Pijany ale ubezpieczony!

Oto w Finlandii, gdzie, jak wiadomo, za kołnierz się nie zwykło wylewać, paru gości po spożyciu alkoholu udało się w podróż pojazdem mechanicznym. Właściciel auta był najbardziej "naprany", więc doczołgawszy się do wozu przekazał wolant trochę mniej przymulonemu koledze, który jeszcze potrafił wrazić kluczyk do stacyjki, a nawet ruszyć i to dość szybko.

Tyle że ujechał niezbyt daleko, bo droga mu się skończyła. Pasażerowie auta wprawdzie przeżyli dachowanie, ale ich sponiewierało do tego stopnia, że wystąpili do firmy ubezpieczeniowej o odszkodowanie z tytułu następstw nieszczęśliwego wypadku, jaki ich dotknął. Nielitościwa firma

asekuracyjna odmówiła.

Sądy pierwszej instancji też pogoniły powodów, wychodząc z założenia, że jak ktoś wsiada do samochodu prowadzonego przez kierowcę na podwójnym albo i potrójnym gazie, to sam sobie winien. Starożytni rzymianie mieli na taką okoliczność powiedzonko Volenti non fit iniuria 
(chcącemu nie dzieje się krzywda), a w Polsce można przywołać na tę okoliczność lekko tylko zmodyfikowane stare porzekadło "widziały gały z kim jechały".

Ale Sąd Najwyższy Finlandii poczuł się niepewny swego i wystąpił z zapytaniem prawnym do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, czy tak można krzywdzić niewinnych ludzi.

A Trybunał powiedział, że absolutnie nie. Podstawą europejskiego systemu ubezpieczeń komunikacyjnych jest ochrona ofiar wypadków, a i w prawie wspólnotowym jest zasada zagwarantowania ofiarom wypadków odszkodowania.

I trzeba płacić.

Co nakazuje zadać pytanie, czy skład sędziowski był również nagrzany czy tylko na kacu?