Egzamin teoretyczny i praktyczny na prawo jazdy kat. B krok po kroku

Już 19 stycznia 2013 r. roku wchodzą nowe przepisy dotyczące egzaminów na prawo jazdy. Zmieniają się egzaminy teoretyczne na wszystkie kategorie prawa jazdy i egzamin praktyczny dla kandydatów na kierowców motocykli, skuterów czy quadów. Jak już wielokrotnie informowaliśmy, będzie trudniej. Dlatego warto się spiąć i zdać egzamin na starych zasadach. Dziś tłumaczymy jak on wygląda dla kategorii B.

zobacz także Obowiązkowe zielone listki dla kierowców z krótkim stażem powrócą

Formalności

Aby przystąpić do egzaminu na prawo jazdy zgłaszamy się do Wojewódzkiego Ośrodka Ruchu Drogowego z kompletem dokumentów: wnioskiem o wydanie prawa jazdy, wraz z następującymi załącznikami:
- zaświadczeniem o ukończeniu szkolenia,
- badaniami lekarskimi (zazwyczaj kandydat na kierowcę przechodzi je podczas kursu na prawo jazdy),
- zdjęciem.

Przed przystąpieniem do egzaminu, trzeba oczywiście za niego zapłacić – 22 zł za teorię i 112 zł za praktykę. Ważne! Na egzamin przychodzimy z dowodem tożsamości. Przepisy jasno precyzują jakim. To dowód osobisty lub paszport.

Egzamin teoretyczny na prawo jazdy kategorii B

Z bazy 300 pytań egzaminowany dostaje do rozwiązania test z 18 wylosowanymi pytaniami. Co ważne, baza pytań jest jawna. Rozwiązywanie testów można więc przećwiczyć podczas kursu na prawo jazdy.
- Za poprawną odpowiedź na każde z pytań jest jeden punkt – wyjaśnia Edward Kinder, dyrektor Wojewódzkiego Ośrodka Ruchu Drogowego w Opolu. – Aby zdać, trzeba uzbierać ich co najmniej 16, czyli jak łatwo policzyć dopuszczalne są tylko dwa błędy.

Pytania przedstawiane są w formie statycznej, m.in. jako zdjęcia określonych sytuacji na drodze, znaków i rysunków z zaznaczonymi pojazdami przejeżdżającymi skrzyżowanie. Możliwa jest jedna, dwie, lub trzy dobre odpowiedzi. Na rozwiązanie testu jest 25 minut.

- Przed przystąpieniem do jego rozwiązywania, egzaminator tłumaczy jak korzystać z klawiatury, objaśnia też działanie programu komputerowego za pomocą którego rozwiązywane są testy – dodaje dyrektor Kinder.

Egzamin praktyczny na prawo jazdy kategorii B - plac manewrowy

Na początku komputer losuje egzaminatora, z którym odbędziemy tę część sprawdzianu. Po wywołaniu naszego nazwiska udajemy się do samochodu. Egzaminator również sprawdza nasz dokument tożsamości.

- Musi też upewnić się, czy egzaminowany wie również na czym polega ta część egzaminu – mówi Edward Kinder. – Wszystko rejestruje oczywiście kamera zamontowana w samochodzie.

Na początek egzaminowany musi udowodnić, czy wie gdzie i jakie są płyny eksploatacyjne oraz światła.

- Losuje zestaw dwóch pytań, np. musi wskazać zbiornik jednego z płynów eksploatacyjnych, pokazać jak sprawdza się jego poziom oraz włączyć jedne ze świateł, na przykład pozycyjne, i sprawdzić, czy działają – wyjaśnia Edward Kinder.

Potem kandydat na kierowcę musi wykonać zadania na tzw. placu. To jazda pasem po łuku do przodu i do tyłu. Oczywiście przed ruszeniem zajmujemy prawidłową postawę za kierownicą, ustawiamy lusterka, zapinamy pasy, uruchamiamy silnik, wrzucamy bieg, zapalamy światła mijania i zwalniamy hamulec ręczny. A także upewniamy się, że możemy ruszyć bezpiecznie.

Do jazdy po łuku przyszły kierowca rusza i zatrzymuje się na tzw. kopertach, czyli w obrębie wytyczonych liniami prostokątów. Znajdują się one na początku i na końcu pasa, po którym porusza się egzaminowany.

- Jazda ma być płynna, bez zatrzymywania się, a samochód nie może wyjechać poza linię i potrącić pachołka. Podczas jazdy tyłem egzaminowany musi co najmniej dwa razy spojrzeć do tyłu. Przed ruszeniem i w trakcie jazdy – mówi Edward Kinder. – Kierowca ma dwa podejścia do jazdy po łuku. Jednak potrącenie pachołka i przejechanie linii całym kołem, dyskwalifikuje już po pierwszym błędzie.

Kolejny element egzaminu na placu to ruszanie pod górkę. Kandydat na kierowcę musi podjechać pod wzniesienie, zatrzymać się, zaciągnąć hamulec ręczny i po chwili ruszyć pod górkę.
- Zadanie uznajemy jako źle wykonane, gdy samochód zgaśnie albo stoczy się o 20 cm – mówi Edward Kinder. – Kandydata na kierowcę dyskwalifikują dwa błędy.

Zobacz, jak wygląda egzamin praktyczny na placu manewrowym i przykładowe zadania na ulicach miasta:

Egzamin praktyczny na prawo jazdy kategorii B - miasto

Jeśli egzamin na placu wypadł pomyślnie, egzaminowany jedzie na miasto. Przed wyjazdem jeszcze raz przyjmujemy prawidłową pozycję za kierownicą, ustawiamy lusterka, zapinamy pasy, uruchamiamy silnik, wrzucamy bieg, zapalamy światła mijania i zwalniamy hamulec ręczny. A także upewniamy się, że możemy ruszyć bezpiecznie.Od przekroczenia bramy WORD-u egzamin trwa 40 minut.

- Ale jest możliwość zakończenia go już po 25 minutach, kiedy kandydat na kierowcę wykona poprawnie wszystkie założenia – mówi Edward Kinder.

A tych jest mnóstwo. Egzaminowany musi m.in.
- Poprawnie włączyć się do ruchu
- Przejechać drogami jedno i dwupasmowymi
- Zmieniać pasy ruchu
- Przejechać przez skrzyżowania: równorzędne, ze znakami drogowymi, sterowane światłami, rondami, wielopoziomowymi (jeśli znajdują się w mieście)
- Pokonać torowisko (jeśli znajduje się w mieście)
- Tunel (jeśli taki jest w mieście)
- Przejechać przez przejście dla pieszych
- Zahamować we wskazanym przez egzaminatora miejscu
- Zahamować awaryjnie
- Zaparkować równolegle, prostopadle lub skośnie

Do wszystkich tych zadań kierowca może podejść dwa razy.

Z dalszego egzaminu eliminuje natychmiast złamanie przepisów ruchu drogowego, które prowadzi do zagrożenia bezpieczeństwa. To m.in.:
- spowodowanie kolizji,
- ominięcie samochodu, który zatrzymał się przed przejściem dla pieszych
- nieustąpienie pierwszeństwa pieszemu na pasach
- przejazd na czerwonym świetle
- zignorowanie znaku "stop".

Powtórki i dodatkowe kursy

Po pół roku od zaliczenia egzaminu teoretycznego, trzeba zdać sprawdzian praktyczny. Jeśli to się nie uda, trzeba powtórzyć test z teorii. Gdy kandydat na kierowcę trzy razy nie zda egzaminu teoretycznego, musi wykupić dodatkowy kurs z przepisów. Gdy trzy razy nie zaliczy egzaminu z jazdy, musi pójść na dodatkowe zajęcia praktyczne. 

Sławomir Draguła