Seat Alhambra (1995 - 2008)

Alhambra, pokazana w roku 1995, to bliźniak modeli VW Sharana i Forda Galaxy. Wszystkie produkowane są po dziś dzień w tych samych zakładach w Portugalii. Samochód z Hiszpanii nie był tak dobrze wyposażony jak jego niemieccy odpowiednicy, a mocnego silnika V6 doczekał się dopiero po pięciu latach produkcji. Konkurował za to ceną, przyciągając szeroką rzeszę nabywców. Takim pozostał do dzisiaj.

W Alhambrze nie znajdziemy ani nowinek technicznych, ani szokującej stylizacji. To klasyczny jednobryłowiec o długości 461,5 cm, szerokości 181 cm i wysokości 172 cm. Pokaźny rozstaw osi (283,5 cm) gwarantuje

sporo miejsca nie tylko w przedniej części przedziału pasażerskiego, ale również na tylnych fotelach. W wersji 5-osobowej użytkownicy mogą cieszyć się również ogromnym bagażnikiem (852 l), wersja 7-osobowa jest pod tym względem znacznie skromniejsza (256 l).

Fotele można konfigurować na wiele sposobów poprzez przesuwanie i składanie. Są one niezwykle wygodne - grubo wyściełane i szerokie. Sprzyjają komfortowi jazdy, podobnie jak niezłe wyciszenie przedziału pasażerskiego. Siedzenia można też w łatwy sposób wymontować, uzyskując ponad 2600 l wolnej przestrzeni.

Bardzo dobrze spisuje się zawieszenie, nie przesadnie twarde, ale mocno trzymające w ryzach ten wysoki samochód, nieźle prezentują się silniki dostarczane przez Volkswagena. Dynamika

większości wersji nie zachwyca, ale w codziennej eksploatacji dużego, rodzinnego samochodu bardziej liczy się przecież ekonomika i funkcjonalność.

Alhambra to samochód zorientowany na mniej zamożnych miłośników minivanów, dlatego przeciętne parametry większości jednostek napędowych trudno uznać za wadę. Są jednak wersje dla osób z grubszym portfelem, a nawet odmiany z napędem 4x4.

Na początku rynkowej kariery Alhambra oferowała nabywcom tylko dwa silniki – benzynowy 2.0 (116 KM) i wysokoprężny 1.9 TDI (90 KM). Dopiero w sezonie 1998 można było kupić minivana z mocniejszym turbodieslem 1.9 TDI 110 KM. W tym samym roku wprowadzono benzynowy silnik 1.8 20V z pięcioma zaworami na cylinder (150 KM).

Wiosną 2000 r., przy okazji modernizacji samochodu, Seat zaproponował nowy, najmocniejszy w całej gamie silnik 2.8 V6 24V o mocy 204 KM oraz mocniejszego turbodiesla 1.9 TDI (116 KM).

Była to pierwsza w Alhambrze jednostka wysokoprężna z bezpośrednim wtryskiem paliwa zasilana pompo-wtryskiwaczami (poprzednie miały bezpośredni wtrysk i pompę rozdzielaczową).

Pod  koniec 2002 r. zaproponowano jeszcze mocniejszego turbo-diesla 1.9 TDI (130 KM), a pod koniec 2005 r. zupełnie nową, doładowaną jednostke wysokoprężną 2.0 TDI (140 KM). Optymalnym silnikiem dla dużej i ciężkiej Alhambry (1730 – 1920 kg) jest 130-konny turbodiesel, niewiele gorzej spisuje się jednak wersja 116-konna. Z benzynowych jednostek polecić można tylko 1.8 20V i 2.8 V6. Obie są jednak paliwożerne w warunkach miejskich. Pod względem dynamiki najgorzej radzą sobie z Alhambrą najsłabsze silniki – benzynowy 2.0 i turbodiesel 1.9 TDI o mocy 90 KM, ale ten drugi jest przynajmniej oszczędny.

Eksploatacja

Z punktu widzenia nabywcy najkorzystniej wygląda wersja po modernizacji z wiosny 2000 r. Ma ciekawsze nadwozie, ładniejsze wnętrze, lepsze wyposażenie, udoskonalone podwozie i szerszą gamę silników. Niektóre wersje po zmianach dysponują też automatycznymi skrzyniami biegów Tiptronic oraz napędem na obie osie (4Motion). Jednostki napędowe Alhambry to silniki montowane także w innych autach koncernu Volkswagena, charakteryzujące się tymi samymi problemami.

Zawsze możemy się tutaj zetknąć z awariami osprzętu – przepływomierza powietrza, przepustnicy, alternatora czy pompy cieczy chłodzącej. Najważniejsza jest jednak troska o pasek rozrządu, stosunkowo delikatny i wymagający ścisłego przestrzegania zaleceń serwisowych. Stosowany jest on w napędzie rozrządu silników wysokoprężnych TDI, oraz w benzynowych 2.0 i 1.8 20V. Problem nie istnieje w benzynowym 2.8 V6 24V, w którym do napędu rozrządu zastosowano trwały i niezawodny łańcuch.

Wszystkie trzy bliźniacze samochody (Galaxy, Sharan, Alhambra) zajmują dalekie miejsca w rankingach niezawodności i plasują się blisko siebie, bowiem trapią je bardzo podobne przypadłości. Przede wszystkim szybko zużywają się przednie tarcze i okładziny hamulcowe. Na dodatek łatwo się przegrzewają, co trzeba wziąć pod uwagę podczas podróży z dużym obciążeniem samochodu. Nietrwałe są również elementy układu kierowniczego. Często zawodzi klimatyzacja, notorycznie przepalają się żarówki, a w starszych egzemplarzach odmawia posłuszeństwa centralny zamek. Trzeba też dodać, że w Alhambrze można spodziewać się odklejania wykładzin i odpadania plastikowych elementów.

mgr. inż. Andrzej Jastrzębski, rzeczoznawca

Alhambra może zainteresować tych wszystkich, którzy poszukują dużego, klasycznego minivana, ale dysponują skromnym budżetem. Hiszpańskie auto z pewnością będzie tańsze od wielu rywali w segmencie. Trzeba pogodzić się tylko ze stosunkowo skromnym wyposażeniem. Funkcjonalność nie budzi zastrzeżeń, poza małym bagażnikiem w wersji 7-osobowej. To wygodny, komfortowy i niedrogi samochód rodzinny, w którym znajdzie się miejsce na każdy zabrany z domu drobiazg. Jakość wykończenia nie jest najmocniejszą stroną Alhambry, ale na drodze raczej nie dochodzi do awarii zmuszających właściciela tego auta do wezwania pomocy drogowej. Przy regularnym serwisowaniu takie sytuacje zdarzają się bardzo rzadko.

Historia modelu

1995 – premiera modelu

2000 – face lifting

2004 – modernizacja i bogatsze wyposażenie

Zalety

• obszerne i funkcjonalne wnętrze

• szeroka gama turbodiesli

• przystępna cena

Wady

- skromne wyposażenie seryjne

- mały wybór silników benzynowych

- skromny bagażnik w wersji 7-osobowej

Wybrane dane techniczne (wersja z manualną skrzynią biegów)