Mini Cooper S kontra Renault Clio Sport

Niby dwa niewielkie, miejskie autka, ale mocą swych silników przewyższają większość modeli klasy średniej.

Szybko odczujemy to jednak na... stacji benzynowej, na którą obydwa maluchy muszą dość często zaglądać. Ale wszystko to dla świetnej zabawy, którą zapewnia odpowiednia liczba koni

mechanicznych pod maską. 

Spośród całej masy jeżdżących po drogach aut, niewiele może się pochwalić takimi zdolnościami. Nawet dla potworów z ogromnymi silnikami i napędem na cztery koła, małe giganty mogą być konkurencją nie do pokonania. Szczególnie w mieście, gdzie liczy się zwrotność i czasem brakuje miejsca Renault Clio Sport i Mini Cooper S dowodzą swoich zalet. Mimo że są małe i ciasne, a do tego zużywają spore ilości paliwa.

Cechy szczególne

Nowe Mini, choć nadal produkowane w Anglii, w pełni korzysta z niemieckiej technologii. Po przejęciu firmy przez koncern BMW, z pierwowzorem z lat 60-tych łączą go charakterystyczny kształt nadwozia i dwutonowy lakier. Siedząc we wnętrzu odświeżonego w 2006 roku Mini, nie można oprzeć się wrażeniu, że jest to samochód-zabawka. Gigantycznych rozmiarów, centralnie umieszczony prędkościomierz to także nawiązanie do tradycji. Wystylizowane wnętrze zdecydowanie różni się od szarych

kokpitów innych aut segmentu B. Jak się okazuje, to auto swą oryginalnością urzeka przede wszystkim panie, choć i wśród męskiej części kierowców także nie brakuje minimaniaków.

Trzecia generacja Renault Clio nie budzi takich emocji. Trzeba jednak przyznać, że Francuzi umiejętnie korzystają z wieloletniej tradycji budowy małych sportowych na bazie popularnego pojazdu. Clio Sport wyróżnia się z zewnątrz dość agresywną linią. Dyfuzor powietrza umieszczony w tylnym zderzaku i szerokie nadkola to charakterystyczne elementy sportowych modeli Renault.

Siniki

Zbudowanie lekkiego silnika o mocy dochodzącej do 200 KM, nie jest w tej chwili dla konstruktorów dużym wyzwaniem. Ale szkół ich budowy jest przecież kilka. Ostatnio Volkswagen

zaprzągł do seryjnych aut silnik 1,4 l wykorzystujący turbosprężarkę i mechaniczny kompresor. Tymczasem do Clio trafił wolnossący silnik 2,0 l. Nieznacznie przerobiona konstrukcja znana m.in. z Megane, w sportowym Clio wytwarza równe 200 KM. W małym aucie tak duża moc pozwala na przyspieszenie od 0 do 100 km/h w niecałe 7 sekund. Największymi zaletami tego silnika jest bezawaryjna praca i jak na taką moc - umiarkowany apetyt na paliwo.

Pod maską. Mini znajduje się nowy silnik o pojemności 1.6 l. Jego poprzednik współpracował z mechanicznym kompresorem, ale teraz zdecydowano się na zamontowanie klasycznej turbosprężarki. Konstrukcja opracowana we współpracy z koncernem PSA zdaje się być w tej chwili jedną z najbardziej wyrafinowanych w swej klasie. Aby usprawnić jej pracę

zastosowano m.in. system overboost (dający chwilowy wzrost momentu obrotowego z 240 do 260 Nm) i układ Twin Scroll (eliminujący zjawisko turbodziury). Choć moc silnika (174 KM) jest mniejsza niż w Clio, można z niej korzystać w bardzo szerokim zakresie obrotów. Tymczasem Renault, chcąc dorównać Mini stale potrzebuje wysokich prędkości obrotowych silnika. 

Wrażenia z jazdy

Wśród tego typu aut nie ma nic ważniejszego od mocy i właściwości jezdnych. Już poprzednia generacja Mini była chwalona za doskonałe prowadzenie. I tym razem inżynierowie nie zawiedli. Nowe zawieszenie nie różni się wiele, choć na pewno jest nieco bardziej sprężyste. Dzięki temu poprawił się komfort jazdy. Zamontowano nowy układ wspomagania kierownicy (elektromechaniczny). Auto prowadzi się więc jeszcze lepiej od

poprzednika. Każdy zakręt Mini ze znaczkiem Coper S pozera z mistrzowską wręcz precyzją i siłą. Jedyne zastrzeżenia można mieć do skąpych podparć bocznych foteli, które niedostatecznie przytrzymują ciało kierowcy. Podczas szybkiej jazdy ujawnia się także druga, ważniejsza wada - rozgrzane hamulce dość szybko tracą swoją skuteczność. 

Konkurencyjne Clio znacznie lepiej wytrzymuje trudy wielogodzinnych szaleństw. Układ kierowniczy działa nie mniej precyzyjnie, zawieszenie jest sztywniejsze, a hamulce nie sprawiają najmniejszych problemów. Przy większych

prędkościach auto jest trochę bardziej "nerwowe" od konkurenta, co jednak nie sprawi kłopotu doświadczonemu kierowcy.

Renault nie jest niestety, pozbawione wad. Najbardziej uciążliwy jest dźwięk silnika. Pierwsze kilometry nie zwiastują niczego złego. Basowy dźwięk wydechu w sportowym aucie nie powinien nikogo dziwić. Problemy zaczynają się przy dłuższych dystansach i ostrzejszej jeździe. Charakterystyka silnika wymaga utrzymania wyższych obrotów, a wtedy w

aucie robi się zbyt głośno.

Podsumowanie

Jeśli ktoś marzy o małym i szybkim autku, powinien zwrócić uwagę na obydwa samochody. Clio jest bardziej praktyczne, choćby za sprawą większego bagażnika. Bardziej spodoba się osobom chcącym maksymalnie wykorzystać moc drzemiącą w tym małym bolidzie. Mini stawia na przyjemność jazdy i choć jest równie szybkie, to jest łatwiejsze w prowadzeniu i bardziej przyjazne kierowcom z mniejszym doświadczeniem.

Nasza ocena (+ oznacza przewagę nad konkurentem)

Wybrane dane techniczne

Wybrane wyposażenie seryjne