Lexus LC 500h. Testujemy japoński symbol awangardy (video)

LC to wóz produkowany w dwóch odmianach napędowych - jako auto wyłącznie z silnikiem benzynowym 5.0 V8 (477 KM) oraz hybryda. Trzeba od razu dodać, że choć z wyglądu obie wersje są prawie identyczne, to z technicznego punktu widzenia są to dwa dość różne samochody, adresowane do odmiennych typów kierowców.

Hybrydowy LC 500h, którym jeździliśmy to efekt rewolucji w dziedzinie napędów hybrydowych – pierwszy model ze stworzoną przez Lexusa jednostką Multi Stage Hybrid System. Uzupełnienie napędu hybrydowego z 3,5-litrowym silnikiem V6 o dodatkową przekładnię automatyczną pozwoliło lepiej wykorzystać moc i moment obrotowy w szerszym zakresie prędkości i uzyskać liniowe przyspieszenie z płynną zmianą biegów. Kierowca odnosi wrażenie, że korzysta z 10-stopniowej przekładni automatycznej. Moc tego zespołu to 359 KM.

O ile wersja z wolnossącym V8 dedykowana jest głównie kierowcom potrzebującym auta co przede wszystkim szybko jeździ i błyskawicznie rusza z miejsca, o tyle w hybrydzie kierujący dostają to samo, ale ponadto w określonych warunkach mogą bezszelestnie sunąć nie zatruwając spalinami powietrza. Jazda tylko na silniku elektrycznym wcale nie musi być wolna. W korku można w ten sposób pokonać nawet kilka kilometrów.

Tak wygląda UFO?
Obok LC nie sposób przejść obojętnie. Jego sylwetka coupe jest, dzięki niektórym detalom, jak np. przednie lampy, swoistym dziełem sztuki. Bryła nadwozia, przy „wcięciu” w talii sprawia wrażenie szerszej z przodu i z tyłu. Dwie listy na bocznych krawędziach dachu podkreślają dynamikę całej sylwetki.

Od razu uprzedzam, że nie jest auto dla kierowców którzy nad wszystko lubią komfort. Już bowiem wciśnięcie się w sportowy fotel wymaga trochę gimnastyki. Jeśli już jednak uda nam się zająć miejsce za kierownicą tego auta to czeka nas potem już tylko dobre. Reakcja na naciśnięcie pedału gazu, trzymanie się drogi, precyzja układu kierowniczego sprawiają, że LC500h płynie a z każdym przejechanym kilometrem chce się jechać jeszcze dalej. Jedną z wielu cech tego samochodu jest fakt, że ma 21-calowe koła z tym, że tylne są szersze i niższe niż przednie. Dzięki temu oraz elektronicznym pomocnikom ruszaniu z miejsca nie towarzyszy buksowanie kół, ani zarzucanie tyłem, choć to samochód tylnonapędowy.

Przy praktycznie samych zaletach ma jednak ten model jedną poważną wadę, a mianowicie obsługę ekranu. Robi się to palcem przesuwanym po specjalnym gładziku znajdującym się na tunelu środkowym. „Trafienie” w czasie jazdy w odpowiednią ikonkę nie jest takie łatwe. Wymaga to niestety koncentracji, a ta w czasie jazdy powinna być ukierunkowana wyłącznie na prowadzenie auta, a nie zabawy w ustawianie nawigacji czy wyłącznie klimatyzacji. Jeżdżąc tydzień tym autem ledwie nam się udało zgłębić i opanować obsługę GPS oraz komputer pokładowy. Przebogata zawartość wymaga czasu aby się z tym wszystkim zapoznać.

W Lexusie LC w menu jest dostępny język polski, ale jedynie w obrębie ekranu centralnego. To co znajduje się na wprost oczu kierowcy, na tablicy zegarów jest już tylko po angielsku. A pojawiają się tam ważne komunikaty jak np. te dotyczące uzupełnienia oleju w silniku.

Lexusy w kabinie są niezwykle eleganckimi autami. Nie inaczej jest z LC 500h. Jednocześnie „tradycyjnie” dla tej marki przełączniki są trochę porozrzucane po całej desce rozdzielczej, ale daje się to wszystko ogarnąć. Ergonomia stanowiska pracy kierowcy jest wzorowa. Czytelność wskaźników nie budzi zastrzeżeń. Podobnie jak dostęp do poszczególnych dźwigni. Podobał nam się styl w jakim zaprojektowano tę kabinę.

Lexus dla LC500 konkurencji upatruje w modelach Porsche 911, BMW serii 6, AMG GT, Nissan GT-R, Mercedes SL i Audi R8. Jeśli chodzi o wersję LC500h, to wybór porównywalnego modelu jest znacznie trudniejsze. Tej klasy hybrydy na rynku można policzyć na palcach jednej ręki. Zdecydowaliśmy, że najbliżej mu będzie do hybryd - BMW i8 i Hondy NSX.

Lexus LC500h i wybrani konkurenci - ceny i dane techniczne