niewiele jest miejsca na wysokości kolan i nad głową. Oszczędności w projekcie nadwozia widać m.in. po jedynie uchylanych szybach tylnych drzwi oraz po wykonanej ze szkła klapie bagażnika. We wnętrzu dominują twarde tworzywa, ale w aucie segmentu A nie jest to rzecz wyjątkowa. Na drzwiach Aygo znajdziemy także sporo gołej blachy.

Niestety, jakość montażu nie jest najlepsza. W większości egzemplarzy z przebiegiem powyżej 100 tys. km podczas jazdy słychać mniejsze lub większe skrzypienie. Sytuacja pogarsza się w czasie mrozu. Tworzywa są też podatne na zarysowania. Nie ma co liczyć na bogate wyposażenie. Klimatyzacja nie jest elementem oczywistym, chociaż większość egzemplarzy ma ją na pokładzie. W standardzie montowano dwie poduszko powietrzne, ABS i wspomaganie kierownicy.

Obsługa urządzeń pokładowych jest banalnie prosta, sam projekt deski rozdzielczej jest dość nowoczesny, młodzieżowy i pasuje do wizerunku tego zwinnego, miejskiego autka. Fotele są płaskie, praktycznie nie mają trzymania bocznego. W mieście nie ma to większego znaczenia, ale jeśli ktoś zechce pojechać Aygo w dłuższą podróż, musi liczyć się z bólem pleców. Do pokonywania długich tras nie zachęca też hałas panujący we wnętrzu - przy prędkościach autostradowych jest bardzo głośno. Bagażnik ma pojemność 139 l. To raczej kiepski wynik - do kufra zmieszczą się jedynie niewielkie zakupy.

Nadwozie nie ma wielkich problemów z korozją - rdzawy nalot pojawia się na elementach podwozia i układzie wydechowym. Użytkownicy narzekają na kiepskiej jakości uszczelki, parujące lampy i awaryjne zamki.

Pod maskę Aygo trafiał jeden silnik benzynowy i jeden diesel. Pierwszy z nich ma trzy cylindry i pojemność 1 litra. Nie grzeszy kulturą pracy, ale 68 KM, które generuje pozwala na w miarę dynamiczną jazdę po mieście tym lekkim autem. Ułatwia to krótkie zestopniowanie skrzyni biegów. Ten litrowy motor trafiał też pod maski Yarisa i nie ma najmniejszych problemów z jego obsługą i dostępnością części. Nie jest też nazbyt awaryjny i zużywa mało paliwa - w mieście nie powinien przekraczać 7,5 l/100 km, poza obszarem zabudowanym można zejść poniżej 5 l/100 km. W tej sytuacji kupowanie 1,4-litrowego diesla z rodziny HDI nie wydaje się być rozsądnym pomysłem. Spala niewiele mniej, a po latach może wygenerować koszty, które zniwelują jakiekolwiek oszczędności na paliwie. Newralgiczne punkty tego motoru to układ wtryskowy i turbosprężarka.

Aygo występowało wyłącznie z pięciobiegową przekładnią manualną. W warunkach miejskich dość szybko poddaje się sprzęgło. Niekiedy wymaga wymiany co mniej niż 50 tys. km. Zawieszenie ma prostą konstrukcję - z przodu pracują kolumny McPhersona, z tyłu zaś belka skrętna. Mała Toyota nie jest autem zbyt komfortowym - pod tym względem wyraźnie ustępuje pola trio Up!/Citigo/Mii. Pocieszający jest fakt, że trwałość zawieszenia jest niezła, a ewentualne naprawy nie będą zbyt kosztowne. Na polskich drogach pierwsze zazwyczaj poddają się amortyzatory i końcówki drążków kierowniczych.

W chwili pisania tego tekstu w ogłoszeniach jest wystawionych ok. 250 egzemplarzy Aygo I generacji. 10% z nich pochodzi z polskich salonów Toyoty. Ceny najdroższych aut przekraczają 20 tys. zł. Na tyle wyceniono samochody z końca produkcji z bogatym wyposażeniem i niewielkim przebiegiem - często jest to 20-30 tys. km. Najtańsze auta kosztują 6-7 tys. zł. Często nie mają klimatyzacji, a ich przebieg przekracza 200 tys. km. Optymalną kwotą zakupu jest 15 tys. zł - za tyle znajdziemy zadbany, bezwypadkowy egzemplarz z przebiegiem ok. 100 tys. km i udokumentowaną historią serwisową.

Aygo to zwinne i tanie w utrzymaniu auto miejskie. Generalnie trwałość samochodu jest dobra, a psują się zazwyczaj drobiazgi. Do największych wad małej Toyoty zaliczamy skromnej wielkości bagażnik i niski komfort jazdy. Poza tym, spełnia ona wszystkie wymagania stawiane samochodom, które większość swojego życia spędzają w gąszczu miejskich ulic i parkingów.

ZALETY:

• zwrotność w mieście;
• niskie koszty eksploatacji.

WADY:

• niewielki bagażnik;
• niski komfort jazdy;
• silnik diesla o podwyższonym ryzyku awarii.

Podstawowe dane techniczne Toyoty Aygo

Zobacz także: Renault Megane R.S. w naszym teście