Używany Mercedes W124. Czy warto kupić? [galeria]

Mercedes W 124 to kawał historii niemieckiej motoryzacji. Samochód, który w Polsce jest znany głównie postojów taksówek był produkowany między 1984 a 1997 rokiem. Szacuje się, że koncern ze Stuttgartu wyprodukował go ok. 2,5 mln egzemplarzy. Auto powstawało przede wszystkim w wersjach sedan, kombi, coupe, cabrio i limousine. Ale dzięki specjalistycznej zabudowie tylnej części nadwozia służyło także jako ambulans, czy karawan pogrzebowy. Wiele takich specjalnych wersji w Polsce jeździ do dzisiaj. W odmianach cywilnych samochód najczęściej można spotkać jako sedan, lub kombi. Od 1992 roku, kiedy auto przeszło lifting zmieniono jego oznaczenie, dając początek klasie „E”, której kolejne generacje są produkowane do dzisiaj.

Zobacz także: Najlepsze koszulki klubowe 2015/2016 (RANKING TOP10)

Wysoka trwałość, sporo części zamiennych

W trakcie produkcji W124 był oferowany w wielu wersjach silnikowych. Najpopularniejsze z nich to benzynowe silniki 200 E i 280E oraz diesle 250D i 300D, dostępne zarówno w wersji wolnossącej jak i turbodoładowanej. Takich aut na polskim rynku jest zdecydowanie najwięcej, a wynika to z faktu, że są najmniej awaryjne, a ewentualne naprawy nie są drogie. Nie bez znaczenia jest także dobra dostępność części zamiennych. – W ciągłej sprzedaży są zarówno podzespoły oryginalne, jak i mnóstwo zamienników. Oczywiście części oryginalne są znacznie droższe, ale ich trwałość jest znacznie wyższa. Szczególnie, jeśli chodzi o zawieszenie – mówi Dariusz Kuźma z serwisu Moto-Fach w Rzeszowie.

Przykładowo przednie klocki hamulcowe do tego modelu kosztują w ASO 275 zł, a tarcze 506 zł (tył: 406 zł za tarcze i 142 zł za klocki). Tylne szczęki hamulcowe to 205 zł, łącznik stabilizatora przedniego - 113 zł, tulejka stabilizatora przedniego (środkowa) – 40 zł, drążek stabilizatora tył – 56 zł, a tulejka tylnego wahacza – 47 zł. Za sworzeń przedniego wahacza kierowca zapłaci 139 zł, a pióro wycieraczki to 105 zł. Co ciekawe, przednia wycieraczka jest zamocowana na mechanizmie mimośrodowym, dzięki czeku jest w stanie oczyścić aż 86 procent szyby.

Mechanicy najbardziej polecają silnik wysokoprężny 300D, który bez remontu jest w stanie przejechać nawet milion kilometrów. To jednostka sześciocylindrowa, dostępna w wersji wolnossącej o mocy 113 i turbodoładowanej - 147 KM. Wersje turbo można poznać po dodatkowym wlocie powietrza umieszczonym na prawym błotniku. Praktycznie bezawaryjna jest także odmiana 200D, ale jej 72 KM pozwala co najwyżej na dostojne toczenie się po zatłoczonych ulicach. Na wyjazd w dalszą trasę to trochę za mało.

- To auto nie ma typowych usterek, silnik jest bardzo trwały. W wersjach turbodoładowanych czasami zdarzają się kłopoty ze sprężarką, ale wynika to zazwyczaj z nieprawidłowej eksploatacji. Po dalszej trasie, albo intensywnej jeździ na krótkim dystansie nie wolno od razu wyłączać silnika, ale trzeba chwilę zostawić samochód na wolnych obrotach – mówi Dariusz Kuźma.

Bardzo mocną stroną diesli w tym modelu jest niezwykle prosty układ zasilania paliwem, którego sercem jest klasyczna pompa. W odróżnieniu od dzisiejszych wtryskiwaczy to rozwiązanie tolerujące gorszej jakości paliwo. Mechanicy znają nawet przypadki, kiedy auto było eksploatowane na mieszance oleju napędowego z rzepakowym, bez większej szkody dla silnika. Najczęstsze problemy w dieslach dotyczą niewielkich wycieków oleju, a w niektórych egzemplarzach niedomagają także napinacze paska napędzającego osprzęt.

Dwulitrowy benzyniak do 1988 roku był wyposażony w gaźnik, ale w późniejszych latach zrezygnowano z niego na rzecz wtrysku paliwa. Pozwoliło to podnieść moc ze 118 do 122 KM. Typowe awarie w silnikach benzynowych to kłopoty z uszczelką głowicy w wersjach 2,8 i 3,2. W egzemplarzach z końcówki produkcji zdarzało się też przyspieszone zużycie przewodów elektrycznych. W silniku 2,0 oznaczonym symbolem M102 można spodziewać się także problemów z łańcuchem rozrządu, który w skrajnych przypadkach może się zerwać.

W 1989 roku Niemcy przeprowadzili niewielką modernizację stylistyczną. Na zewnątrz samochód dostał przede wszystkim szerokie listwy boczne, sięgające od progu, aż do połowy wysokości nadkola. Niestety w 1993 roku zmieniono sposób lakierowania auta. Tradycyjne lakiery zastąpiono ekologicznymi, co szybko odbiło się na trwałości. O ile auta z początku produkcji były bardzo odporne na korozję, później rdza zdarzała się coraz częściej. Szczególnie w rejonie tylnej części progów oraz dolnych partii drzwi i na nadkolach. Jeszcze większy problem miała z tym wersja W210, czyli rynkowy następca 124-ki.

W zależności od wersji silnikowej auto można kupić ze skrzynią manualną lub automatyczną. Obie występują w wersjach 4 i 5-biegowych. Szczególnie polecana wersja to 4-biegowy automat, który regularnie serwisowany potrafi bez napraw przejechać 800-900 tys. km. Zawieszenie i układ kierowniczy W124 są niezwykle komfortowe, także w zestawieniu z dzisiejszymi samochodami. Mercedes świetnie trzyma się drogi, znakomicie tłumi nierówności, bardzo pewnie trzyma się drogi w zakrętach. To m.in. zasługa innowacyjnej jak na lata 80-te konstrukcji. Z tyłu samochód jest wyposażony w 10 wahaczy – po 5 na stronę. Myli się jednak ten, kto sądzi, że to rozwiązanie opracowano z myślą o tym modelu. W rzeczywistości już w 1982 roku Niemcy przygotowali je dla mniejszej 190-tki.

Bardzo trwałe materiały

Wnętrze W124 jest bardzo proste i do bólu poukładane. Tablica wskaźników to duży prędkościomierz, obrotomierz oraz wskaźnik poziomu paliwa i temperatury silnika. Ciekawym elementem jak na tamte czasy jest wskaźnik ekonomicznej jazdy. Rozwiązanie stosowane dzisiaj w wielu modelach samochodów wówczas było nowością. Jak jechać, aby zużyć mniej paliwa pokazywała wskazówka reagująca na wciśnięcie pedału gazu.

Materiały tapicerskie są bardzo wysokiej jakości. W samochodzie z 1989 roku tapicerka jest w perfekcyjnym stanie, podobnie jak drewniana okleina na kokpicie i wykładzina podłogi. Kierownica trzyma się konstrukcji, a fotele zachowały znakomitą sztywność i ciągle oferują bardzo wysoki komfort jazdy. Wysokość zagłówków reguluje się przy pomocy pokręteł umieszczonych z boku oparć foteli. Lusterka są regulowane elektrycznie, ale tylko częściowo. Zamontowana na środkowej konsoli dźwignia pozwala ustawić położenie prawego. Konstruktorzy wyszli z założenia, że do lewego kierowca ma dobry dostęp i pozostawili tu tradycyjną dźwignię. Samochód oferuje dużo miejsca zarówno w przedniej, jak i tylnej części kabiny. Bagażnik w wersji sedan mieści 520 litrów ładunku, a w kombi wyjściowo 530 litrów, ale po złożeniu tylnej kanapy pojemność rośnie do 1824 l.

Podsumowanie

Na rynku wtórnym ceny używanych egzemplarzy zaczynają się od kilku tysięcy złotych, ale nie należy być zdziwionym, kiedy w internecie trafi się na egzemplarz w stanie kolekcjonerskim, za który sprzedający życzy sobie nawet 50 tys. zł. Na niezły samochód wymagający jedynie drobnych poprawek trzeba natomiast przygotować między 15 a 20 tys. zł. Spośród ofert warto wybierać te, które pozwalają kupić samochód oryginalny i bezwypadkowy. W tym przypadku decydujący nie powinien być rocznik, ale stan i historia samochodu. Zwłaszcza, że to właśnie auta z początku produkcji uchodzą za najbardziej niezawodne i odporne na korozję. Wystrzegać się radzimy samochodów z niepewną historią i powypadkowych, które zamiast wygodnego, eleganckiego środka lokomocji staną się najpewniej skarbonką bez dna. Zamiast samochodu za 5-6 tys. zł do remontu, lepiej kupić sprawny, za ok. 15-20 tys. zł. Takie auto kupione od uczciwego sprzedawcy posłuży jeszcze przez wiele lat. Zaletą Mercedesa W124 jest także fakt, że te auta z czasem będą już tylko zyskiwały na wartości.

*Ceny zależą przede wszystkim od stanu technicznego auta. W zestawieniu wzięliśmy pod uwagę samochody sprawne i dobrze utrzymane. Zdarzają się jednak także egzemplarze zachowane w stanie kolekcjonerskim, za które trzeba zapłacić nawet 40-50 tys. zł.

Wymiary i masy

Zalety:

- niezwykle trwałe silniki

- wysoka odporność na korozję

- przestronne wnętrze

Wady:

- mała liczba egzemplarzy w dobrym stanie

- wysoka cena zakupu dobrze utrzymanych egzemplarzy

- ubogie, jak na dzisiejsze czasy, wyposażenie