Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Tory Formuły 1: Circuit de Catalunya

(jg)
Fot. Ryszard Urych
Fot. Ryszard Urych
Jeśli należałoby wskazać obiekt, który kierowcy Formuły 1 znają najlepiej, z pewnością byłby nim tor pod Barceloną. Ze względu na organizację przedsezonowych testów, zawodnicy znają go niemal na pamięć. Mimo to, jest on bardzo wymagający zarówno dla kierowców, jak i ich bolidów.
Fot. Ryszard Urych
Fot. Ryszard Urych

Lokalizacja:

Tor zlokalizowany jest na byłych obszarach przemysłowych w pobliżu Barcelony, w hiszpańskiej Katalonii, znanej z zamiłowania do automobilizmu już od samych początków powstania samochodu. Pierwsze wyścigi w tej części Hiszpanii odbywały się już w 1908 roku. Jest to trzeci hiszpański obiekt sportowy, który gości zawody Formuły 1. Drugi tor wyścigowy - Jerez de la Frontera - na którym organizowano Grand Prix Europy (m.in. w 1997 roku) nie figuruje już w kalendarzu F1, a jego miejsce zajął uliczny obiekt w Walencji.

Historia i Budowa:

"Jeśli bolid sprawdzi się na Circuit de Catalunya, sprawdzi się wszędzie" - z tego trafnego założenia wychodzą teamy Formuły 1. Prawdą jest, że ze względu na konstrukcję toru oraz warunki pogodowe, jest on idealnym miejscem do "ustawiania" bolidów i oficjalnie figuruje jako tor testowy. Nie byłoby to możliwe, gdyby nie zaistnienie pewnych ciekawych okoliczności.

Wyścigi samochodowe od dekad miały swoje miejsce w Hiszpanii. Poczynając od ulicznego toru w Baix Penedes, Guadarramy zlokalizowanej 40 km od Madrytu, przez obiekt Sitges Terramar, aż do Pedralbès i Montjuïc (również tor uliczny, używany między 1969 a 1975 rokiem, usytuowany w sercu Barcelony). Tereny blisko Barcelony były szczególnie uwielbiane.

W październiku 1986 roku kataloński parlament uchwalił decyzję o powstaniu nowej organizacji, której celem było by zbudowanie od podstaw międzynarodowej areny wyścigów samochodowych, blisko Barcelony oczywiście. Powstało konsorcjum (Consorci del Circuit de Catalunya), w skład którego wchodziły RACC (Reial Automòbil Club de Catalunya - Królewski Automobilklub Katalonii), władze katalońskie i rada miejska miasteczka Montmeló (miejsca, wybranego pod budowę obiektu).

Jeszcze w dniu powstania konsorcjum, RACC zakupił grunty na północ od miasta i wmurował kamień węgielny na terenie przyszłego toru. Pierwsze prace rozpoczęły się w 1989 roku, a skończyły krótko przed pojawieniem się teamów w bramach toru i jednocześnie rok wcześniej niż zakładano (chciano połączyć otwarcie toru z olimpiadą w 1992 roku).

Obiekt wzbudził wówczas wielkie uznanie i podziw poziomem oferowanego bezpieczeństwa jak również swoim kształtem, który utwierdzał w przekonaniu każdego, że bezpieczeństwo nie wyklucza istnienia ciekawych tras przejazdu, jakimi charakteryzowały się tory z wcześniejszych lat.

Już od inaugurującego wyścigu, nowe Grand Prix Hiszpanii Formuły 1, które zawitało ponownie do Katalonii po raz  pierwszy od 17 lat i było 35. takim spotkaniem w historii kraju, okazało się być wielkim sukcesem. Pierwsze Grand Prix Hiszpanii odbyło się w 1991 roku.

Z biegiem lat wprowadzano stopniowe modyfikacje na Circuit de Catalunya, w większości skupiające się na zlikwidowaniu m.in. długiego szybkiego zakrętu, co przełożyło się na wydłużenie ( i tak bardzo długiej) prostej startowej. Zmiana wynikała z wypadku na torze Imola z 1994 roku ( zginęli wówczas Ayrton Senna i Roland Ratzenberger). W 2006 roku na obiekcie wymieniono nawierzchnię.

Dziś tor posiada długość 4,655 km (o około 100 m mniej, niż w latach 1991-1994). Długość alei serwisowej to 340,7 m. Wyścig trwa 66 okrążeń, a jego dystans wynosi 307,104 km. Tor jest stosunkowo wąski - ma 12 m szerokości.

Posiada dużą liczbę trybun, dzielącą się na 18 części - od A do T - przy czym można wyróżnić trzy trybuny główne (złożone z kilku segmentów) i trzy kryte. Trybuna A i D (główna) są dwupoziomowe.

Na torze odbywają się takie imprezy jak m.in. MotoGP (kontrakt na organizację tych zawodów został przedłużony do 2016 roku), CEV, 24h Barcelona, ERCS, World Series by Renault, International GT oraz wyścigi samochodów klasycznych.

Charakterystyka:

Zawodnikom najczęściej przeszkadza zmienny wiatr, który w zależności od pory dnia może wiać z różnych stron i czynić auta pod- lub nadsterownymi na zakrętach. Dodatkowo, podmuchy nawiewają kurz na drogę. Klimat, choć łagodny, również może przynieść niespodzianki, nie do przewidzenia przez prognozy pogody.

Nie jest to obiekt, na którym łatwo i często się wyprzedza. Stąd, kierowcy starają się zdobyć dla siebie najlepsze pozycje podczas kwalifikacji. Cechą charakterystyczną toru jest porządna mieszanka subtelnie przebiegających, długich zakrętów,  będących sprawdzianem dla aerodynamiki bolidów i zakrętów wąskich, wystawiających na próbę ogumienie i hamulce. Ostatni sektor toru jest dość wolny, szczególnie po zmodyfikowaniu końcowej jego części - wprowadzeniu szykany zamiast długiego zakrętu, która w zamyśle twórców miała ułatwić wyprzedzanie. Po torze bolidy poruszają się zgodnie ze wskazówkami zegara.

Na torze znajduje się 16 zakrętów (3 wolne, w sumie 7 lewych, 9 prawych), 5 szybkich prostych (najdłuższa mierzy 1,14 km). Istnieją potencjalnie dwa punkty idealne do wyprzedzeń (zakręty 1 i 14). Maksymalna prędkość osiągana podczas Grand Prix Formuły 1 wynosi 308 km/h, a 57% wyścigu kierowcy pokonują na "pełnym gazie". 16 sekund jest najdłuższym czasem trzymania pedału gazu "w podłodze".

Wjazd w pierwszy zakręt, na którym kierowcy zmagają się z przeciążeniem rzędu 3,02 G wymaga silnego dohamowania. Następnie czeka ich szykana (zakręt 2 szybko przechodzący w zakręt 3 - "Repsol"), prowadząca pod górę, podczas przejazdu przez którą bolidy przyspieszają (tempo 235 km/h i 3,86 G przy wyjściu z zakrętu nr 3). Kolejny wjazd - w szykanę "Seat" - znów wymaga hamowania. Od zakrętu nr 7, droga znowu biegnie w dół, by od zakrętu nr 8 i najszybszego zakrętu nr 9 ("Campsa") skierować się z powrotem w górę. Podczas przejeżdżania przez zakręt 10, bardzo łatwo wyjść z niego za szeroko. Mogą pojawić się na nim również problemy z trakcją. Na prawym zakręcie 12, kierowców czeka wyboista nawierzchnia. Dalej, po minięciu ostatniej szykany, następuje stałe przyspieszenie aż do linii mety.

W ogólnym rozrachunku, tor wymaga od kierowców często przejeżdżania zakrętów z dużą prędkością na liczniku, co powoduje znaczące przeciążenia oddziaływające na mięśnie karku kierowców. Dodatkowo, obciążeniu ulegają opony przedniej lewej strony bolidów, ze względu na dominację prawych zakrętów.

Ciekawostki:

- Inauguracyjny wyścig GP wygrał kierowca Nigel Mansell (Williams-Renault) z czasem 1:38:41.541 h. Rok później powtórzył ten wyczyn.
- Charakterystyka toru sprawiła, że Michael Schumacher (Ferrari) zdobył w 1994 roku 2. miejsce na podium, mimo że mógł jechać tylko na 5. biegu.
- Najczęstszym zwycięzcą był tu Michael Schumacher (Ferrari), stając na podium 6 razy
w 1995, 1996, 2001, 2002, 2003 i 2004 roku.
- Zwycięstwo Michaela Schumachera w 1995 roku na tym torze, odniesione podczas obfitego deszczu, było jego pierwszym w karierze dla Ferrari.
- Do dziś nie pobity, a ustanowiony podczas wyścigu GP4 przez Lorisa Capirossiego rekord prędkości toru, wynosi 347, 4 km/h.
- Obiekt w Barcelonie został użyty jako tor kolarski podczas Olimpiady w 1992 roku.
- W 2008 roku, Haikki Kovaleinen, przy prędkości 240 km/h opuścił tor podczas wyścigu
 w wyniku wady felgi w swoim bolidzie. Choć stracił przytomność po uderzeniu w bandę z opon, wyszedł z wypadku cało.
- Absolutny rekord okrążenia (1:15.641 min.) ustanowiony w 2005 roku, należy do Giancarlo Fisichelli (Renault).
- Tor jest ważnym miejscem dla teamu Red Bull Racing. Team od 2005 roku (roku swojego debiutu w F1) zdobywał na nim regularnie punkty (1 pkt. w roku 2005, 4 pkt. w roku 2007, 4 pkt. w roku 2008, 11 pkt. w roku 2009, 40 pkt. w roku 2010, 37 pkt. w roku 2011).
- Jednym z najciekawszych wyścigów był ten w 2001 roku. Głównymi atrakcjami była wtedy burza nad torem, zimny i porywisty wiatr, wybuchające silniki, problemy z elektroniczną kontrolą trakcji - nowym wynalazkiem wymaganym przez FIA - i walka między Michaelem Schumacherem (Ferrari) a Mikką Häkkinenem (McLaren-Mercedes).

od 12 lat
Wideo

Stop agresji drogowej. Film policji ze Starogardu Gdańskiego

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na motofakty.pl Motofakty