Mitsubishi Carisma 1.6 JAM

My do redakcyjnego testu wybraliśmy sedana z benzynowym silnikiem 1.6.Carisma to samochód kosmopolita. Powstaje w holenderskiej fabryce NedCar, która do niedawna była wspólnym przedsięwzięciem japońskiej firmy i szewedzkiego Volvo. Z oczywistych przyczyn (Mitsubushi związało się z DaimlerChryslerem, a Volvo z Fordem) współpraca ta się zakończyła. Carisma nadal ma jednak wiele wspólnych elementów z Volvo S/V40. Co ciekawe, skrzynie biegów i silniki są dostarczane do fabryki Mitsubishi z regałów... Renault. Silnik testowego auta był jednak dziełem inżynierów z Japonii, za to pochodzenie skrzyni biegów łatwo było ustalić po charakterystycznym dla aut Renault włączaniu wstecznego biegu.
Pakiet wyposażenia JAM obejmuje lusterka zewnętrzne w kolorze nadwozia, chromowane, ozdobne nakładki na progach, imitującą aluminium konsolę środkową, tarcze wskaźników w kolorze szarym, podobne klamki wewnętrzne, specjalną wersję tapicerki. Z zewnątrz wyróżnia się poza tym aluminiowymi obręczami. Ponadto Carisma rocznik 2002 ma przyciemniane szkła reflektorów, co w zestawieniu z czarnymi kratkami wlotów powietrza tworzy atrakcyjną całość. Znacznie istotniejsze z punktu widzenia bezpieczeństwa jest dodanie do standardowego wyposażenia bocznych poduszek gazowych. Poza nimi bez dopłat otrzymamy dwie czołowe poduszki gazowe, ABS, klimatyzację, wspomaganie układu kierowniczego, centralne ryglowanie zamków i instalację radiową z czterema głośnikami.
Zawieszeniu Carismy nie można odmówić wielu zalet: jest komfortowe, a pozwala przy tym na pewne prowadzenie auta. Mimo wyczuwalnych przechyłów, podczas dynamicznego pokonywania zakrętów zachowuje się neutralnie. Na równie wysoką ocenę zasługuje wygłuszenie wnętrza, podczas jazdy do uszu pasażerow nie dochodzą niemal żadne odgłosy, pod warunkiem, że niezbyt często przekraczamy 4-4,5 tysiąca obr./min. Jednostce 1.6 z pewnością nie można zarzucić paliwożerności, wyraźnie gorzej jest z elastycznością silnika. Trzeba więc często sięgać do dźwigni zmiany biegów, na szczęście pracuje ona bardzo lekko i precyzyjnie.
Wnętrze
Od początku produkcji tu chyba zmieniło się najmniej. W oczy rzuca się przede wszystkim środkowa konsola, częściowo lakierowana na kolor imitujący aluminium, zgrupowano tu pokrętła nawiewu i ogrzewania, radioodtwarzacz i wloty powietrza. Nieco wyżej znalazł się dość duży wyświetlacz radia i komputera pokładowego, a także termometr zewnętrzny. Tworzywa sztuczne są dość twarde, ale niezłej jakości, nie można także narzekać na wykończenie wnętrza. Z tyłu jest dość ciasno, ale to wina niezbyt dużego rozstawu osi.
Nadwozie
Linia nadwozia Carismy, także we wprowadzonej na rynek nieco później wersji sedan, zdążyła się już nieco opatrzeć, ale nie można powiedzieć, że jest przestarzała. Choć rozstaw osi jest bliższy kompaktom niż samochodom segmentu D, Carisma sprawia wrażenie dużego auta. W samochodach wyprodukowanych w 2002 roku nie wprowadzono zbyt wielu zmian, jednak zmiana znaczka firmowego rzuca się od razu w oczy. Nie zrezygnowano z trzech diamentów, ale teraz są one srebrne w miejsce czerwonych.
Silnik
1,6-litrowa jednostka o mocy 103 KM to oferta dla kierowców stawiających zużycie paliwa ponad osiągi. Nie ma więc co oczekiwać wgniatających w fotel przyspieszeń, za to średnie zużycie paliwa, jakie podaje komputer pokładowy, na trasie rzadko przekracza 7,5 l/100 km. To w tym segmencie rynku naprawdę czołowy wynik. W mieście oczywiście zużycie nieco wzrasta, ale bez większych trudności można zmieścić się poniżej 9 l/100 km. Do wyboru są także 1,8-litrowy silnik benzynowy z systemem bezpośredniego wtrysku paliwa GDI i dwa diesle - 102- i 115-konny.
Podsumowanie
Carisma jest niewątpliwie propozycją dla kierowców chcących uniknąć zawistnych spojrzeń sąsiadów i zainteresowania złodziei. Nie znaczy to jednak, że jest nieatrakcyjna. Przeciwnie, to dojrzała konstrukcja, z bogatym wyposażeniem za rozsądną cenę. Testowany model to wydatek 60 190 zł.
Mitsubishi Carisma 1,6 JAM a konkurencja

M - manualna, T - hamulce tarczowe
Wyposażenie

S - standard, O - opcja