Opel Omega (1994 – 2003)

Na rynku aut używanych Omega cieszy się sporą popularnością, z powodzeniem konkurując z Audi A6 czy Mercedesem klasy E.

Omega „B” została pokazana w grudniu 1983 roku. Płyta podłogowa, napęd na tylne koła i mechanizmy podwozia zachowano z wersji „A”, zmianie uległo nadwozie.

Wersje nadwoziowe

Pojazd oferowano z dwoma rodzajami nadwozia: sedan i kombi. Kombi ma 482 cm długości i jest dłuższe o 3 cm od sedana.  Największą zaletą tej wersji nadwozia jest duży bagażnik o pojemności 540 l. Jesienią 1997 roku przeprowadzono pierwszy lifting. Po raz pierwszy zaczęto instalować boczne poduszki, natomiast regulowana kierownica występowała jeszcze w opcji wyposażeniowej. Po następnych dwóch latach nadwozie wyraźne odmłodzono. Tę wersje można poznać po nowej masce, reflektorach i desce rozdzielczej.

Wnętrze

Omega ma bardzo przestronne wnętrze i na każdym fotelu jest bardzo dużo miejsca. Tablica przyrządów jest czytelna, a obsługa przycisków i przełączników na konsoli środkowej nie jest

kłopotliwa. Tylną kanapę można asymetrycznie składać. Z lewej strony bagażnika sedana umieszczono stojące koło zapasowe i nawet po zainstalowaniu zbiornika na gaz wciąż pozostaje dużo miejsca..

Silniki

Z poprzedniego modelu zachowano podstawową, dwulitrową jednostkę benzynową, uzupełniając ją w niektórych wersjach o 16 zaworową głowicę. Po raz pierwszy wstawiono do Omegi silniki 6-cylindrowe w układzie V z czterema zaworami na cylinder i kolektorem dolotowym o zmiennej długości. Mocniejszy z nich, o pojemności trzech

litrów, montowany był w najdroższej wersji MV 6 będącej następcą luksusowego Senatora. Benzynowe silniki Omegi zużywają spore ilości paliwa.

Początkowo zrezygnowano z diesla z pośrednim wtryskiem, zastępując go wziętym od BMW rzędowym, 6-cylindrowym silnikiem o pojemności 2,5 l/130 KM i bezpośrednim wtryskiem paliwa. Po zastosowaniu zasilania typu common rail moc wzrosła do 150 KM. W 1997 wrócono do 2 litrowego turbodiesla, ale już z bezpośrednim wtryskiem. Od 2000 roku montowano nawet silniki od Chevroleta Corvety V8 o pojemności 5,7 l/315 KM.

Zawieszenie

W miarę upływu lat doskonalono układ jezdny Omegi, choć podstawowa konstrukcja, kolumny resorujące z przodu i układ wielowahaczowy z tyłu, pozostawały bez zmian. Omegę prowadzi się

płynnie, a zawieszenie świetnie eliminuje wstrząsy. Duży wpływ na komfortową jazdę ma napęd na tylne koła. W wersjach usportowionych z najsilniejszymi silnikami stosowano usztywniony zestaw wahacze – sprężyny i obniżony o 15 mm prześwit.

Eksploatacja

W samochodach z pierwszych trzech lat produkcji obecna jest korozja. W późniejszych seriach ten problem nie występuje chyba, że auto jest „po przejściach”. Dość częste są sygnały o niesprawnych czujnikach ABS, w najstarszych egzemplarzach można zauważyć powycieraną tapicerkę. Egzemplarze wyprodukowane po roku 1999 są chwalone za stosunkowo małą awaryjność. Części zamiennych jest pod dostatkiem, jednak ich koszt jest dość wysoki. Omega to pojazd o sporych kosztach utrzymania zwłaszcza modeli z silnikami widlastymi, ze względu na znaczne zużycie paliwa. Przeglądy Omegi  wykonuje się co 15 tys. km. Koszt tzw. małego przeglądu wynosi ok. 155 zł, a dużego ok. - 650 zł. W ofercie sprzedaży jest spora ilość aut rozbitych i nie zawsze uczciwie naprawionych – trzeba uważnie je oglądać przed podjęciem decyzji o zakupie.

Zalety:

- przestronne wnętrze

- wygodne fotele

- obszerny bagażnik

- duży wybór części zamiennych.

Wady:

- wysokie koszty utrzymania,

- duże zużycie paliwa silników 6-cylindrowych,

- słaba dynamika aut z silnikami 4-cylindrowymi,

- drogie części zamienne.

Orientacyjne ceny części zamiennych Omegi 2.0 1994 r. w złotych

Wybrane dane techniczne:

Przykładowe ceny samochodów używanych w tysiącach złotych