Test Alfa Romeo Giulia 2.0 280 KM AT8 Q4 Veloce Ti. Włoski szyk

Auto zbudowane zostało na bazie tylnonapędowej płyty podłogowej Giorgio, wykorzystywanej w obecnie produkowanych modelach Maserati. Charakterystycznym elementem pojazdu jest atrapa chłodnicy, tzw. scudetto. Dla uczczenia autentycznych korzeni marki Alfa Romeo pojazd wyposażono w tylny napęd.

Początkowo samochód trafił do sprzedaży we: Włoszech, Niemczech, Francji, Hiszpanii, Austrii, Belgii, Szwajcarii i Holandii. Dopiero w maju 2016 roku samochód zadebiutował w Polsce, a w ciągu następnych tygodni także na innych rynkach Europy.

W 2017 roku pojawiła się usportowiona odmiana Giulii, model Veloce.

W połowie 2020 roku model przeszedł face lifting. Zmieniono w nim m.in. klosze lamp tylnych, grill przedni, wprowadzono nowe wzory aluminiowych felg o rozmiarze do 21 cali, do wyposażenia opcjonalnego dołączył tytanowy wydech opracowany przez inżynierów z Akrapović. We wnętrzu pojazdu zmieniono kierownicę, dźwignię zmiany biegów, zmodyfikowana została także konsola środkowa.

Wersja Veloce Ti została dodatkowo wyposażona m.in. w 19-calowe felgi aluminiowe, sportowe siedzenia wykonane ze skóry i alcantary, deskę rozdzielczą obszytą skórą, chłodzony schowek, czujniki parkowania przednie i tylne, czarną podsufitkę, przyciemniane szyby, wykończenie wnętrza w stylizacji włókna węglowego, a także nawigację Uconnect Nav z wyświetlaczem 8,8 cala.

Auto jest produkowane we włoskim Piedimonte San Germano.

W testach zderzeniowych Euro NCAP Alfa Romeo Giulia otrzymała notę 5 gwiazdek, ustanawiając zarazem rekordowy wynik pod kątem ochrony dorosłych pasażerów.

Już pierwsze spojrzenie na bryłę samochodu utwierdzają nas w przekonaniu, że za chwilę zasiądziemy za kierownicą auta o sportowych ambicjach. Relatywnie długa pokrywa silnika, nisko pochylony słupek "A", pochylony do tyłu słupek "B" i nisko opadająca linia dachu. Do tego krótka pokrywa bagażnika i dość masywny w porównaniu do przedniego, błotnik tylny. To wszystko powoduje, że optycznie mamy wrażenie klina w budowie nadwozia.

Sportowego efektu dopełniają 19-calowe felgi z lekkich stopów, do złudzenia przypominające odnóża głowowe skorpiona, przytarte już tu i ówdzie przez poprzednich użytkowników tego auta. Nie sposób nie wspomnieć też o lakierowanych na żółto zaciskach hamulcowych, wyraźnie przebijających się przez ramiona felg.

Przód auta to charakterystyczny dla Alfy Romeo grill chłodnicy w układzie "V". masywności przodowi dodają także dwie dolne osłony wykonane podobnie jak grill chłodnicy z charakterystycznym rastrem "plastra miodu". Klinowo rozchodzące się światła przednie wyposażono w bi-ksenonowe lampy o mocy 35 W.

Tył auta wygląda na bardzo masywny, a podkreślają to łukowato wznosząca się klapa bagażnika, wąskie lampy i zajmujący optycznie dużą powierzchnię zderzak tylny.

Bardzo pozytywne, sportowe wrażenie nie znika, a wręcz potęguje się, kiedy zajrzymy do wnętrza.
Deska rozdzielcza przypomina nam najlepsze czasy projektowania wnętrz aut sportowych. Okrągłe zegary umieszczone są w tubowych osłonach, a pomiędzy nimi elegancko wkomponowano elektroniczny 7-calowy wyświetlacz. Drugi, 8,8-calowy wyświetlacz systemu info-rozrywki umieszczono w części środkowej deski i delikatnie zwrócono go w stronę kierowcy.

Pod nim - co szczególnie doceniam - umieszczono włączniki i pokrętła systemu klimatyzacji i ogrzewania (foteli, szyb). Doceniam zwłaszcza pokrętła, dzięki którym nie trzeba "przebijać się" przez menu na ekranie wyświetlacza, by dokonać jakichś zmian.

Tunel środkowy w odmianie Ti wykończony został włóknem węglowym. Obszyta skórą dźwignia zmiany biegów w wersji automatycznej wkomponowana została w ramkę imitująca aluminium i wstawkę symbolizującą barwy Włoch.

Obok znalazł się przełącznik kontroli dynamiki pojazdu i zdublowany przełącznik/pokrętło sterujący funkcjami systemu audio. I w tym miejscu także należy docenić potencjometr głośności, dzięki któremu nagłośnieniem może kierować także pasażer. Niby gadżet, ale czasami bardzo wygodny. Zwłaszcza, jak chcemy porozmawiać. Będąc przy konwersacji, warto jest wspomnieć, o bardzo dobrym wygłuszeniu wewnątrz auta. Nawet przy prędkościach autostradowych nie trzeba podnosić głosu, by móc swobodnie rozmawiać.

Schowek nie jest może bardzo pojemny, ale zawiera gniazdo USB typu "A" i "C", gniazdo "AUX" oraz gniazdo 12V. Ciekawie umieszczona jest indukcyjna ładowarka do smartfonów. Jest ona pod kątem przed podłokietnikiem, dzięki czemu dość szybko możemy w nią włożyć lub z niej wyjąć telefon. I nie zagrozi nam, że podczas gwałtownego hamowania będzie on "latał" po całym wnętrzu.

Bardzo wygodne są fotele kierowcy i pasażera, choć dedykowane są raczej osobom szczupłym. Te z nadwagą także nie powinny narzekać, ale elementy odpowiedzialne za trzymanie boczne, na pewno odcisną na korpusie "nadwagowca" swój ślad.

Na tylnej kanapie najwygodniej będzie dwóm pasażerom, choć miejsca jest dla trzech.
Bagażnik nie ma imponującej pojemności - to zaledwie 480 litrów. W dodatku otwór jest wprawdzie dość szeroki, ale "po długości" wąski, przez co wkładanie większych gabarytowo przedmiotów łatwiej jest przeprowadzić składając oparcie tylnej kanapy i wkładając je drzwiami bocznymi. Z drugiej jednak strony decydując się na takie auto, świadomie wybieramy, że bagaże na wakacje będą jednak skromniejsze, niż w innych autach.

W chwili obecnej Giulia dostępna jest wyłącznie z turbodoładowanymi silnikami benzynowymi zestawionymi z automatyczną skrzynią biegów.

Najtańsza wersja to tylnonapędowa, wyposażona w 2-litrową jednostkę o mocy 200 KM. Następnie mamy także dwulitrową wersję o mocy 280 KM wyposażoną w napęd na tylną lub obie osie (Q4). Najmocniejsza jest tylnonapędowa wersja z silnikiem 2.9 litra o mocy 510 KM.

Testowana przez nas "pośrednia" Giulia z 280 konnym silnikiem wydaje się najbardziej wyważoną, bardzo przyjemną w jeździe i obsłudze wersją tego auta.

Cechuje się bardzo przyjemną elastycznością i - jak na auto z automatyczną skrzynią biegów - niezłą reakcją na pedał przyspieszenia. Owszem zdarza jej się "chwila zastanowienia", ale przy pewnej wprawie operowanie pedałem przyspieszenia może być niezwykle przyjemne. I szybkie. Do rozpędzenia się do 100 km/h ta wersja potrzebuje bowiem tylko 5,2 sekundy (katalogowo).
Oddzielną kwestią jest zużycie paliwa. Katalogowo, średnio ma ono wynieść w cyklu mieszanym 6,9 litra. No cóż, nadal normy zużycia paliwa nie odpowiadają rzeczywistości, choć trzeba uczciwie powiedzieć, że są już jej bliższe niż kiedyś. W przypadku Giulii, nadal jednak dalekie.

Nam w trasie udało się osiągnąć wynik 7,6 litra/100 km, jadąc z prędkością 90 km/h. Jadąc ok. 70 km/h można zejść i poniżej 7 litrów i osiągnąć nawet 6,5-6,7 litra/100 km. Kto jednak wytrzyma stałą jazdę takim autem na dłuższym dystansie? Przy prędkościach autostradowych 130-140 km/h zużycie wzrasta do 9,5-10,5 l/100 km. W dynamicznej jeździe i jeździe po mieście osiągniemy nawet 13 litrów/100 km. Giulia wyraźnie jednak zachęca do dynamicznej jazdy.

Wiele dobrego można powiedzieć właśnie o prowadzeniu tego samochodu. Kierowca do wyboru ma trzy tryby jazdy: Dynamic, Natural i Advanced Efficency. Wybierane pokrętłem "DNA". Możemy także zmiękczyć lub utwardzić działanie zawieszenia. Niektórzy zapytają - tylko tyle? Konkurencja miewa więcej ustawień. Może i tak, ale w codziennym użytkowaniu tego auta, zostały one dobrane tak, by dać nam sporo przyjemności i wrażeń z jazdy, nie przeładowując jej przy tym poszukiwaniem "tego jedynego ustawienia".

Giulia przy tym zachęca do szybszej i bardziej dynamicznej jazdy, szybszego wchodzenia w zakręty i przekonywania się o możliwościach własnych, jak i samochodu. Reakcja na ruch kołem kierownicy jest natychmiastowa i taka, jaką życzy sobie kierowca. Auto nie "myszkuje" na boki i jest - oczywiście w granicach działania fizyki - przewidywalne co do swojego zachowania. To daje kierowcy nie tylko sporo frajdy z prowadzenia, ale i pewności i zaufania do samochodu, którym jedzie.

Mimo, że napęd Giulii (Q4) rozkładany jest na obie osie, to jednak przednia odpowiedzialna jest głównie za stabilizowanie toru jazdy, trafia do niej bowiem maksymalnie do 50% momentu obrotowego, co oznacza, że preferowana w napędzie jest oś tylna.

Standardowo pojawia się pytanie dla kogo dedykowane jest takie auto? Bez wątpienia dla tych, którzy chcą w pewien sposób wyróżnić się na drodze. I to nie tylko jednostką napędową. Ktoś zapyta – wyróżnić Alfą? Jednak tak! Samochodów tego modelu nie jest dużo na naszych ulicach i pewnie nie będzie. Zatem każda napotkana Giulia już może być unikatem. Także ci, którzy – na przekór – nie gustują w niemieckiej stylistyce, zarówno zewnętrznej, jak i wewnętrznej, powinni być usatysfakcjonowani. Giulia w testowanej przez nas wersji nie jest wprawdzie tania, ale nadrabia to przyjemnością w prowadzeniu i pewnym ulotnym czarem włoskiej marki.

Porównanie Alfa Romeo Giulia 2.0 280 KM AT8 Q4 Veloce **do wybranych konkurentów:** 

Zobacz także: DS 9 - luksusowy sedan