Polskie drogi

Zginął Janusz Kulig, mistrz Polski, jeden z najlepszych kierowców rajdowych w Europie. Zginął bardzo po polsku, ktoś zapomniał zamknąć bariery na strzeżonym przejeździe, ktoś się zagapił, ktoś nie pomyślał i z człowieka i samochodu nic nie zostało.

Kulig był kierowcą o kulturze jakby wyrastającej poza motoryzację. Bardziej pasował do biblioteki, do rozmowy o książkach, może o malarstwie. Miał dystans do świata i do tego po co się ścigać, ale jak wsiadał za kierownicę to wygrywał.

Aresztowano na trzy miesiące kobietę, która pełniła funkcję dróżnika. Takie jest prawo, ale czy to prawo coś zmieni, że do jednej tragedii dojdzie druga. Mieszkańcy okolicznych miejscowości, także tej, do której jechał Kulig piszą petycję, aby zwolnić kobietę. Jest prostym człowiekiem, ani nie ucieknie za granicę, ani nie będzie mataczyć. Ona w ogóle nie wie, co to słowo znaczy. Trzymanie się sztywno reguł prawa to często tak, jakby bariery na przejeździe otworzyć po raz drugi.

Na tym przejeździe jest w dodatku tak, że nadjeżdżającego pociągu nie widać, zasłania budynek. Gdyby była jakakolwiek możliwość zahamowania, poślizgu czy każdego innego manewru, to taki kierowca jak Kulig, by to zrobił. On nie miał żadnych szans, bo tak wybudowano ten przejazd. Kiedy wjeżdżał na tory, pociąg, którego nie mógł widzieć wypadł zza budynku.

Krzysztof Hołowczyc powiedział rzecz znamienną: rajdowcy jeżdżą po trasach często z szybkością 200 km na godzinę, między drzewami, po lasach i żyją. Giną na zwykłych drogach, kiedy jadą wolno. Takie są polskie drogi.

Szybkościomierz w samochodzie Kuliga zatrzymał się na przedziałce 40 km na godzinę.