Peugeot Traveller Active Standard 2.0 BlueHDi 150 KM. Test osobowego vana

Trojaczki weszły do sprzedaży w 2013 roku. Zjeżdżają z taśmy francuskiej fabryki w Lieu-Saint-Amand. Testowany przez nas Peugeot Traveller skonfigurowany był w wersji 8-osobowej, w nadwoziu Standard (dostępne są jeszcze krótsze - Compact i dłuższe - Long). Pod maską naszego vana pracowała dwulitrowa wysokoprężna jednostka 2.0 BlueHDi dostarczająca 150 KM i 370 Nm maksymalnego momentu obrotowego.

Nadwozie Standard ma niecałe 5 metrów długości i rozstaw osi prawie 3,3 m. Po obu jego stronach zamontowano drzwi przesuwne, dzięki którym zajmowanie miejsca we wnętrzu jest wyjątkowo łatwe. Konfiguracja siedzeń w naszej wersji to: 2-3-3. Fotele drugiego i trzeciego rzędu umieszczono na prowadnicach, w razie potrzeby można je wyjąć z auta. Użytkownik musi jednak wziąć pod uwagę, że jest to operacja wymagająca pomocy drugiej osoby - fotele są ciężkie. Każdy z rzędów ma oddzielne kratki nawiewu oraz oświetlenie umieszczone w panelu dachowym biegnącym przez całą długość pojazdu.

Dodatkowe przyciemnienie szyb bocznych kosztuje 500 zł, seryjne są stoliki w oparciach foteli i rolety przeciwsłoneczne w drzwiach przesuwnych. Co istotne, fotele można przesuwać wzdłuż i regulować kąt ich oparcia bez użycia dużej siły, co nie jest rzeczą oczywistą wśród rywali. Trochę szkoda, że tylna klapa nie ma elektrycznego sterowania - do jej zamknięcia trzeba użyć sporo siły. Na szczęście do wkładania małych przedmiotów można otworzyć samą szybę. Przy komplecie foteli bagażnik ma symboliczną pojemność - realnie wejdą do niego 2 duże walizki, ale o zapakowaniu bagażu dla kompletu pasażerów można tylko pomarzyć. W danych fabrycznych znajdziemy jedynie informacje, że przy zdemontowanym trzecim rzędzie pojemność kufra siedzeń wynosi 2381 litrów, a po wyjęciu wszystkich siedzeń - dokładnie 3968 l.

Jakość wykonania wnętrza odpowiada temu, czego można się spodziewać po vanie. Poszukiwanie miękkich tworzyw kończy się na boczkach przednich drzwi, gdzie umieszczono małe wstawki z miękkiej tkaniny. Cała reszta jest twarda. Dobrze, że całość solidnie zmontowano i na wybojach nic nie trzeszczy. W kokpicie, przed pasażerem znajdują się dwa obszerne schowki, kolejny umieszczono na górze deski rozdzielczej. Jeżeli dodamy do tego dwa uchwyty na napoje, po obu stronach kokpitu oraz duże kieszenie drzwiowe to okaże się, że miejsca na przechowywanie drobiazgów jest wystarczająco dużo.

Testowane auto było wyposażone w wyświetlacz head-up. Niestety, nie rzuca on obrazu na przednią szybę, a na małą szybkę, która wysuwa się znad wskaźników. Mieszane odczucia budzi też system multimedialny. Jego menu jest znane z innych modeli koncernu PSA, ale w testowanym egzemplarzu interfejs z dużym opóźnieniem reagował na wydawane polecenia, czasem też się zawieszał. Dość „biednie” wygląda również rząd zaślepek przycisków zlokalizowany pod panelem klimatyzacji. Dobitnie przypomina właścicielowi, że „pożałował” na niektóre opcje - w droższych wersjach Travellera w tym miejscu są m.in. przyciski do sterowania automatyką drzwi przesuwnych. Miłym dodatkiem natomiast jest jedna z lampek oświetlenia bagażnika, którą można wyjąć i używać jako latarki.

10,3 sekundy w sprincie 0-100 km/h to wynik satysfakcjonujący, biorąc pod uwagę gabaryty auta. Trzeba wziąć jednak pod uwagę, że uzyskamy go wyłącznie przy niezaładowanym samochodzie. Jeżeli wykorzystamy wynoszącą 1 tonę ładowność, osiągi zauważalnie spadną. Dlatego, gdy planujesz częste wyjazdy w trasę z kompletem pasażerów i bagażem, warto rozważyć mocniejszą, 180-konną wersję Travellera. Jak na czterocylindrowego diesla, motor testowego Travellera ma niezłą kulturę pracy i jest całkiem dobrze wyciszony. Zużycie paliwa oscyluje wokół 8-9 l/100 km w mieście i 7,5-9 w jeździe pozamiejskiej. Szybka jazda autostradowa może zwiększyć ten rezultat do 11-13 l/100 km, zależnie od stopnia załadowania pojazdu.

Szkoda, że dobry i oszczędny silnik nie jest połączony z równie dobrą skrzynią biegów. Sterowanie tą, zainstalowaną w Travellerze jest wyjątkowo nieprecyzyjne - dźwignia ma długie skoki, haczy, a operowanie nią przypomina mieszanie w kijem w wiadrze wypełnionym piaskiem. To zdecydowanie najsłabszy punkt testowanego auta. Złych słów nie wypowiemy natomiast na temat zawieszenia. Jest zestrojone miękko i komfortowo, ale właśnie tego oczekuje się od osobowego vana. Układ kierowniczy nie jest przesadnie wspomagany i daje niezłą informację zwrotną z przednich kół.

150-konny Traveller w średniej długości nadwoziu (Standard) i wersji wyposażenia Active kosztuje wyjściowo 154 000 zł. Nasza testówka miała m.in. opcjonalne pakiety: Safety Plus (m.in. aktywny tempomat, system ostrzegający przed kolizją, atermiczna szyba przednia) za 6200 zł, VisioPark 1 + Peugeot Connect Navi za 10 100 zł oraz dzieloną kanapę w 2- i 3-rzędzie za 7800 zł. Ostateczna cena redakcyjnego auta wyniosła 187 500 zł. Dopłata do wersji 180-konnej, łączonej wyłącznie z 8-biegowym automatem wynosi 10 000 zł. Porównywalny Volkswagen Caravelle ze 150-konnym silnikiem 2.0 TDI i manualną skrzynią biegów kosztuje co najmniej 151 081 zł.

Traveller w testowanej wersji będzie dobrym towarzyszem długich podróży. Jest komfortowy, przyzwoicie wykonany, ma cichy i oszczędny silnik. Dzięki trzem dostępnym długościom nadwozia i różnym możliwym konfiguracjom układu wnętrza, nie powinno być problemu z dobraniem odpowiedniej do naszych potrzeb specyfikacji.

• cichy, oszczędny silnik;
• komfortowo zestrojone zawieszenie;
• unkcjonalne wnętrze.

• praca skrzyni biegów;
• po doposażeniu, wysoka cena.

Dane techniczne Peugeota Traveller Standard 2.0 BlueHDi 150 KM i wybranych konkurentów

Zobacz także: Testujemy Volkswagena Polo