Etykiety na oponach. Jak je odczytywać?

Stanisław Rochowicz
Fot. Goodyear Dunlop
Fot. Goodyear Dunlop
1 listopada 2012 roku na terenie krajów członkowskich UE został wprowadzony obowiązek etykietowania opon do samochodów osobowych specjalnymi naklejkami. Są one graficznie bardzo podobne do tych, które znamy ze sprzętu AGD.

Etykiety dzięki przejrzystym piktogramom i łatwej w identyfikacji skali porównawczej mają ułatwić nabywcom rozeznanie się w podstawowych parametrach ogumienia, a przez to podjęcie bardziej świadomej decyzji zakupu.

Na każdej etykiecie znajdziemy trzy piktogramy wraz z oznaczeniem literowym lub cyfrowym opisujące właściwości każdej opony, a są to:

- efektywność paliwowa opony (opory toczenia opony);

- przyczepność opony na mokrej nawierzchni;

- poziom generowanego przez oponę hałasu.

Efektywność paliwowa opony

Fot. materiały prasowe
Fot. materiały prasowe

Informuje nabywcę o oporach toczenia opony, co ma bezpośredni wpływ na zużycie paliwa. Im wyższa klasa efektywności paliwowej, tym mniejsze zużycie paliwa. Przyjmuje się, że różnica w stosowaniu opon klasy „A” i opon klasy „G” powinna przynieść oszczędności rzędu 7,5 procent.

W dużym uproszczeniu można przyjąć, że wraz ze zmniejszaniem się klasy efektywności paliwowej o jeden stopień, różnica w zużyciu paliwa będzie wzrastać o około 0,1 litra na każde 100 km przebiegu. Zatem opony klasy „A”, „B” i „C” możemy zaliczyć do tych o niskich oporach toczenia i niskim zużyciu paliwa, a opony klas „E”, „F” i „G” – o wysokim zużyciu paliwa. Klasa „D” jest klasą rozgraniczającą i nie używa się jej w oznaczaniu opon do samochodów osobowych.

Przyczepność opony na mokrej nawierzchni

Podobnie jak w przypadku efektywności paliwowej opony, także przyczepność na mokrej nawierzchni została sklasyfikowana i każda opona ma swoje oznaczenie literowe. Przyporządkowanie każdej z opon do poszczególnej klasy następuje w drodze specjalnego badania i porównania danej opony do tzw. „opony referencyjnej”. W przybliżeniu, różnica w drodze hamowania pomiędzy oponą klasy „A” i „F” wynosi około 30 procent (klasy „D” i „G” nie używa się do oznaczania opon do samochodów osobowych). W praktyce, różnica w drodze hamowania z prędkości 80 km do zera, pomiędzy oponą klasy „A” i „F” dla typowego, kompaktowego samochodu osobowego wynosi ok. 18 metrów. Oznacza to – także w dużym uproszczeniu – że wraz z każdą następną klasą, droga hamowania przyrasta o około 3,5 metra – czyli prawie o długość samochodu.

Poziom generowanego przez oponę hałasu

Tutaj zamiast oznaczeń literowych mamy symbol trzech fal dźwiękowych oraz poziom hałasu emitowanego w dB przez oponę.

1 fala – oznacza niski poziom głośności (co najmniej 3 dB poniżej limitu unijnego);

2 fale – oznaczają średni poziom głośności (przedział między limitem unijnym a poziomem niższym od niego o 3 db);

3 fale – oznaczają wysoki poziom głośności (powyżej limitu unijnego).

Poziom głośności jest obliczany wg skali logarytmicznej, zatem każde 3 dB więcej oznaczają dwukrotny wzrost emitowanego hałasu. Wynika zatem z tego, że opona o klasie głośności symbolizowanej przez trzy fale dźwiękowe, będzie czterokrotnie głośniejsza niż ta, oznaczona tylko jedną falą.

Zobacz także: Jak dbać o opony?

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Otwarcie sezonu motocyklowego na Jasnej Górze

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na motofakty.pl Motofakty