Renault Twingo (od 1993 r.)

Szokował  stylistyką w chwili premiery. Teraz właśnie dzięki niej jest nadal atrakcyjnym wizualnie pojazdem – Renault Twingo.

Nadwozie  

Koncern Renault wprowadzając na rynek model Twingo w jednobryłowym nadwoziu stał się prekursorem nowoczesnej stylistyki aut miejskich. Wnętrze auta, choć nieco spartańskie, jest bardzo obszerne. Potęguje to wysunięcie przedniej szyby. Choć auto występuje tylko w wersji 3-drzwiowej, zajęcie miejsca na tylnej kanapie nie nastręcza żadnych kłopotów. Zastosowanie

bardzo pomysłowego rozwiązania w postaci przesuwanej wzdłuż nadwozia tylnej kanapy, pozwala na dostosowywanie przedziału pasażerskiego lub bagażowego do aktualnych potrzeb. Mankamentem Twingo, szczególnie z pierwszych lat produkcji, były niewygodnie fotele z przodu. Warunki podróżowania poprawiły się dopiero od 1998 r. po zainstalowaniu siedzeń z Clio. Obsługa auta jest prosta, a wręcz szokującą nowością początków lat dziewięćdziesiątych było umieszczenie ciekłokrystalicznego wyświetlacza

prędkościomierza centralnie. Inną atrakcją był odsuwany prawie na całej powierzchni dach.  

Silniki  

Twingo jest chyba najuboższym modelem Renaulta jeśli chodzi o jednostki napędowe. Auto zawsze miało tylko jeden silnik o pojemności 1,2 l. W ciągu ponad 10 lat zmieniała się tylko moc – od 55 KM, poprzez 60 KM do 75 KM. Ten najsłabszy, choć technologicznie niemłody silnik, był ceniony przez użytkowników za elastyczność, oszczędność i przyzwoite przyspieszenie.  

Eksploatacja  

Twingo okazało się bardzo przydatnym autem miejskim, o znakomitej widoczności. Kilkakrotne, podczas ponad dziesięcioletniej produkcji, poprawianie modelu spowodowało, że czym młodsze roczniki, tym lepiej wykonane, lepiej wyposażone i bardziej komfortowe.

W opinii użytkowników Twingo jest autem o umiarkowanej awaryjności. Te z pierwszych lat miały mało wygodne fotele, słabszej jakości materiały wykończeniowe, nie stosowano w nich poduszki powietrznej kierowcy,

a w niektórych wersjach również wspomagania układu kierownicy. Są też bardziej awaryjne. Z wymienianych najczęściej usterek to nadmierne zużycie hamulców w starszych rocznikach, nieszczelności chłodnicy, uszkodzenia podświetlania zegara elektronicznego. Psuje się też silniczek przedniej wycieraczki, częstszej wymiany wymagają amortyzatory i łożyska kół przednich. Nie ma natomiast kłopotów z korozją nadwozia i układu wydechowego. Generalnie dobrze sprawują się też uszczelki drzwi i dachu.

Podsumowując, najlepiej kupować auta z młodszych roczników, gdyż mają bogatsze wyposażenie. Ale i te starsze, pochodzące z polskiej sieci Renault i systematycznie serwisowane są godne uwagi.

Wady

- mały wybór silników,

- niewygodne siedzenia,

- kiepskie materiały wykończeniowe.

Zalety

- nie starzejąca się linia nadwozia,

- obszerne wnętrze,

- odporny na korozję.

Ważniejsze daty z historii modelu

1992 – pierwsza prezentacja modelu na salonie w Paryżu

1993 – debiut na rynku (wrzesień)

1995 – poduszka powietrzna dla kierowcy w wyposażeniu seryjnym

1996 – wprowadzono silnik o mocy 60 KM

1998 – face lifting modelu

2001 – wprowadzono silnik o mocy 75 KM

2004 – pojawiła się wersja Eco ze zautomatyzowaną skrzynią biegów

Orientacyjne ceny wywoławcze (w tys. zł)

Wybrane dane techniczne niektórych modeli*

* - na podstawie danych producenta