Rozmowa z Jowitą Budnik: Przyjemność z jazdy

Od dawna jesteś kierowcą?

Od dawna. Niech policzę, to będzie 13 lub 14 lat.

Jakim jeździsz samochodem?

Teraz mam Volksvagena New Beetle. Jeżdżę często. Codziennie pokonuję ponad 60 kilometrów, bo mieszkam dość daleko od pracy. Nie miałam do tej pory wypadków. Zresztą w Polsce

wszyscy mówią, że jeżdżą dużo i świetnie. Pod tym względem się nie wyróżniam.

Jakie miałaś poprzednie samochody?

Oczywiście pierwszym samochodem był maluch. W tamtych czasach posiadanie własnego samochodu kończyło się mniej więcej na tym aucie. Potem miałam Fiata 126 p Bis, długo jeździłam Renault, następnie był Citroen AX i Nissan Micra.

Preferujesz auta nowe czy używane?

Rozsądek podpowiada, że kupowanie nowych samochodów jest w Polsce silnym nieporozumieniem. Oczywiście bogatemu wolno. Jak kogoś stać na pachnące auto prosto z salonu, to proszę bardzo. Ale kupowanie pojazdu z kilkakrotnym przebiciem w stosunku do ceny auta zaledwie trzy, czteroletniego wydaje mi się bezsensem. Mnie jest o tyle łatwiej, że mam świetnego doradcę samochodowego, bo mój brat jest znawcą motoryzacji. W związku z tym ja nie mam żadnego problemu ze znalezieniem dobrego używanego samochodu.

Czego oczekujesz po samochodzie, którym chciałabyś jeździć?

Kiedyś wystarczało żeby mój samochód odpalał za każdym razem kiedy go potrzebuję i dowoził mnie bezpiecznie do celu. Ale już np. powodem ostatniej zmiany auta był fakt, że pokonując w mieście wiele kilometrów zatęskniłam za klimatyzacją. Poza tym jeżdżąc samochodem z dwulitrowym silnikiem nie wyobrażam sobie, żeby następny mój pojazd był pod tym względem mniej dynamiczny. Generalnie potrzebuję więcej rzeczy uprzyjemniających jazdę, co wynika z faktu, że z biegiem lat człowiek leniwieje. Przynajmniej ja tak mam, chociaż to chyba normalne.

Rozmawiał: Piotr Kaniewski