BMW E36 (1990-2000). Wady, zalety i obecna sytuacja rynkowa

BMW E36 zostało zaprezentowane w 1990 roku jako następca kultowej już serii E30. Samochód początkowo występował jako sedan, ale już w 1992 roku do oferty dołączyło atrakcyjnie wyglądające coupe, W następnych latach prezentowano kolejne wersje nadwoziowe - cabrio, compact, touring oraz niezwykle rzadką odmiana Baur Topcabriolet. E36 przerwało dotychczasowy trend stylistyki BMW, w którym samochody tej marki miały podwójne, okrągłe przednie reflektory - w nowym modelu umieszczono je za wspólną szybą. W stosunku do poprzednika zmieniły się gabaryty - auto urosło oraz poprawiła aerodynamika nadwozia. Nie zmieniło się to, za co fani kochają BMW - znakomite właściwości jezdne. Rozbudowano też ofertę silnikową, gdzie do palety cztero i sześciocylindrowych jednostek benzynowych dołączyły diesle - o pojemnościach 1,7 oraz 2,5 litra. O ile pierwsze egzemplarze E36 często były wyposażane dość ubogo - w niektórych brakowało nawet obrotomierza, o klimatyzacji czy „elektryce” nie wspominając - to sporo tych z końca produkcji zostało skonfigurowanych przez pierwszych właścicieli stosunkowo bogato.

Chociaż ostatnie egzemplarze BMW E36 w najdłużej produkowanej wersji compact zjechały z taśmy w 2000 roku, to dzięki solidnej konstrukcji auto jeszcze długo będzie widoczne na drogach. Jak zatem można ocenić tą konstrukcję po latach?

BMW E36. Nadwozie i wnętrze 

Chociaż „trójka” nigdy nie była autem wybitnie przestronnym, to nawet dziś może stanowić wystarczający środek transportu dla czteroosobowej rodziny. Wnętrze bez problemu zmieści dwoje dorosłych osób i dwójkę dzieci. Bagażnik w wersji sedan ma pojemność 435 l, Paradoksalnie, ten w kombi jest mniejszy - ma zaledwie 370 l. Na przednich fotelach siedzi się wygodnie. Na rynku poszukiwane są egzemplarze wyposażone w dostępne za dopłatą, bardzo wygodne kubełkowe, sportowe siedzenia. Niestety, po latach ich stan nie zawsze jest zadowalający - na skutek częstego wsiadania i wysiadania wycierają się boczki oparć i siedzisk. Z tyłu dorosłym może brakować miejsca na nogi. Przeszkadza też dość wysoki tunel środkowy.

Pochwała należy się za jakość materiałów użytych do wykończenia wnętrza - wiele z nich jest miękkich w dotyku i nawet po latach, nie skrzypi. Głównym problemem opisywanej „trójki” jest podatność karoserii na korozję. Newralgiczne miejsca to progi - zwłaszcza w miejscach przeznaczonych do podnoszenia auta, a także przednie błotniki i klapa bagażnika. Przy oględzinach egzemplarzy z opcjonalnym M-pakietem trzeba koniecznie obejrzeć progi pod plastikowymi nakładkami, które przyspieszają korozję tych ważnych elementów konstrukcyjnych. Niestety, niezardzewiałe i nigdy nie naprawiane blacharsko E36 to prawdziwa rzadkość i sam fakt znalezienia takiego egzemplarza może być dobrym argumentem do rozważenia jego zakupu. Elektronika nie sprawia wielkich problemów - czasami psują się panele sterowania automatyczną klimatyzacją, a wyświetlacze komputera pokładowego „gubią” piksele. Nie jest to jednak wyłącznie przypadłość E36. Inne BMW z tamtych lat borykają się z podobnymi problemami. Na szczęście instalacja elektryczna auta nie jest bardzo skomplikowana, co sprawia że zarówno z diagnozą jak i ewentualnymi naprawami powinien poradzić sobie każdy elektryk samochodowy.

BMW E36. Podwozie

Niezależnie od wersji, prowadzenie BMW E36 to jedna z największych zalet tego samochodu. Zawieszenie jest dość twarde, ale sprężyste. Precyzyjny układ kierowniczy w połączeniu z tylnym napędem dopełniają obrazu auta, którym pokonywanie krętych dróg to prawdziwa przyjemność. Problemem może być trwałość podwozia przy eksploatacji po polskich drogach - najszybciej zużywają się przednie wahacze i tuleje tylnej belki. Bywa, że wymiany wymagają tylne sprężyny - objawem tego będzie nienaturalnie nisko zawieszony tył samochodu. Przekładnie kierownicze nie mają opinii trwałych - najczęściej wystarczy regeneracja. Na szczęście, bardzo dobra dostępność części pozwala zachować koszty naprawy na rozsądnym poziomie.

Zobacz także: Testujemy Lexusa LC 500h

BMW E36. Napęd

Gama silników oferowanych w BMW E36 jest bardzo szeroka. Bazowe wersje 316i i 318i napędzane są ośmiozaworowymi jednostkami 4-cylindrowymi oznaczanymi jako M40 i póżniej M43. Są one godne polecenia osobom, które jeżdżą spokojnie. Silniki te cieszą się niezłą opinią, chociaż czasami wymagają uszczelnienia. Bywa że zawodzi hydrauliczny napinacz łańcucha rozrządu (w M43). Objawem tej usterki jest kilkusekundowe terkotanie dochodzące z silnika po jego uruchomieniu. Wyżej w hierarchii stoi odmiana 318is (lub ti w nadwoziu compact). Ma 16 zaworów, 140 KM i wyraźnie lepszą dynamikę od bazowych odmian. Silniki, które są prawdziwymi wisienkami na torcie to rzędowe, sześciocylindrowe jednostki benzynowe. W standardowych odmianach auta mają pojemności od 2 l do 2,8 l i cechują się znakomitym brzmieniem i kulturą pracy. Są idealnym dopełnieniem znakomitego układu jezdnego, chociaż bywa, że wymagają trochę troski. Przede wszystkim trzeba dbać o układ chłodzenia. Szczególną uwagę należy zwrócić na stan sprzęgła wiskotycznego wentylatora chłodnicy oraz pompy wody - w niektórych wersjach jej wirnik był wykonany z tworzywa sztucznego i z biegiem lat może po prostu się rozpaść. W układach rozrządu zawodzą sterowniki zmiany faz rozrządu Vanos - objawem ich usterki jest najczęściej donośne grzechotanie w czasie pracy silnika.

Oddzielnym tematem są silniki wysokoprężne - z racji wieku i przebiegu większość z dostępnych na rynku egzemplarzy 318tds oraz 325tds jest skrajnie wyeksploatowanych. Po latach problemy może stwarzać wszystko - od pomp wtryskowych (trudności z uruchomieniem ciepłego silnika) przez turbiny po układ chłodzenia. Większy z diesli miał sześć cylindrów, moc 143 KM i w latach swej świetności wyróżniał się bardzo dobrą dynamiką oraz świetną kulturą pracy.

BMW E36. Sytuacja rynkowa

W tej chwili na polskim rynku dostępnych jest ok 300 używanych egzemplarzy BMW E36. Najtańsze można kupić już od tysiąca złotych, ale należy je traktować wyłącznie jako dawców części. Ceny aut, które są warte uwagi rozpoczynają się od 5-6 tys. zł za wersje z silnikami 4-cylindrowymi i nadwoziami compact lub sedan. Najdroższe są wersje 328i w odmianach coupe i cabrio. Nierzadko cena zadbanych egzemplarzy w oryginalnym stanie przekracza 20 tys. zł. Czy warto tyle zapłacić? To zależy. Jeżeli mamy do czynienia z nieskorodowanym samochodem z udokumentowaną historią to tak.

Na samej górze cennika są wersje M3. Zależnie od rocznika, napędzają je silniki o pojemnościach 3,0 l lub 3,2 l mające moc odpowiednio 286 KM lub 321 KM. M3 to już pełnoprawny klasyk mający dużą wartość kolekcjonerską. Dobry egzemplarz potrafi kosztować 50-70 tys. zł.

Patrząc na to, jak w ostatnich latach zdrożała „trójka” E30, można założyć, że to dobry moment na kupno BMW E36. Z jednej strony to auto, którego bez problemu można używać do jazdy na co dzień, z drugiej zaś strony ma już zadatki na klasyka.

BMW E36. Plusy:

• znakomite właściwości jezdne
• dynamiczne silniki 6-cylindrowe
• dobra jakość wykonania wnętrza

BMW E36 Minusy:

• podatność na korozję
• duża liczba wyeksploatowanych egzemplarzy
• niebyt przestronne wnętrze

Poprzednik - BMW E30

W sprzedaży od 1982 r. Mniejsze i lżejsze od E36. Sprzedawane jako 2 i 4-drzwiowy sedan, cabrio oraz kombi (touring). Pierwsza „trójka” dostępna z napędem na 4 koła i silnikiem wysokoprężnym.

Następca - BMW E46

Debiut w 1998 r. Nowy design, nowe elementy wyposażenia z zakresu bezpieczeństwa. Rekordowa liczba sprzedanych egzemplarzy - 3,27 mln!

Wybrane dane techniczne: