Konstruktorzy otrzymali zadanie stworzenia auta lokowanego w wyższych obszarach klasy średniej, nieodbiegającego pod względem jakości od flagowego Superba, lecz w odróżnieniu od niego – przeznaczonego do prowadzenia przez samego nabywcę. W prestiżowym Superbie usługi szofera były w tym czasie czymś zupełnie naturalnym i wpływały na wiele cech pojazdu – od dostępności punktów kon trolnych i bieżącej obsługi technicznej po sposób rozplanowania wnętrza.
Nowy, osobisty i elegancki model pojawił się w sprzedaży przed 80. laty, wnosząc do świata marki nazwę Favorit, wskrzeszoną ponownie w roku 1987. Niewiele brakowało, by powróciła znacznie wcześniej – jako handlowe imię projektu NOV, znanego ostatecznie pod oznaczeniem 1000 MB (1964-69). ŠKODA Favorit z roku 1936 wyraźnie stanowiła alternatywę dla Superba, zdecydowanie unikając konfrontacji z droższymi odmianami modelu Rapid. Miała odważnie skalkulowaną cenę, sowitą ilość wyposażenia standardowego oraz montowanego na życzenie i z miejsca przekonywała wysoką jakością oraz starannym montażem. Zakładanemu pozycjonowaniu modelu odpowiadały jego rozmiary – prawie 5 metrów długości całkowitej i ponad 3-metrowy rozstaw osi. Prestiż Favorita podkreślały również dostępne warianty nadwoziowe: sedan o 2 oknach bocznych i 5 miejscach oraz 6-osobowa limuzyna o 3 oknach, wyczerpywały możliwości wyboru. Gdyby jednak ktoś zatęsknił za szoferem, limuzyna mogła być wyposażona w przeszkloną przegrodę, rozdzielającą przestrzeń wnętrza na część dla kierowcy oraz pasażerską. Z wariantów użytkowych, w zewnętrznych firmach karoseryjnych powstały jedynie nieliczne egzemplarze pojazdów sanitarnych (zarówno cywilnych, jak i wojskowych) o podwyższonej linii dachu i obszernych wnętrzach.
Pierwotna odsłona Favorita, napędzana czterocylindrowym silnikiem 1.8 o bocznym układzie zaworów otrzymała oznaczenie Typ 902 i wyróżniała się tarczową osłoną chłodnicy o pionowym żebrowaniu oraz zupełnie wydzielonymi reflektorami. Jeszcze w trakcie produkcji Typu 902, jesienią 1937 roku, wprowadzono nową osłonę chłodnicy, częściowo zintegrowane z błotnikami lampy świateł głównych oraz koło zapasowe, umieszczone w przestrzeni bagażowej.
Silnik 1.8 SV przejęto bez większych zmian z poprzednika – klasycznego modelu 430D. W sezonie 1938 zaprezentowano Typ 923, wyróżniający się, zgodnym z nowym trendem stylistycznym marki, walcowatym wlotem powietrza, ale przede wszystkim – wydajnym silnikiem OHV o objętości 2 091 ccm i mocy 55 KM. Odmianę tą, oznaczoną jako Favorit 2000 OHV, wytwarzano w latach 1940-1941. Łącznie zbudowano 227 egzemplarzy wszystkich wykonań modelu.
O ile, głównie ze względu na cenę i koszty utrzymania pojazdu, Klienci prywatni wybierali chętniej ekonomiczniejsze modele Popular oraz Rapid, Favorit znalazł odbiorców wśród użytkowników instytucjonalnych – głównie w administracji i w wojsku.
Cieszył się także powodzeniem wśród taksówkarzy, ceniących sobie jego komfort oraz długowieczność. Z tego względu zdecydowana większość Favoritów opuściła bramy fabryki z 6-miejscowym nadwoziem, oferowanym także w odmianie z otwieranym fragmentem dachu. Najwięcej aut trafiło do nabywców w sezonie 1937. Z uwagi na niewielką produkcję do dnia dzisiejszego przetrwały nieliczne egzemplarze modelu. Jeden z nich współtworzy ekspozycję firmowego muzeum marki.
Dane techniczne samochodu Skoda Favorit Typ 904, 1936:
silnik: rzędowy, czterocylindrowy, czterosuwowy; bocznozaworowy SV, chłodzony cieczą w obiegu wymuszonym – układ z termostatem i stale pracującym wentylatorem chłodnicy; wał korbowy podparty w trzech punktach, umieszczony wzdłużnie z przodu, za osią przednią
średnica cylindra: 75 mm, skok tłoka: 102 mm, objętość skokowa: 1802 ccm
zasilanie: gaźnik Zenith 30 VEI
stopień sprężania: 6,0:1
moc maksymalna: 38 KM przy 3500 obr./min
instalacja zapłonowa: o napięciu 12 V, prądnica Scintilla 90-102 W, rozdzielacz zapłonu Scintilla lub Bosch
układ smarowania: ciśnieniowy
skrzynia przekładniowa: czterostopniowa, manualna, biegi 3. i 4. synchronizowane, mechanizm sterowania umieszczony w podłodze, napęd z silnika przekazywany wałem umieszczonym wewnątrz centralnej rury nośnej
napęd: kół tylnych, mechanizm różnicowy w zespole osi tylnej, przełożenie przekładni głównej 5,57 nadwozie: szkielet drewniany, poszycie z blach stalowych, wsparte na płycie podłogowej mocowanej do poprzeczek centralnej ramy rurowej, czterodrzwiowe, wykonania sedan lub limuzyna
podwozie: centralna rama rurowa, rozwidlona z przodu pod silnik i skrzynię biegów, z poprzeczkami mocującymi nadwozie
zawieszenie kół przednich: trójkątne górne wahacze, poprzeczny dolny resor piórowy, amortyzatory ramieniowe
zawieszenie kół tylnych: półosie pędne wahliwe, dwa poprzeczne resory piórowe
układ hamulcowy: hydrauliczny, jednoobwodowy, działający na wszystkie cztery koła, hamulce bębnowe obu osi
układ kierowniczy: przekładnia śrubowo-kulkowa
ogumienie: 6.00x16, obręcze stalowe, tłoczone, początkowo pełne, następnie z otworami
rozstaw osi: 3050 mm
rozstaw kół: 1250 mm - przednich i 1320 mm - tylnych
wymiary zewnętrzne: długość 4800 mm, szerokość 1620 mm, wysokość: 1650 mm (sedan) masa własna: ok. 1400 kg
pojemność zbiornika paliwa: 53 l (w tym 10 l rezerwy)
prędkość maksymalna: ok. 100 km/h
średnie zużycie paliwa: 14-15 l/100 km
ilość zbudowanych egzemplarzy: 227 egzemplarzy wszystkich odmian w latach 1936-1941
ciekawostka: silnik OHV z modelu Favorit Typ 923 sprawdził się doskonale w użytkowym modelu ŠKODA 150 (1939-42), wytwarzanym ponownie w latach 1946-51 pod oznaczeniami Aero 150 oraz Praga A150. Użytkowy pojazd o ładowności 1500 kg został powielony w tym czasie w ilości ponad 3600 egzemplarzy.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
Polska coraz bardziej rowerowa
