Opel Grandland X Ultimate 2.0 Turbo D. Test, wrażenia z jazdy, wady, zalety, ceny

Ostatni tydzień mazowieckich ferii zimowych przypadł na drugą połowę lutego. Nie wszędzie na południu Polski zdołał utrzymać się śnieg. W Beskidzie Śląskim, przez większość czasu mieliśmy wrażenie, że mamy kwiecień, a nie luty. Temperatury przekraczające 10 stopni w cieniu powodowały błyskawiczne topnienie resztek śniegu.

Grandland X, którym pojechaliśmy na wyjazd to stary znajomy. Auto jest w sprzedaży od 3 lat. Płytę podłogową i technikę dzieli z Peugeotem 3008. Ostatnio do oferty dołączyła topowa, 300-konna wersja hybrydowa z napędem 4x4, którą testowaliśmy już w Motofaktach. Tym razem jednak w trasę udaliśmy się klasycznym dieslem z napędem wyłącznie na przednią oś. W połączeniu z 8-stopniową, klasyczną, automatyczną skrzynią biegów motor ten powinien zapewniać komfortową, dynamiczną i oszczędną podróż. Czy tak rzeczywiście było?

Sylwetkę Grandlanda X opisywaliśmy już kilkukrotnie, więc nie będziemy się powtarzać. Powiemy tylko, że nasz egzemplarz w kolorze Dark Ruby z czarnym dachem i najwyższej specyfikacji wyposażenia Ultimate wyglądał dość efektownie. To, co szczególnie ważne w podróży to wnętrze auta. Pod względem przestronności kompaktowemu SUV-owi wiele zarzucić nie można. Dwie dorosłe osoby i dwoje dzieci podróżowały wygodnie, na tylnej kanapie nawet wysokim osobom nie powinno zabraknąć miejsca. Panoramiczny dach nie zabiera miejsca nad głową pasażerom drugiego rzędu.

514-litrowy bagażnik powinien w zupełności zaspokoić potrzeby większości rodzin. Ma podwójną podłogę i haczyki na torby z zakupami, a jego klapa w testowej wersji była sterowana elektrycznie. Jakość wykonania wnętrza jest typowa dla kompaktów - górne partie kokpitu i tapicerki drzwi są wykonane z miękkiego tworzywa, niżej jest twardo. Ważne, że w czasie jazdy po wybojach z wnętrza nie dochodzą żadne podejrzane odgłosy, co dobrze świadczy o jakości montażu.

Mamy zastrzeżenie dotyczące wykończenia w lakierze fortepianowym, które co prawda wygląda ładnie, ale błyskawicznie się brudzi i rysuje. Doceniliśmy bogate wyposażenie naszej testówki, a w szczególności wygodne fotele z atestem AGR. Kilkugodzinna podróż nie robi żadnego wrażenia na plecach jadących. Zakres regulacji jest wystarczający, a trójstopniowe podgrzewanie przydaje się w chłodniejsze poranki. Podgrzewana była także kierownica. Co ważne, w Grandlandzie X cały jej wieniec grzeje równo, a nie tylko jego fragmenty, co ma miejsce w niektórych autach.

177-konny diesel powinien być idealnym źródłem napędu w długiej trasie. I rzeczywiście - pracuje kulturalnie, dość cicho, jest elastyczny i niewiele pali. 400 Nm maksymalnego momentu obrotowego jest dostępne już przy 2000 obr/min, dzięki czemu wyprzedzanie nawet załadowanym autem nie stanowi żadnego problemu. Zużycie paliwa przy jeździe autostradowej to ok. 7 l/100 km, a na drogach krajowych można zejść poniżej 6 l/100 km. W mieście, w zimne dni zanotowaliśmy spalanie ok. 7,5-8 l/100 km, w zależności od natężenia ruchu.

8-stopniowa skrzynia biegów ma tradycyjną konstrukcję, ze sprzęgłem hydrokinetycznym. Ma to tę zaletę, że w czasie jeździe w korku auto nie szarpie, co ma miejsce w zdecydowanej większości przekładni dwusprzęgłowych. Szkoda, że reakcja na naciśnięcie gazu jest wyraźnie spóźniona. Taki już urok współczesnych aut, „wykastrowanych” przez ekologię. Brak napędu na wszystkie koła Opel stara się „nadrobić” pokrętłem wyboru trybów jazdy. W zależności od warunków, kierowca może wybrać jedno z pięciu ustawień. Różnice między nimi dotyczą głównie sterowania kontrolą trakcji i momentem obrotowym. Np. podczas jazdy po śniegu, silnik jest wyraźnie zdławiony, a skrzynia zmienia biegi bardziej ospale, co ma zapobiec ugrzęźnięciu.

Testowe auto było wyposażone w wielosezonowe opony Michelin Cross Climate. Ze względu na łagodniejsze zimy, coraz więcej użytkowników decyduje się na montaż ogumienia uniwersalnego, co oczywiście ma sens w przypadku, gdy nie planujemy naszym autem przedzierać się przez zaspy śnieżne lub trudniejszy teren. Zawieszenie Grandlanda X okazało się być całkiem komfortowe, chociaż były sytuacje, że na krótkich nierównościach z tylnej osi dobiegały nieprzyjemne stuki. To, za co warto pochwalić testowanego SUV-a to działanie systemów wspomagania kierowcy. Pracują sprawnie, a przede wszystkim nie są nadgorliwe. Dotyczy to głównie układu utrzymania na pasie ruchu, który nie jest nadwrażliwy, co ma miejsce w niektórych autach koncernu PSA. Na pokładzie naszej testówki był także m.in. aktywny tempomat, system odczytywania znaków drogowych, układ ostrzegający o ryzyku kolizji i monitorujący martwe pole w lusterkach.

Regularny cennik informuje nas o tym, że najtańszy Grandland X napędzany 130-konnym, trzycylindrowym benzyniakiem, w wersji Enjoy kosztuje co najmniej 101 100 zł. 177-konny diesel w tej odmianie jest niedostępny. By go kupić, należy przygotować przynajmniej 138 950 zł za wersję Design Line. Testowana Ultimate jest droższa prawie o 20 tysięcy złotych. W standardowym wyposażeniu Ultimate zawiera m.in. system multimedialny z nawigacją, dwustrefową klimatyzację,  podgrzewane fotele przednie i przednią szybę oraz elektrycznie sterowaną klapę bagażnika. Dach panoramiczny kosztuje dodatkowo 2900 zł, tyle samo system audio Denon, a za adaptacyjny tempomat należy dopłacić 3000 zł.

W ciągu 10 dni przejechaliśmy Grandlandem X prawie 2000 km. Samochód dał się poznać, jako wygodny, pojemny i oszczędny środek transportu. Brak napędu na wszystkie koła w 90% przypadków nie będzie stanowił utrudnienia dla użytkowników, którzy rzadko zjeżdżają z utwardzonych dróg. Dwulitrowy diesel spełni oczekiwania osób, które zapragną pokonywać długie trasy tym kompaktowym SUV-em.

ZALETY:

• oszczędny i dynamiczny zespół napędowy;
• relatywnie wysoki komfort jazdy;
• bogate wyposażenie (testowanej wersji).

WADY:

• opóźniona reakcja na wciśnięcie pedału gazu.

Dane techniczne Opla Grandland X Ultimate 2.0 Turbo D i jego konkurentów

Tak wygląda Opel Corsa 6. generacji