Peugeot 406 (1995 - 1999)

Początkowo z dużą rezerwą przyjmowano nowego Peugeota 406. Stopniowo przekonano się do walorów użytkowych tego modelu, który osiągnął popularność swojego poprzednika.

Peugeota 406 zaprezentowano latem 1995 r. i już jesienią tego samego roku skierowano do sprzedaży. Cieszył się tak dużym powodzeniem, że nie trzeba było wprowadzać zmian konstrukcyjnych i dopiero wiosną 1999 r. przeprowadzono niewielką modernizację. Pojazd bez zmiany koncepcji konstrukcyjnej pozostał w produkcji aż do początku 2004 r. – wtedy pojawił się model 407.

Ze względu na długi okres produkcji modelu 406 postanowiliśmy zaprezentować model wytwarzany w latach 1995 - 1999, a więc do pierwszej modernizacji. Są to egzemplarze tańsze w zakupie niż te z późniejszego okresu.

Nadwozie

Jednym z podstawowych walorów modelu 406 jest udana stylizacja nadwozia, określana jako „ponadczasowa”. Zostało

zaprojektowane przez włoską firmę Pininfarina. Pojazd został dobrze opracowany pod względem bezpieczeństwa. Jego szkielet ma liczne wzmocnienia i strefy kontrolowanego zgniotu z przodu i tyłu. Tam, gdzie była potrzebna szczególna wytrzymałość na zginanie, zastosowano blachy ze stali sprężystej. Z takiej blachy wykonano np. podłużnice przednie i tylne, gniazda amortyzatorów przednich i wzmocnienia podpór oparcia tylnego siedzenia.

Zabezpieczenie antykorozyjne

Wraz z wprowadzeniem do produkcji modelu 406, firma Peugeot na wysoki poziom podniosła zabezpieczenie przed korozją. W zakładach Sochaux uruchomiono bowiem bardzo nowoczesną

lakiernię, wtedy zaliczaną do najnowocześniejszych w Europie. Blachy szkieletu nadwozia są w 75 proc. cynkowane elektrolitycznie, jedno- lub dwustronnie. Zewnętrzne blachy są natomiast w 100 proc. dwustronnie zabezpieczone warstewką cynku o grubości 10 mikronów. Całe nadwozie jest zabezpieczone warstwą ochronną grubości 25 mikronów i uszczelnione preparatem PCW (polichlorek winylu) oraz piankami poliuretanowymi. Przeglądając od spodu nadwozie należy więc z rozwagą zabezpieczać je przed korozją, raczej

uzupełniać ewentualne ubytki fabrycznego zabezpieczenia.

Silniki

W momencie wprowadzenia na rynki europejskie samochód był oferowany z pięcioma silnikami do wyboru - trzema benzynowymi i dwoma wysokoprężnymi. Były to znane już silniki z modelu 405 lub nowocześniejsze, 16-zaworowe. Najtańsza była wersja z silnikiem 1,6 l o mocy 88 KM (często podawano, że silnik ma 90 KM). To jednostka trwała, ale licząca sobie więcej lat niż 406, z rozrządem jednowałkowym i dwoma zaworami na cylinder. W układzie zasilania gaźnik

zastąpiono wtryskiem benzyny. Dwa następne silniki benzynowe mają już nowocześniejszy rozrząd, z dwoma wałkami i czterema zaworami na cylinder. Silnik diesla 1,9 l pochodzi z modelu 405, ma jeden wałek rozrządu sterujący dwoma zaworami na cylinder i turbosprężarkę. Układ zasilania z wtryskiem pośrednim ma rozdzielaczową pompę wtryskową. Do modelu 406 wprowadzono nowy silnik diesla 2,1 l z pojedynczym wałkiem rozrządu sterującym trzema zaworami na każdy cylinder. Silnik ten ma układ zasilania z wtryskiem pośrednim i turbodoładowaniem.

Latem 1996 r. wprowadzono jednostkę benzynową 2,0 l z turbodoładowaniem. Jesienią tego samego roku zastosowano również benzynową V6 2,9 l, a jesienią 1998 r. - diesla 2,0 l z bezpośrednim wtryskiem common-rail (HDi).

Zalety:

- elegancki styl nadwozia,

- duża wygoda jazdy wynikająca z dobrze dobranego zawieszenia kół,

- bezpieczne rozwiązania konstrukcyjne nadwozia.

Wady:

- mało precyzyjne sterowanie skrzynią biegów,

- usterki zawieszenia,

- średnia jakość montażu.

Orientacyjne ceny oryginalnych części zamiennych w złotych

Wybrane dane techniczne modelu 1998 r.

Orientacyjne ceny aut używanych (w tys. zł.)