Fiat Panda II (2003-2012). Który silnik wybrać?

Następczyni nieco ascetycznej Pandy pierwszej generacji została zaprezentowana na salonie samochodowym w Genewie w marcu 2003 r. Początkowo auto miało się nazywać „Gingo”, ale po protestach Renault, zarzucającego zbyt duże podobieństwo tej nazwy do ich modelu, „Twingo”, nowy model Fiata nazwano Panda II. Samochód produkowano wyłącznie w Tychach. W latach 2003-2012 z taśmy zjechało 2 168 491 egzemplarzy. Chociaż w założeniu Panda miała być następcą Seicento, to w praktyce stary model sprzedawał się na tyle dobrze, że przez 7 lat produkowano je równolegle. Panda miała jednak przewagę - przynajmniej w oczach polskiego klienta, gdzie często była jedynym autem w rodzinie - 5 drzwi. W okresie produkcji auto przeszło dwa delikatne faceliftingi - w 2006 i 2010 roku.

Fiat Panda. Nadwozie i wnętrze

Panda II była produkowana w jednej wersji nadwoziowej, którą był 5-drzwiowy hatchback. „Pudełkowaty” kształt nadwozia ma zaletę w postaci stosunkowo przestronnego wnętrza. Jest ono znacznie przestronniejsze niż w Seicento. Na pochwały zasługuje ilość miejsca nad głową i na wysokości barków. Na przednich fotelach przeszkadza nieco rozbudowana konsola środkowa z drążkiem zmiany biegów, ale nie można powiedzieć, żeby podróż była niewygodna. Wysoka pozycja za kierownicą jest rzeczą pożądaną przez klientów i przydaje się w ruchu miejskim. Mimo niewielkiej szerokości auta (1578 mm), podróż w cztery osoby jest bezproblemowa, pięciu nie będzie wygodnie - ale taka opcja jest możliwa do wykorzystania na krótkich trasach. W odróżnieniu od Seicento, we wnętrzu Pandy nie znajdziemy gołej blachy - mimo to tworzywa użyte do wykończenia kabiny należy ocenić przeciętnie - są twarde i bywa, że po latach skrzypią na wybojach. Bagażnik o pojemności 206 l wystarczy na zakupy. Po złożeniu oparć tylnej kanapy jego rozmiar rośnie do 860 l. Cieszy wysoka odporność nadwozia na korozję.

Zobacz także: Jak zadbać o akumulator?

Fiat Panda napęd

Gama silników napędzających Pandę II nie jest rozbudowana. Występowały trzy jednostki benzynowe o pojemnościach 1.1, 1.2 i 1.4 i jeden diesel 1.3 Multijet. W ogłoszeniach królują dwa najmniejsze „benzyniaki”. Podstawowy ma 54 KM mocy i 88 Nm momentu obrotowego. Do miasta wystarczy, w trasie dostanie zadyszki. Lepiej wybrać mocniejszy silnik 1.2. Występował w dwóch wariatach mocy - 60 i 69 KM. Ten drugi przyspiesza do „setki” w 13,4 s i będzie dobrym wyborem. Najmocniejszy silnik 1.4 o mocy 100 KM mimo bardzo dobrych osiągów (9,5 s w sprincie do „setki”) zużywa sporo paliwa i oleju. Nie każdemu przypadnie też do gustu usportowiony charakter najmocniejszej Pandy ze sporo twardszym zawieszeniem. Jednostki benzynowe mają opinię bezawaryjnych - czasami psują się pompy paliwa i alternatory. Bywa także, że zanieczyszcza się przepustnica, przez co silnik pracuje nierówno. Diesel jest bardzo oszczędny, ale wymaga uwagi przy eksploatacji - głównym jego problemem jest wysokie zużycie oleju. Brak częstej kontroli jego poziomu może doprowadzić do zatarcia silnika - zwłaszcza, że cały układ ma małą pojemność (3 litry) i nawet niewielki ubytek środka smarnego jest istotny. Plus za brak koła dwumasowego, występują też wersje bez filtra DPF. Panda II była dostępna z napędem na przednie lub na wszystkie koła. Chociaż wersje 4x4 w ogłoszeniach występują dość rzadko, to są to auta niezwykle dzielne terenowo. Napęd na tył przenoszony jest przez sprzęgło wielopłytkowe, a sprawność w terenie zwiększa podwyższone zawieszenie.

Fiat Panda podwozie

Chociaż proste w konstrukcji, zawieszenie Pandy kiepsko znosi jazdę po polskich drogach. Przedwcześnie zużywają się amortyzatory, luzy pojawiają się też na wahaczach. Ich sworznie nie są wymienne. Trwałością nie grzeszą też sprężyny i łączniki stabilizatora. Cieszą niskie ceny elementów zawieszenia, martwi to, że trzeba je wymieniać czasami co 20-30 tys. km przebiegu.

Fiat Panda sytuacja rynkowa

W tej chwili w polskich ogłoszeniach jest wystawionych ponad 500 egzemplarzy Pandy II. Jak nietrudno się domyślić, prawie wszystkie pochodzą z krajowych salonów. Najdroższe są wersje 4x4 - ceny niektórych przekraczają 20 tys zł. Nieco tańsze są „zwykłe” Pandy w idealnym stanie, z minimalnym przebiegiem. Najdroższe z nich kosztują 15-17 tys. zł. Realnie, mając 8-10 tys. zł można szukać niezłego egzemplarza z przebiegiem oscylującym w okolicy 100 tys. km. Dysponując taką kwotą, jest szansa, że trafimy na zadbany egzemplarz od pierwszego właściciela

Fiat Panda plusy:

• zwrotność, łatwość parkowania
• niezawodne silniki, brak problemów z korozją
• duża podaż zadbanych egzemplarzy

Fiat Panda minusy:

• ograniczony komfort jazdy
• mały bagażnik
• niska trwałość elementów zawieszenia

 Fiat Panda II - wybrane dane techniczne

Ceny używanych egzemplarzy